تغییر را باید از خود آغاز کرد

مشارکت همسفر هما:
صفتِ گذشته در انسان جا نمی‌ماند، چون انسان در جریان است و همیشه در حال حرکت و تغییر. وقتی وارد کنگره شدم و قدم در مسیر رهایی گذاشتم، فهمیدم که گفتن بدون عمل، هیچ تغییری ایجاد نمی‌کند. من در خانواده‌ام با مسئله‌ای به نام اعتیاد روبه‌رو شدم. اولین درس مهم این بود که بپذیرم هیچ‌کس جز خودِ مسافرم نمی‌تواند مشکلش را حل کند. پس تصمیم گرفتم کمک کردن از جنس “دخالت” و “حل کردن مشکل دیگران” را کنار بگذارم. با کفش‌های آهنی پا به جلسات کنگره گذاشتم. نزدیک دو سال است که می‌روم، می‌نشینم، می‌شنوم، می‌آموزم و کم‌کم فهمیدم که تخریب‌های مسافرم، روی صفات و حالِ من هم اثر گذاشته است. کنگره به من آموخت: «تو باید با آرامش واقعیت را بپذیری تا راه‌حل را پیدا کنی. تو نمی‌توانی مسیر بیماری کسی را که خودش نمی‌خواهد تغییر کند، عوض کنی. تنها می‌توانی حالِ خودت را خوب کنی تا بتوانی در لحظه زندگی کنی.» فهمیدم که تنها کاری که می‌توانم انجام دهم این است که دیروزِ، گذشته را رها کنم، امروز را درست بسازم و آینده را آرام‌آرام شکل دهم. من باید حال خودم را خوب کنم، چون کنار این سفرِ سخت، مسئول زندگی و عشق ورزیدن به بقیه اعضای خانواده‌ام هم هستم. سال‌ها تمام انرژی‌ام را برای مسافرم گذاشتم، اما چیزی درست نشد. حالا خوشحالم که پذیرفته‌ام: بهترین کمک من این است که خودم را بسازم، رشد کنم، آرام شوم و از مسیر یادگیری عقب نمانم. وقتی حال من خوب باشد، زندگی‌ام معنا پیدا می‌کند و می‌توانم به تقدیرات و سرنوشت بوسه بزنم و شکرگزار خدا باشم. از طبیعت یاد گرفتم که عطر گل محمدی فقط یک بار در سال آزاد می‌شود. برای رسیدن به آن عطر، باید پاییز سرد و زمستان سخت بگذرد؛ و بعد، بهار می‌آید.
همین است زندگی… رنج‌ها می‌گذرند تا زمانی برسد که دوباره نسیم خوشبو وارد شود. دیگر باورِ اشتباهِ “من باید مسافرم را تنها درمان کنم” را کنار گذاشته‌ام. امروز می‌دانم او در خوابی عمیق است که تا خودش نخواهد، بیدار نمی‌شود. من از زیبایی‌های دیگر زندگی‌ام بهره می‌برم. فهمیده‌ام که همه چیز در این دنیا طبق خواسته من پیش نمی‌رود. ما باید زندگی را همان‌طور که هست بپذیریم و تغییر را از خودمان آغاز کنیم؛ نه به اجبار دیگران، بلکه چون خودمان انتخاب کرده‌ایم حرکت کنیم، مسیرمان را بسازیم و سکان زندگی‌مان را دوباره در دست بگیریم و در همه این مسیر، از خدا یاری می‌خواهم تا روزی که مسافرم هم راه رهایی‌اش را پیدا کند.

مشارکت همسفر عاطفه:
اولین چیزی که باید بدانیم، صفت چیست؟ صفت ویژگی و یا خاصیت هر چیزی است. مثلا می‌گوییم زغال ویژگی‌اش سیاهی آن است، می‌گوییم آدم ترسو، آن ترسو بودن ویژگی آن آدم است. یا سیاهی شب شما نمی‌توانید سیاهی شب را سفید کنید؛ پس نمی‌شود صفتش راعوض کرد. حالا اینجا صفت انسان را در هر شرایطی تغییر می دهد. مثلا آدم چاق می تواند لاغر بشود یا آدم لاغر می‌تواند چاق شود. این نکته مهمی است که انسان در هر شرایطی باشد قابل تغییر است. آنانی که مجذوب رحمت خداوند می‌شوند به ارتقا می‌رسند. انسان باید پشت سر دیگران غیبت نکند، دروغ نگوید، اگر در جهت مثبت حرکت کند می‌شود گفت در جهت الهی حرکت کرده است. وقتیه به الهی می‌رسیم این نیست که فقط نماز بخوانیم کسانی که دیگران رامسخره می کنند عین چهارپایان می مانند. هزار تا خوبی می‌بینند ولی باز به دنبال یک ایراد می‌گردند. این 14وادی خیلی به ما راهکار درست را نشان می‌دهد. می‌گویند مثلاً کسی که مصرف می‌کند باید تا آخر عمر مصرف کننده بماند درحالی که اصلا این طور نیست. این وادی به ما می‌گوید مثلاً یک چاقو برنده می‌تواند یک تومور از دل یک انسان خارج کند و هم می تواند شاهرگ یک انسان را بزند. اگر بدی می توانی خوب باشی، ولی اگر آدم خوبی هستی ممکن هست آدم بدی هم باشی یا مصرف کننده شوی. انسان تغییر می‌کند. کسانی بودند که کلی مال و سرمایه داشتن نصف ایران مال آنها بود الان بچه هاشون در خارج از کشور محتاج یک لقمه نان هستند. پس هرچیزی می‌تواند برعکس شود. حالا چی داری، داشتم، داشتم مهم نیست. دارم مطرح کن. هم صعود هست هم سقوط. هم مرگ هست هم زندگی. به طور کلی لطف و بخشندگی خداوند را به دست انسان می سپارد. تا خودش هر طور مایل است زندگی کند. خداوند به ما انسان‌ها حیاط بخشید. این وادی به ما می‌گوید: پایان هرچیزی سرآغاز کاری دیگر است. حتی گناهکارترین انسان‌ها می‌توانند بازگشت کنند. انسان خوبی باشند. همه انسان‌ها می‌توانند صفت خود را عوض کنند. هیچ انسانی نمی‌تواند بگوید از من گذشته. هیچ کس مجبور نیست تا ابد در جهنم بماند. خداوند همیشه بزرگ و بخشنده است. هر انسانی می تواند راهش راعوض کند من ازاین وادی یاد گرفتم که همیشه خداوند بزرگ را در نظر داشته باشم که چقدر مهربان و بخشنده است و سعی کنم راه درست را بروم. غیبت نکنم و خیلی کارهای دیگر. یاد گرفتم فقط نماز یا روزه گرفتن و فقط این نیست که من بگویم من انسان درستی هستم. ما با انجام کارهای درست می‌توانیم انسان درستکاری باشیم.

مشارکت‌کنندگان: همسفر عاطفه و همسفر هما رهجویان راهنما همسفر زهره(لژیون سوم )
رابط خبری: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر زهره  (لژیون سوم)
ویرایش: همسفر راضیه دبیر سایت
ارسال: همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر احمد-اراک ‌