استادی بر شعله‌های آتش

مبدأ خلق انسان از نظر زمانی و مکانی و مقصد نهایی او کجا است؟ آیا به راستی امکان دارد انسان به جایی برسد که صدای خدا را بشنود؟ بار امانت که قرعه آن به نام انسان زده شد، چه بود که آسمان نتوانست آن را به دوش بکشد؟ آیا انسان به طور فطری پاک و بدون عیب است؟ مرتبه و جایگاه انسان‌ها توسط چه معیاری با یکدیگر تفاوت پیدا می‌کند؟

پاسخ تمامی پرسش‌های بالا در بطن وادی دهم نهفته است. آیه ۴ و ۵ سوره تین، انسان را در دو حالت خوب و بد به تصویر کشیده است. «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ». همانا انسان را در بهترین شرایط و نظام آفریدیم، سپس او را به پایین‌ترین رتبه بازگرداندیم. خداوند با دمیدن روح خود در هنگام خلق انسان، تمام صفات خود را به آدمی بخشید و انسان با ترخیص شدن در حلقه‌های مختلف آفرینش، مجموعه‌ای از رذایل را نیز برای خود خرید، بنابراین انسان مجموعه‌ای از فضایل و رذایل است که با انتخاب و اختیار خودش می‌تواند در یکی از این دو جهت قرار بگیرد و در همین جهت‌گیری‌ها است که انسان‌ها از یکدیگر جدا می‌شوند. اعمال هر فرد، متجلی پندار و گفتار او است. سرنوشت، تقدیری تعیین شده نیست که از روز الست، بر پیشانی هر شخص حک شده باشد. هیچ انسانی مجبور نیست صفت‌های زشت خود را به صورت جاودانه و تا ابد در خود حفظ کند و همین‌طور هیچ انسانی نمی‌تواند تا ابد ملبس به زیباترین صفت‌ها باشد.

در پیام وادی دهم آورده شده که آنانی که مجذوب رحمت قدرت مطلق می‌شوند، به ارتقا می‌رسند و آنانی که فقط به سورچرانی مشغولند، نصیبی ندارد. برای جذب رحمت قدرت مطلق بایستی به سازماندهی سیستم خلقت، باور و ایمان داشته باشیم. این سیستم به گونه‌ای تشکیل شده که اگر انسان به طرف فسق و فجور برود، او را در فرو رفتن به اعماق تاریکی‌ها یاری می‌دهد و اگر به طرف تقوا و ارزش‌ها حرکت کند، او را در جهت روشنایی‌ها مورد حمایت و یاری قرار می‌دهد؛ اما باید دانست انسان در هر مرحله‌ای که قرار دارد، می‌تواند صورت خود را به طرف نور برگرداند. در آن‌جا برای او الهام تقوا باز می‌شود و مورد حمایت و رحمت نیروهای خداوند قرار می‌گیرد؛ ولی اگر به طرف تاریکی برگردد، در همان سمت یاری می‌شود و صفات خوب خود را کم‌رنگ کرده و ذره ذره از دست می‌دهد. برای برگرداندن روی خود به سمت روشنایی، به حس که یک ابزار قوی و یکی از اضلاع مثلث ارتباط جهان هستی است، نیاز داریم. فرد با تزکیه حس خود، حتی می‌تواند از دیواره پنج حس درون خود عبور کند و آن‌گاه زیباترین و لطیف‌ترین احساسات را تجربه کند. انسان در اثر تکرار و تمرین در هر سمتی از تاریکی یا روشنایی که باشد، می‌تواند جایگاه خود را محکم‌تر کند و بیش‌تر در عمق ظلمات یا روشنایی فرو رود. به دلیل جاری بودن هستی و انسان اگر انسان در صفات خود، ساکن باشد و حرکت نکند، نمی‌تواند تغییر کند تا از آتش ویرانگر تبدیل به بزرگ‌ترین پرنده شود و بتواند استادی باشد بر شعله‌های آتش که می‌خواهند سوار بر نور شوند.

منابع: کتاب عشق، کتاب ۶۰ درجه، سی‌دی انسان و اختیار، سوره تین
نویسنده: راهنما همسفر مرضیه (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر صبا رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون یازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر ساره رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون هفتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی خواجو