انسان؛ رودخانه‌ای جاری در مسیر تغییر

«صفتِ گذشته» در انسان صادق نیست، زیرا انسان جاری است. صفت به معنای خاصیت و ویژگی است و جاری به معنای روان و قابل تغییر؛ مانند یک رودخانه که پیوسته در حرکت است. این‌که صفات و ویژگی‌های انسان می‌توانند تغییر کنند، قانونی بسیار زیباست و به انسان امید می‌دهد؛ زیرا اگر صفت ناپسندی داری، لازم نیست آن را تا آخر عمر با خود حمل کنی، بلکه می‌توانی آن را تغییر دهی.

تغییر صفت مخصوص انسان است و برای حیوانات و گیاهان صادق نیست. انسان‌ها در زندگی به دنبال تغییر هستند؛ حتی تغییر در حس‌ها و تلاش برای عوض کردن آن‌ها. مانند یک کودک که هنگام رشد، تلاش می‌کند حس‌هایش را تکمیل و تنظیم کند. وقتی کسی از ما انتقاد یا آسیبی دریافت می‌کند، در درون ما جنگی به‌وجود می‌آید؛ می‌خواهیم این جنگ را به صلح تبدیل کنیم و به آرامش برسیم، تا حق‌مان خورده نشود. اما خیلی کم پیش می‌آید که انسان دقیقاً همان چیزی را که باید، تغییر دهد.

پس از یادگیری وادی نهم، که درباره «نقطه تحمل» است، و بالا بردن توان خود برای پذیرش سختی‌ها — مثل اجرای درست پله‌ها، آموزش‌ها، تسلیم بودن، گوش‌کردن به سخنان راهنما و انجام آن‌ها، و حرکت تا رسیدن به نقطه عمل درست — به وادی دهم می‌رسیم.

اگر هرکدام از ما مشکلی داریم، صددرصد و بدون تردید، جایی از کارمان لنگ می‌زند. ما به این‌جا آمده‌ایم تا یاد بگیریم ذره‌ذره ظرفیت خود را بالا ببریم و با این روند، صفات‌مان تغییر کند؛ مانند ماده‌ای که با تغییرات، تبدیل به ظرفی بلوری می‌شود.

تمامی مشکلات من از صفات من سرچشمه می‌گیرد. اگر این صفات تغییر کند، تمامی افراد پیرامون من نیز تغییر می‌کنند و معجزه رخ می‌دهد؛ زیرا تفکرات من تغییر کرده است. انسان چون جاری است، از چیزهایی که در گذشته لذتی نمی‌بردیم، ممکن است امروز لذت ببرد؛ چون در حال تغییر و کشف ناشناخته‌های خود است.

ما باید بیاموزیم مسئولیت کارهای خود را بپذیریم و بدانیم مسبب همه اتفاقات پیرامون ما، خودِ ما هستیم؛ به دلیل تفکرات و اعمال‌مان. نباید این مسئولیت را به گردن دیگران بیندازیم. برای رسیدن به «بهشت واقعی»، یعنی آرامش دائمی، باید تلاش کرد. این مسیر زمان‌بر است و کم‌کم، با تغییر شرایط درونی، رشد می‌کنیم و نمونه‌هایی از این بهشت را تجربه و مشاهده می‌کنیم.

«صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.»

وادی‌ها مانند دریایی هستند که مسیر تکامل را در سه مرحله «تغییر، تبدیل و ترخیص» نشان می‌دهند.

تغییر یعنی از انسانی به‌هم‌ریخته و پریشان، تبدیل به انسانی معقول، آرام و متعادل شویم. مانند مسافرانی که با حال خراب وارد کنگره می‌شوند و با شروع سفر، اولین تغییر در آن‌ها نظم، انضباط، اخلاق، رفتار و حتی پوشششان است. پس از مدتی، با مصرف دارو و نوشتن سی‌دی، تبدیل به انسانی سالم و متعادل می‌شوند و سپس به مرحله ترخیص می‌رسند.

این تغییرات به پارامتر «زمان» نیازمند است؛ مثل دانه گندمی که زیر خاک تاریکی، گرما و سرما را تجربه می‌کند، تغییر می‌کند، می‌شکند، جوانه می‌زند، از دل خاک بیرون می‌آید و تبدیل به خوشه گندم می‌شود و سپس کشاورز آن را درو می‌کند و به مرحله ترخیص می‌رسد.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر  ام‌البنین (لژیون جونز)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی زاهدان