صفت‌های ما فقط مهمان‌های ناخوانده وجود ما هستند

جلسه سوم از دوره چهاردهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا شهرضا به استادی راهنما همسفر سمیه، نگهبانی همسفر لیلا و دبیری همسفر نفیسه با دستور جلسه «وادی دهم: (صفت گذشته در انسان؛ صادق نیست، چون جاری است.) و تأثیر آن روی من» روز یکشنبه ۹ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

بسیار خوشحالم که امروز در جمعی چنین صمیمی و پربرکت حضور دارم و خدای بزرگ را هزاران بار شکر می‌کنم که این توفیق را نصیبم کرد تا در کنار شما باشم.حضور در میان چهره‌های مهربان  دوست‌داشتنی برای من مایه انرژی، شادی و آرامش است.
از دیدار دوستان قدیمی و آشنایی با چهره‌های جدید بسیار خرسندم و از ایجنت، نگهبان جلسه و مرزبانان صمیمانه سپاسگزارم که اجازه دادند امروز در خدمت شما باشم.

موضوع دستور جلسه امروز «صفت گذشته در انسان؛ صادق نیست، چون جاری است.» که همان وادی دهم از کتاب عشق است. این وادی به پویایی هستی و حرکت دائمی انسان اشاره دارد. هیچ چیز در جهان در سکون پدید نمی‌آید؛ تمام خلقت در جریان و حرکت شکل گرفته است. انسان نیز جزئی از این هستی است؛ پس خودِ انسان و هر آنچه از او حاصل می‌شود، جاری است.اگر باور کنیم که صفات انسان ثابت و تغییرناپذیرند، در واقع نعمت دادن ختیار به انسان را نفی کرده‌ایم؛ چرا‌که اختیار از بزرگ‌ترین موهبت‌های الهی است. مهندس دژاکام در بسیاری از سی‌دی‌ها و آموزش‌های جهان‌بینی تأکید کرده‌اند که خداوند برای اختیار انسان، بهای بسیار سنگینی پرداخته است. وادی دهم نیز ادامه و تکمیل همین معناست: انسان مختار است و می‌تواند در هر لحظه، هر صفتی را تغییر دهد؛ اما شرط لازم برای تغییر صفت، خواسته قلبی و اراده آگاهانه است؛ باید این را بدانیم که ما خودِ صفت نیستیم؛ اگر دچار صفت‌های ضد ارزشی مثل اعتیاد یا دروغ‌گویی هستیم، آن صفت ماهیت ما را تعریف نمی‌کند؛ بلکه فقط «میهمانی ناخوانده» در وجود ماست و به خواست ما می‌تواند برود کنگره‌۶۰ نیز دقیقاً بر همین اصل بنا شده است. در آغاز ورود فرد مصرف‌کننده، عنوان معتاد را از او گرفته که به او یادآوری کنند که انسان فراتر از بیماری خویش است. انسان می‌تواند تغییر کند و صفات گذشته‌اش را کنار بگذارد.

این دگرگونی، ناگهانی اتفاق نمی‌افتد. تغییر صفت، نیازمند رعایت یک سری پروتکل است. مسیری که از وادی اول آغاز می‌شود که تفکر سالم را می‌آموزیم؛ سپس ایمان سالم، حس سالم، عقل سالم و عمل سالم را فرا می‌گیریم تا سرانجام به عشق سالم برسیم؛ باید این مسیر پله‌پله طی شود که صفت تغییر کند، انسان به مرحله‌ تبدیل برسد و آن مهمان ناخوانده وجودش ترخیص شود؛ بنابراین برای اجرای صحیح وادی دهم، باید آموزش‌های پیشین را درک و به کار گرفته باشیم؛ چرا‌که آموزش‌های کنگره به‌صورت زنجیروار به هم متصل‌اند. هیچ وادی یا دستور جلسه‌ای مستقل از دیگری عمل نمی‌کند. حتی جلسات هفتگی نیز به هم وابسته‌اند؛ برای مثال، دستور جلسه‌ی هفته‌ی گذشته «معرکه‌گیری» بود. انسانی که درگیر معرکه‌گیری است، نمی‌تواند وارد مرحله‌ی تغییر صفت شود؛ زیرا معرکه‌گیری از توقع می‌آید و توقع دست و پای اضافه‌ای است که مانع خلوص و پیوند انسان با اصل الهی می‌شوند.
در پیام آغازین وادی دهم آمده است:
«بدون دست و پا، سر بر سجده الله بسیار آسان است؛ تنها تمنای دل می‌خواهد.»

دست و پای اضافه یعنی همان افکار و رفتارهای پوچ: قضاوت، دخالت، ترس، معرکه‌گیری و توقع از دیگران و تا  زمانی‌که انسان این اضافات را کنار نگذارد، نمی‌تواند به آرامش واقعی برسد.
در همین زمینه، مهندس دژاکام در سی‌دی «حال خوش» می‌فرمایند: حالِ خوش زمانی پدید می‌آید که انسان سفر درونی خود را آغاز کند، خود را بشناسد، صفات نامطلوبش را پیدا کند و در مسیر اصلاح آنها گام بردارد؛ این همان سفری است که از وادی اول آغاز شده و با تفکر سالم، ایمان سالم، حس سالم، عقل سالم، عمل سالم و نهایتاً  عشق سالم منتهی می‌گردد.

اولین گام واقعی برای تغییر صفات، برداشتن توقع از دیگران است. انسان‌هایی که از دیگران توقع دارند، هیچ‌گاه تغییر نمی‌کنند؛ زیرا همواره دیگران را مقصر حال ناخوش خود می‌دانند. تا زمانی که من مسافرم، راهنمایم، خانواده‌ام یا اطرافیانم را مسئول ناراحتی خود بدانم، در همان جای قبلی باقی خواهم بود. تغییر زمانی آغاز می‌شود که بپذیرم ریشه‌ نارضایتی من، درون خود من است.ممکن است در زندگی، شرایط بیرونی یا اطرافیان تغییر نکنند؛ اما ما می‌توانیم خودمان را تغییر دهیم. با تغییر خود، حالمان و روزی‌مان نیز دگرگون خواهد شد؛ مثلاً تصور کنید در ساختمانی چندطبقه زندگی می‌کنید؛ وقتی در طبقه اول هستید، همسایه‌های شما ساکنان همان طبقه‌اند. اما وقتی رشد کنید و به طبقات بالاتر بروید، همسایگان شما افراد دیگری خواهند بود.اگر صفتی را در دیگری می‌بینیم که ما را ناراحت می‌کند؛ بدانیم که آن صفت در درون خود ما وجود دارد. ما همگی همسایگان یک طبقه‌ایم؛ تا زمانی که صعود کنیم و صفات خود را تغییر دهیم؛ آن‌‌وقت، محیط و اطرافیانمان نیز از جنس تازه‌ای خواهند شد.وادی دهم دقیقاً همین را به ما می‌آموزد که چگونه صفات خودمان را هم در ظاهر و هم از درون وجود تغییر دهیم. به‌راستی چه زیباست که انسان بتواند تغییر را از خودش آغاز کند. ما مأمور تغییر خودمان هستیم، نه دیگران و وقتی خود را پالایش کردیم، آرامش و روزی‌ ما نیز دگرگون می‌شود.

مهندس دژاکام در سی‌دی «حال خوش» می‌فرمایند: حالِ خوشِ واقعی زمانی حاصل می‌شود که انسان به درون خود بازگردد و خویشتن را کنکاش کند.
همین معنا را می‌توان در این ابیات یافت:
پرده‌ پرده آن‌چنان از هم دریدم خویش را،
تا که ورای خویش دیدم خویش را.
خویش من اکنون ز درِ صلح آمدست،
بس که گوش از غیر بستم تا شنیدم خویش را
این ابیات به ما می‌گویند تا زمانی که گوش جان را از دیگران و از هیاهوی بیرون نبندیم، نخواهیم توانست صدای درون خویش را بشنویم.
پرده‌داران زمانه چوب حراجم زدند،
دستِ اول تا برآمد، خود خریدم خویش را.
بزم‌سازان جهان می ز سبوی پرخورند،
من تهی‌پیمانه بودم، سرکشیدم خویش را
یعنی زمانی که انسان به جای طلب از بیرون، به درون خود رجوع می‌کند، حقیقتاً خویشِ حقیقی را درمی‌یابد و به آرامش می‌رسد.

در پایان، باید گفت: مسیر تغییر صفت‌ها و رسیدن به تکامل، نیازمند تفکر سالم، ایمان، عشق و تلاش پیوسته است. انسان زمانی به آرامش و حال خوش دست می‌یابد که مسئولیت حال خودش را بپذیرد، توقع را کنار بگذارد، به درون بازگردد و صفات ناپسند خود را به تدریج اصلاح کند.
انشاالله که همه ما در این مسیر با یاری خداوند و آموزش‌های ناب کنگره‌۶۰، به تغییر و رهایی برسیم و رسالت انسانی‌مان را در این جهان خاکی درک کنیم.

مرزبان کشیک: همسفر افسانه

تایپیست: همسفر عاطفه و همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر مربم رهجوی راهنما همسفر اعظم  (لژیون ششم)
ارسال: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی شهرضا