زمانی‌که انسان پا به هستی می‌نهد، خصوصیات ژنتیکی به همراه دارد و از هر آلودگی و گناه به دور است؛ اما رفته‌رفته روابط و مراوداتی با محیط اطراف پیدا می‌کند، با موضوعاتی روبه‌رو شده و تغییراتی در وی ایجاد می‌گردد که به آن‌ها صفت گفته می‌شود. هرچه صفات مهربانی، بخشندگی و صبوری در مسیر درست باشند، انسان در زندگی آرامش خواهد داشت و هرچه صفت‌های بد و زشت را در برگیرد جهنمی در این دنیا برای خود خواهد ساخت که برای چنین انسانی، آموزش نیاز است تا با افزایش اطلاعات خود در صراط مستقیم قرار بگیرد. در گذر عمر انسان هر عملی با واژه‌‌هایی همچون خوبی، بدی، زشتی و زیبایی معنا پیدا می‌کند. این صفات زمانی برای انسان معنادار می‌شوند که در کاری بهره یا آسیب‌هایی می‌بیند؛ آن‌وقت متوجه می‌شود که بر این عمل برچسب خوبی و بدی زده شده است.
انسان در زمین حق انتخاب دارد و مسئولیت هر آن‌چه انجام می‌دهد را باید بپذیرد. انسان آلوده و در بند تاریکی‌ها از مسیر تکامل دور شده و باید با خواست قوی تغییراتی در خود ایجاد کند که تبدیل به انسانی آزاد از بند تاریکی‌ها گردد. در نهایت از او انسانی ترخیص خواهد شد که بهشت را تجربه خواهد نمود. مسیر تکامل و رشد صحیح انسان، جایگاه او را خواهد ساخت و به عشق سالم خواهد رسید. برای رسیدن به عشق سالم بایستی از عقل سالم و برای بدست آوردن عقل سالم باید حسی سالم داشت. حس همانند گیرنده و فرستنده در صور پنهان و صور آشکار انسان است.
اگر حس انسان بدی و زشتی را جذب کند و آلوده شود، هرگز قادر نخواهد بود اطلاعات درستی به عقل، جهت فرماندهی بدهد؛ پس باید حس را پالایش کند تا با دریافت امواج خوب هدایت‌گر عقل باشد. مهم‌ترین قدم برای تزکیه و پالایش، تفکری درست است که در مسیر ارزش‌ها انجام گیرد و ایمان سالم به همراه خواهد داشت. انسان با دلی قوی و محکم دست به کار می‌شود، عمل سالم انجام می‌دهد و حاصل این عمل سالم دریافت حس خوب است که خوبی‌ها را به درستی درک کرده و به عقل منتقل می‌کند و درنهایت به عشق سالم منجر خواهد شد.
گاهی حس انسان در معرض ناملایمات و اتفاقات خوب و بد قرار می‌گیرد. با توجه به انتخابی که خداوند برایش قرار داده است بر سر دوراهی انتخاب قرار می‌گیرد. حال اگر آموزش‌پذیر نباشد؛ ممکن است مسیر نادرست را انتخاب کند که منجر به دریافت حس‌های منفی و دوری از صراط مستقیم است؛ پس این نکته قابل تأمل است که «آموزش سالم» از اساسی‌ترین پارامترهایی است که انسان می‌تواند فرا گیرد تا راه اشتباه را تشخیص دهد. با این آموزش‌ها خواهد آموخت که «صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است.»
به همین دلیل انسان باید به آموزش سالم و مستمر چنگ بزند و از آن‌ها رها نشود. ما این آموزش‌ها را می‌توانیم در کنگره دریابیم تا بتوانیم صفت‌های بد و زشت خود را عوض کنیم و از آن انسان‌هایی ساخته می‌شود که علاوه بر خود به فکر دیگران و درصدد یاری و کمک به آن‌ها خواهد بود و این همان عشق است.
منبع: سی‌دی «وادی دهم»
نویسنده: همسفر رقیه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ویرایش: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون دهم) دبیر اول سایت
تنظیم و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حسنانی
- تعداد بازدید از این مطلب :
80