تغییر یک فرآیند تدریجی است، نه یک انقلاب ناگهانی

جلسه سوم از دور شانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰، شعبه دنا؛ با استادی راهنما مسافر مهدی ، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر اکبر با دستور جلسه:«وادی دهم ، صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است».
 روز یکشنبه ۰۹ آذرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، من مهدی هستم یک مسافر.
پیش از هر چیز از دبیر جلسه، نگهبان، ایجنت محترم آقا حمید و آقا مهدی و همه عزیزانی که امروز در این مکان حضور دارند، سپاسگزارم که به من اجازه دادند مسئولیت استادی جلسه را بر عهده بگیرم و این فرصت را برای آموزش و یادگیری در اختیارم گذاشتند. همچنین از آقای مهندس که این بستر ارزنده را فراهم کرده‌اند تا بتوانیم در کنار یکدیگر برای رسیدن به حال خوب و تغییر شرایط نامطلوب به وضعیت مطلوب و ایده‌آل تلاش کنیم، صمیمانه قدردانی می‌کنم. همان‌طور که دبیر محترم فرمودند، دستور جلسه‌ی این هفته «صفت گذشته در انسان صادق نیست، زیرا جاری است» می‌باشد. این دستور جلسه، بخشی از مجموعه آموزش‌های کنگره ۶۰ است که در طول سال پنجاه و دو هفته برگزار می‌شود و از میان آن‌ها چهل و هشت هفته به دستور جلسات آموزشی اختصاص دارد. هر یک از این دستور جلسات به یکی از جنبه‌های جسم، روان یا جهان‌بینی انسان مربوط می‌شود. وادی دهم، یعنی «صفت گذشته در انسان صادق نیست، زیرا جاری است»، ارتباط مستقیم با جهان‌بینی دارد. همان‌طور که می‌دانید، وادی‌های کنگره ستون‌های اصلی مسیر حرکت و رشد ما هستند. این وادی‌ها کمک می‌کنند تا از شرایط فعلی که در آن قرار داریم، به سوی وضعیت بهتر و ایده‌آل گام برداریم. زمانی که سرعنوان وادی دهم را مطالعه می‌کنیم، می‌تواند برای من، مهدی، نشانه‌ای از امید و یادآور این حقیقت باشد که هیچ‌گاه در وضعیت فعلی خود ثابت نخواهیم ماند—نه در خوبی، نه در بدی. در هر شرایطی می‌توانم تغییر کنم، اگر اراده و عمل داشته باشم. من زمانی وارد کنگره شدم که در بدترین شرایط روحی، جسمی و اجتماعی قرار داشتم؛ یأس، ناامیدی و تخریب حاصل از مصرف مواد زندگی مرا فرا گرفته بود. در آن دوران، اغلب افراد به من می‌گفتند که «صفت اعتیاد تغییرپذیر نیست» و «تا ابد معتاد باقی خواهی ماند». من حدود دوازده سال سابقه‌ی مصرف داشتم و از شنیدن واژه‌ی «معتاد» عمیقاً رنج می‌بردم. تصور نمی‌کردم بتوانم از این وضعیت بیرون بیایم، تا زمانی که با کنگره و تعریف تازه‌ای از «صفت قابل تغییر» آشنا شدم. در کنگره آموختم که تغییر فقط در گفتار نیست؛ بلکه باید با آموزش، تجربه و عمل همراه باشد. اگر از صفاتی که در وجودم نگرانم ناراضی هستم، باید برای دگرگونی آن‌ها تلاش کنم. تغییر یک فرآیند تدریجی است، نه یک انقلاب ناگهانی. باید مرحله به مرحله، با آموزش‌های صحیح و عمل به آن‌ها، به سوی ترخیص و آرامش پیش بروم. آموزه‌های کنگره نشان می‌دهد که بهترین الگوی ما، طبیعت است: زمین، گردش فصل‌ها و تغییرات منظم آن‌ها. همان‌طور که طبیعت در مسیر رشد و تغییر حرکت می‌کند، ما نیز باید در مسیر آموزش و عمل گام برداریم. من با بدترین تخریب‌ها وارد کنگره شدم، اما به لطف آموزش‌ها و اجرای آن‌ها توانستم اعتیاد را درمان کنم و از مصرف سیگار نیز رها شوم. این تجربه برایم ثابت کرد که «صفت گذشته در انسان صادق نیست»، اما این تغییر پایدار تنها با عمل به آموزش‌ها ممکن است، نه صرفاً با گفتن یا حفظ کردنشان. اگر آموزش‌ها فقط در سطح کلام باقی بمانند، هیچ تحولی رخ نخواهد داد. تغییر زمانی واقع می‌شود که به آنچه می‌آموزیم عمل کنیم. کنگره برای همه‌ی اعضا، از تازه‌واردان تا کسانی که سال‌ها در مسیر سفرند، آموزه‌هایی دارد. آموزش‌ها هیچ‌گاه پایان نمی‌پذیرند. حتی اگر راهنما یا مرزبان باشیم، همچنان نیازمند آموزش و تغییر هستیم. من شخصاً دریافته‌ام که هرچه پیش‌تر می‌روم، بیشتر به آموزش و تغییر نیاز دارم. امیدوارم این نگاه همیشه در وجودم باقی بماند تا بتوانم در کنگره حضور مؤثر داشته باشم و از آموزش‌های آقای مهندس و عزیزان بهره‌مند شوم. از همه‌ی شما که به سخنان من گوش کردید، و از آقای مهندس و خدمتگزاران کنگره ۶۰، صمیمانه تشکر می‌کنم.

مراسم تقدیر و تشکر از اعضای لژیون سردار

تایپ :مسافر محمودرضا لژیون۵ ، مسافر مهدی لژیون۲ 

ویرایش و ارسال: مسافر بهنام لژیون۷