صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است. همه چیز جاریست؛ هستی و نیستی جاریست. همه ذرات کائنات در حرکتاند. هیچ چیزی در سکوت نیست.
اگر سکون باشد، از زایش خارج میشود؛ مانند آب که تا در جریان است، شادابی و طراوت دارد و حیاتبخش است و اگر ساکن شود، راکد میشود و گنداب میشود و دیگر پروانهها و پرندهها دورش نمیچرخند، بلکه پشه و کرمها در آن زندگی میکنند. انسان از این قاعده مستثنی نیست.
حرکت، قانون است و هستی بر مبنای حرکت گسترش مییابد. من انسان اگر میخواهم گرد و غبار تاریکی بر تنم ننشیند، باید حرکت کنم و گرد و غبارها را بتکانم. وقتی آیینه غبار میگیرد، من هستم که با حرکت دست و با پارچهای لطیف و تمیز، آن را پاک میکنم و گویی خود آیینه نیز نفس میکشد و حالش جا میآید.
همیشه حرکت در جهت مثبت نیست. انسان موجودی است که حرکتش به سمت منفی هم میتواند باشد. پس باید مراقب بود که در چه جهتی حرکت میکنیم. اگر در جای خوبی ایستادهام، ممکن است هر لحظه لغزش کنم. اگر در جای بدی ایستادهام، میتوانم حرکت کنم، جایم را تغییر دهم و رشد کنم. پس نباید مغرور شد و نباید ناامید شد.
سهراب سپهری در شعر زیبایی میگوید: «لحظهها عریانند، به تن لحظهی خود جامهی اندوه نپوشان هرگز.» چگونه لحظهها را میتوان اندوهناک نکرد؟ با امید، با حرکت و با تغییر. اگر امید باشد، همه چیز رنگ و روی تازگی و حیات میگیرد. همه چیز رنگ و بوی حرکت میکند.
اگر امید نباشد، زندگی مانند قطار فرسودهای میشود که بر روی ریلهای زنگزده، سالیان طولانی مانده است و گویی قطار و ریل یکی شدهاند؛ هر دو زنگزده و زوار در رفته میشوند. امید که میآید، قطار حرکت میکند و آرامآرام به پیش میرود. قطاری هم که با سرعت به حرکت خود ادامه میدهد، باید همه حواسش را جمع کند تا مبادا از مسیر خارج شود.
در زندگی، قانون تغییر و تبدیل و ترخیص وجود دارد. تغییر، تبدیل و ترخیص یعنی حرکت کردن و به مقصد رسیدن و دوباره حرکت کردن. بنابراین، باید همواره قوانین الهی را دانست و خود را در چهارچوب این قوانین قرار داد تا به سلامتی به مقصد رسید.
نویسنده: همسفر سعیده (لژیون اول) رهجوی همسفر پریسا رشته ورزشی والیبال
مرزبان خبری: همسفر مریم پارک محلات نمایندگی دلیجان
ویرایش و ارسال: همسفر ثنا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) رشته ورزشی والیبال نمایندگی دنا شهرضا، دبیر سایت
گروه ورزش همسفران کنگره۶۰
- تعداد بازدید از این مطلب :
37