توقف آغاز سقوط است

صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است؛ وادی دهم یکی از عمیق‌ترین وادی‌های کنگره است؛ وادی امید، رهایی و تغییر، این وادی به ما یاد می‌دهد که هیچ انسانی با گذشته‌اش تعریف نمی‌شود؛ بلکه با جریان فعلی زندگی، انتخاب‌ها و حرکت امروزِ خود شناخته می‌شود. اگر انسان را یک موجود جاری بدانیم، مانند یک رودخانه، آن‌وقت می‌فهمیم که هیچ صفتی تا ابد بر او مُهر نمی‌شود؛ نه صفت‌های منفی، نه صفت‌های مثبت. همه‌چیز جاری است، و جاری بودن یعنی امکان تغییر، رشد و حرکت. در گذشته ممکن است من انسانی ترسو، گناهکار، خشمگین یا حتی مصرف‌کننده مواد بوده باشم؛ اما امروز اگر مسیر را تغییر داده‌ام، اگر حرکت کرده‌ام، اگر دانایی کسب کرده‌ام، دیگر آن فرد سابق نیستم. نیروهای الهی در کنار انسان‌هایی قرار می‌گیرند که خواست تغییر دارند و به سمت نور حرکت می‌کنند. این همان پیام اصلی وادی دهم است: هیچ‌کس محکومِ گذشته خود نیست؛ محکومِ توقف است، در کنگره ما یاد می‌گیریم که انسان اگر آموزش ببیند، اگر تزکیه و پالایش کند، اگر در مسیر درست حرکت کند، صفات گذشته‌اش دراو صادق نخواهد بود. بسیاری از ما، با پرونده‌ای پر از اشتباهات آمده‌ایم؛ اما امروز، با حرکت در مسیر وادی‌ها و خدمت، تبدیل به انسان‌هایی می‌شویم که شاید خودمان هم باور نمی‌کردیم قادر به چنین تغییراتی باشیم. اثربخش‌ترین بخش وادی دهم اینجاست که می‌گوید: گذشته تو هر چه باشد، اگر جاری باشی و در مسیر باشی، قابل اصلاح و تبدیل است.

انسانی که حرکت می‌کند، هر روز نسخه تازه‌تری از خودش را می‌سازد. مثل رودخانه‌ای که لجن دیروز را با خود می‌برد تا امروز زلال‌تر شود. برخلاف تصور غلطی که جامعه به ما تحمیل می‌کند، "برچسب‌زدن" به انسان با گذشته‌اش نادرست است. کسی که دست از جهان‌بینی و آموزش نمی‌کشد، همیشه قابلیت تغییر دارد، حتی اگر سال‌ها در تاریکی بوده باشد، این وادی به ما یک مسئولیت مهم هم یادآور می‌شود: اگر جاری هستیم، نباید از حرکت بایستیم. گاهی انسان به‌اندازه‌ای خوب می‌شود که فکر می‌کند کافی است؛ اما همین توقف، آغاز سقوط است. همان‌طور که رودخانه‌ای که بایستد، می‌گندد؛ انسانی هم که از آموزش و خدمت جدا شود، کم‌کم به همان صفات گذشته بازمی‌گردد. پس راه روشن است: حرکت، آموزش، خدمت، و اتصال دائمی به روشنایی. در این مسیر، خداوند همواره همراه ماست؛ نه به‌عنوان ناظری سخت‌گیر که گذشته ما را به رخ بکشد، بلکه به‌عنوان پدری مهربان که جاری بودن ما را می‌بیند و هر قدم‌مان را به خیر تبدیل می‌کند. در پایان، اگر روزی از گذشته خود احساس گناه یا شرم کردیم، کافی است این پیام را به یاد بیاوریم: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان جاری است.» ما نه محصول دیروز، که نتیجه امروزمان هستیم. امروز اگر خوب باشیم، اگر در مسیر باشیم، اگر خدمت کنیم، آنگاه آینده‌ای روشن‌تر از تصورمان ساخته خواهد شد.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ملیحه( لژیون اول)
ویراستاری: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول) نگهبان سایت

نمایندگی همسفران آزادشهر