وادی دهم پیام امید و آهنگ هشدار است

اولین جلسه از دوره هجدهم سری کارگاه‌های خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بنیان مشهد به نگهبانی مسافر جواد، استادی راهنمای محترم مسافر صادق و دبیری مسافر علی‌اصغر با دستور جلسه «وادی دهم صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است» یکشنبه ۹ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز شد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان صادق هستم یک مسافر؛ بسیار خداوند را شاکر و سپاسگزارم که توفیق عطا کرد این جایگاه را تجربه کنم و بتوانم آموزش بگیرم تا در خدمت شما عزیزان باشم. از ایجنت محترم، گروه مرزبانی و همه خدمتگزاران کنگره ۶۰ که به بنده اعتماد کردند، تا بتوانم در این جایگاه خدمت کنم قدردانی می‌کنم. دستور جلسه امروز وادی دهم است، صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است. قبلا همه طور آدمی بوده‌ایم؛ ولی وقتی به کنگره ۶۰ می‌آییم و آموزش می‌گیریم یک سری ویژگی‌های مشترک داریم. اگر درست آموزش بگیریم، به آرامش می رسیم و در حرکت هستیم. امروزمان با دیروز متفاوت است و هر روز باید رشد کنیم. یک رهجو که به کنگره ۶۰ می‌آید، به حال خوش می‌رسد و در حال ساختن خودش است و دائماً تغییر می‌کند. این وادی مانند اکثر دستور جلسات کاملاً دووجهی است؛ یعنی برای کسانی که درست سفر می‌کنند یک معنی دارد و برای کسانی که فکر می‌کنند در حال سفر هستند و قرار است به حال خوش برسند؛ ولی در واقع در این مسیر نیستند یک جواب دیگر دارد.

در خصوص آن گروه اول که در حال حرکت هستند و در کنگره آموزش می‌گیرند و تغییر می‌کنند، این وادی یک چیز را به ما گوشزد می‌کند آن یک امیدواری است که می‌گوید هر چیزی که قبلاً بوده‌ای در حال تغییر است. بعضی‌اوقات در کنج خلوت خودمان فکر می‌کنیم که آیا من تغییر خواهم کرد و به حال خوش خواهم رسید؟ امید و بشارت برای افرادی است که درست سفر می‌کنند. کافی است دو سه ماه سفر کنید و در آیینه تغییرات چهره خود را ببینید ازلحاظ ظاهری قابل‌مشاهده است. زمانی که به رهایی برسید آن جا نقطه آغاز راه است نه پایان راه. این را همه ما باید بدانیم وقتی به رهایی می‌رسیم یکی از نیروهای منفی که به سراغ ما می‌آید این است که ما فکر می‌کنیم کوه کنده‌ایم!این تازه آغاز راه است. برای همین می‌گوید آغاز هر نقطه سرآغاز خط دیگری است، هیچ پایانی در کنگره ۶۰ آخر خط نیست، به هر جایی می‌رسیم شروع یک هدف دیگر است. نمونه بارز این موضوع آقای مهندس گفته‌اند یک‌لحظه نمی‌نشینند، روزهایی که ساعت شش صبح برای رهایی می‌روید، آقای مهندس قبل از شما حضور دارند. چه انگیزه‌ای پشت این حضور است؟ چرا یک آدم هفتاد الی هشتادساله چنین عمل می‌کند و چرا من نمی‌کنم؟ ایشان چند پله از ما بالاتر هستند و می‌دانند همیشه ادامه دارد و به‌مراتب بالاتر باید برسند. همه انسان‌ها دائم در حال تغییر هستند. وقتی ما به رهایی می‌رسیم مثل زمینی هستیم که تا دیروز فقط علف هرز در آن می‌رویید؛ ولی امروز آماده کاشتن است. اگر گندم بکاری گندم و اگر جو بکاری جو تحویل می‌گیری. تا دیروز برای ساعت ۸ صبح قرار کاری می‌گذاشتیم و تازه ساعت ۱۲ از خواب بیدار می‌شدم. در کنگره ۶۰ آموزش فرمان‌برداری و وقت‌شناسی یاد می‌گیری. اینجاست که کنگره می‌گوید صفت گذشته در تو صادق نیست؛ بلکه جاری است، تو تغییر کرده‌ای، تو برنامه‌ریزی می‌کنی و به انجام کارهای بزرگ‌تر فکر می‌کنی .

گروه دومی که فکر می‌کنند تغیر می‌کنند؛ اما تغییری اتفاق نیفتاده تفاوت همین‌جاست. من به رهایی رسیدم و فکر می‌کنم تغییر کردم؛ اما از فردا همان آش و همان کاسه است. فقط من الان مصرف نمی‌کنم! قول می‌دهم با همین منیت و عدم آموزش‌پذیری جلو بروی آرام‌آرام دروغ گفتن‌ها تو را به جایی که اول بوده‌ای بر می‌گرداند. این موضوع از وقتی شروع شد که فکر کردی ۴۰ سی دی نوشتی و دیگر به آموزش نیاز نداری. من یک خدمت مالی می‌کنم فکر می‌کنم صاحب حق هستم. یا یک شالی گردنم می‌اندازم فکر می‌کنم همه باید به من احترام بگذارند. قسمت دوم وادی که هشدار می‌دهد اینجاست. می‌گوید تو به رهایی می‌رسی همیشه به همین خوبی نخواهی بود و اگر از آموزش دور باشی و دچار منیت شوی دوباره سقوط خواهی کرد. پس هم امید است وهم هشدار. وادی نهم می‌گوید نیرویی در ما شکل می‌گیرد و نقطه تحمل بالا می‌رود فکر می‌کنیم خبری شده، اما بعد هشدار می‌دهد و نیز برای کسانی که دنبال تغییر هستند امید می‌دهد. ممنون از اینکه سکوت کردید و به صحبت‌های من گوش دادید.

مرزبان خبری: مسافر وحید
نگهبان سایت: مسافر نوید لژیون ۳
تصویربردار: مسافر محسن
نگارش: مسافر علی
ویرایش: مسافر مصطفی
ارسال خبر: مسافر عباس