تغییر از درون خود انسان آغاز می‌شود

برداشت تعدادی از رهجویان لژیون چهارم نمایندگی شفا در باب دستور جلسه هفته
" وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است "

مسافر امیر:

صفت گذشته در انسان صادق نیست، زیرا انسان موجودی زنده و پویا است که در جریان تغییر و حرکت قرار دارد. همان‌گونه که جناب مهندس دژاکام بیان کردند، این وادی برخلاف دیدگاه بسیاری از انجیوهاست که معتقدند «انسان معتاد، همیشه معتاد باقی می‌ماند». در کنگره ۶۰ چنین دیدگاهی پذیرفته نیست، زیرا انسان قابل تغییر است و می‌تواند رفتار، اندیشه و اعمال گذشته‌ی خود را اصلاح نماید.
برای این تغییر بزرگ، لازم است که انسان تفکر کند، تحمل داشته باشد و از تجربه‌های دیگران، به‌ویژه راهنمایان محترم، بهره بگیرد. هر وادی در کنگره ۶۰ در حقیقت علمی برای درست زندگی کردن است؛ علمی که به ما می‌آموزد چگونه در خانواده، اجتماع و درون خودمان به آرامش و تعادل برسیم.
اعتیاد صرفاً مصرف مواد مخدر نیست؛ به باور من، اعتیاد مجموعه‌ای از تمام کارها و اندیشه‌های ضد ارزشی است که در وجود انسان انباشته شده‌اند. هر شخص ممکن است بدون مصرف مواد نیز درگیر همین رفتارهای ضد ارزشی باشد و تا زمانی که به آموزش، خدمت و تزکیه نپردازد، از آن‌ها رهایی نیابد.
امیدوارم با آموزش گرفتن در کنگره و خدمت کردن به هم‌نوع خود، بتوانیم روزبه‌روز این ضدارزش‌ها را از خود دور کنیم، در مسیر صراط مستقیم گام برداریم و به انسانی تبدیل شویم که نور تغییر در وجودش جاری است.

مسافر محمود:

صفت گذشته در انسان صادق نیست، زیرا انسان موجودی جاری و در حال تغییر است. زندگی و جهان هستی با خاصیت بی‌ثباتی و پویایی آمیخته شده؛ هیچ چیز در این عالم ثابت نمی‌ماند. گردش فصول، طلوع و غروب خورشید، و دگرگونی‌های طبیعت همه نشانه‌هایی از همین قانونِ جاری بودن هستند — قانونی که در وجود انسان نیز نهادینه است.
در میان همه موجودات، تنها انسان است که می‌تواند صفات و ویژگی‌های خود را دگرگون سازد. یک شیر همیشه درنده است و این ویژگی در او تغییر نمی‌کند؛ اما انسان قادر است صفات بد را به صفات نیک تبدیل کند، یا برعکس، اگر از مسیر ارزش‌ها دور شود، صفات خوب را به بد تغییر دهد. همین تواناییِ تغییر است که انسان را از دیگر موجودات جدا می‌سازد.
پیامبران و اولیای الهی برای همین هدف آمده‌اند؛ تا انسان‌ها را هدایت کنند، یادآور شوند که اسیر گذشته نیستند، و می‌توانند از تاریکی به سوی نور حرکت کنند. اگر تا امروز در ناملایمات و تاریکی بوده‌ای، بدان که محکوم نیستی تا ابد در همان حالت بمانی. مهم این است که نگاهت به سمت روشنایی باشد تا بتوانی از ظلمت عبور کنی و معنای رهایی را درک نمایی.
این تغییر البته تنها با گفتن و آرزو کردن محقق نمی‌شود؛ نیازمند تزکیه، پالایش درونی و کار مداوم روی خودمان است. انسان در مسیر تلاش و کوشش باید همواره بیدار و مراقب باشد، زیرا حتی پس از رسیدن به جایگاهی والا نیز خطر سقوط وجود دارد؛ چراکه انسان جاری است و هر لحظه می‌تواند تغییر کند — به سوی نور یا به سوی تاریکی. خبر خوب این است که مسیر نجات همیشه باز است، چون هیچ صفتی در انسان ابدی نیست. همه چیز در جهان در حرکت و تغییر است؛ و در این جریان تکامل، هر تبدیل اگر به تأخیر بیفتد، باز هم ممکن است، اگر بخواهیم و قدم برداریم.

مسافر مجید: 

پیش از ورود به کنگره، در قعر تاریکی‌ها گرفتار بودم. بارها تلاش کردم با کمک کلینیک‌ها و مراکز مختلف از مصرف مواد رها شوم، اما هر بار شکست خوردم و امیدم را از دست دادم. تا اینکه با کنگره آشنا شدم و زندگی‌ام مسیر تازه‌ای یافت. قدم‌به‌قدم با وادی‌ها پیش رفتم تا به وادی دهم رسیدم. این وادی برای من نقطه‌ی تحول بود؛ جایی که فهمیدم انسان با نیروی اختیار می‌تواند مصرف‌کننده مواد نباشد و صفات زشت و ضد ارزشی خود را برای همیشه در وجودش تثبیت نکند. شرط این تغییر، آن است که انسان بخواهد تقدیر و سرنوشت خود را تغییر دهد تا خداوند نیروی لازم را در او جاری سازد.
قبلاً تمام مسئولیت کارها را فقط به خداوند می‌سپردم و انتظار داشتم خدا یا خانواده‌ام مرا نجات دهند؛ اما این وادی به من آموخت که تغییر از درون خود انسان آغاز می‌شود. خداوند راه را نشان می‌دهد، اما حرکت و خواستن از جانب ماست. انسان باید نفس خود را تزکیه کند و اولین گام در مسیر تزکیه، تفکر است؛ یعنی نگاه دوباره به خود و راهی که طی کرده‌ایم.
وقتی انسان در مسیر پالایش و صراط مستقیم قرار می‌گیرد، نیروهای القا، الهام و انرژی‌های کائنات به یاری او می‌آیند تا بتواند صفات خود را تغییر دهد و از تاریکی‌ها به سوی روشنایی حرکت کند. در حقیقت، این وادی به من نشان داد که در هستی، هم صعود وجود دارد و هم سقوط؛ هم امید به زندگی هست و هم خطر بازگشت به تاریکی. انسان با اختیاری که دارد، می‌تواند از قعر تاریکی‌ها برخیزد و به روشنایی برسد، اما اگر غفلت کند، همان اختیار می‌تواند او را دوباره به تاریکی بازگرداند. این اختیار مانند شمشیری دو لبه است: اگر آگاهانه استفاده شود، راه نجات است؛ اگر ناآگاهانه باشد، مسیر سقوط.
ان‌شاءالله با آموزش، تلاش و خدمت، مصمم‌تر از همیشه در مسیر صعود و روشنایی قدم خواهم برداشت و با کمک خداوند، صفات ضدارزشی را برای همیشه از خود دور خواهم کرد.

مرزبان خبری: مسافر علی‌اصغر
ارسال: مسافرمحمدرضا ل7