در کنگره ۶۰ جایی برای معرکه‌گیری نیست

دوازدهمین جلسه از دوره دوازدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی راهنما مسافر دانیال، نگهبانی مسافر زین العابدین و دبیری مسافر فیروز با دستور جلسه:"  رابطه یادگیری با معرکه‌گیری"، در روز چهارشنبه ۵ آذر  ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد: 

دستور جلسه امروز، «یادگیری و معرکه‌گیری» است. بر اساس آموزش‌هایی که از راهنمای ارجمندم، آقای فهیمی، دریافت کرده‌ام، ایشان به‌صورت خلاصه می‌فرمودند که رابطهٔ بین «یادگیری و معرکه‌گیری»، در حقیقت به‌معنای کمال‌آوردن و به انجام رساندن مسئولیت است. این موضوع در کل جامعه مصداق دارد؛ از رفتگر گرفته تا وزیر و کشاورز، هرکس در هر مسئولیتی که باشد، اگر در انجام کاری که بر عهده دارد سهل‌انگاری کند، از او پرسیده می‌شود: «چرا در این جای کار معرکه‌گیری می‌کنی؟» و نتیجه این معرکه‌گیری را چه کسی باید بدهد؟ همان کسی که از او سؤال می‌پرسد.

در گذشته، معرکه‌گیران در میدان‌ها جمع می‌شدند؛ برخی مال‌گیری می‌کردند و برخی وزنه‌های سنگینی بلند می‌کردند. به این افراد «معرکه‌گیر» می‌گفتند و هزینهٔ معرکه‌گیری آنان بر عهدهٔ کسانی بود که برای تماشا گرد می‌آمدند، بی‌آنکه خود چیزی عایدشان شود.

 کنگرهٔ ۶۰ مرکز درمان اعتیاد است. همان‌طور که آقای مهندس در آخرین سی‌دی خود فرمودند، در آمریکا حدود ۴۰ تا ۵۰ سال پیش، بودجهٔ زیادی را برای تحقیق در مورد سه بیماری؛ سرطان، اعتیاد و چاقی اختصاص داد، اما پس از ۴۰ سال، اخیراً این بودجه را قطع کردند و رئیس‌جمهور گفت: «شما هیچ کاری انجام نداده‌اید.» اما مهندس در کنگرهٔ ۶۰ ، این مسئله را حل کرده‌اند. هم درمان اعتیاد محقق شده، هم درمان سیگار و هم مسئلهٔ چاقی در حال حل‌شدن است. به امید خدا و آزمایش‌های دقیقی که در آزمایشگاه‌های کنگرهٔ ۶۰ بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام می‌شود، امیدواریم که این دستاوردها به‌تدریج مورد تأیید مراجع علمی معتبر جهانی قرار گیرد و صدای کنگرهٔ ۶۰، صدای صداقت و عمل درست، در سراسر جهان طنین‌انداز شود.

اما هنگامی که صحبت از معرکه‌گیری به‌میان می‌آید، باید به درون کنگرهٔ ۶۰ نگاه کنیم. تازه‌واردی که به کنگره می‌آید، در ابتدا مسیر برایش سخت است. آقای امین در یکی از سی‌دی‌های خود اشاره می‌کنند که عمر سلول‌های انسان سه تا پنج سال است، درحالی‌که عمر انسان ممکن است به ۶۰ یا ۷۰ سال برسد. اگر فردی ۱۰، ۲۰ یا ۳۰ سال در اعتیاد بوده باشد، سلول‌های بدنش چندین بار بازتولید شده‌اند. با ورود به کنگره و شروع مسیر درست، ابتدا این راه سخت به‌نظر می‌رسد. وقتی می‌گویند «سی‌دی بنویس»، ممکن است انگشتان درد بگیرند و فرد به معرکه‌گیری روی آورد.

به گذشته که نگاه می‌کنم، می‌بینم وقتی با انگشتانم کار می‌کردم، چرا درد نمی‌گرفت؟ زیرا مواد مخدری که مصرف می‌کردم، از سد خونی مغزم عبور می‌کرد و مغزم فرمان خستگی و درد را صادر نمی‌کرد. من آن‌قدر مواد می‌کشیدم که گویی تمام روز در حال کشیدن یک سیگار بودم. اما در اینجا، جسم باید به سلامتی برسد و بی‌رنج، هیچ پیروزی به دست نمی‌آید؛ چه در مسیر نادرست و چه در مسیر درست.

پس باید بهانه‌گیری‌ها را کنار بگذارم. تنها جایی که معرکه‌گیری برای انسان پاسخگو نیست، کنگرهٔ ۶۰ است. زیرا کنگرهٔ ۶۰ بر اساس نقطه‌نظرات و قوانینی بنا شده که مهندس، ذره‌ذره و بر اثر سال‌ها مطالعهٔ علمی و عرفانی فراهم آورده‌اند و خود ایشان تأکید می‌کنند که این اصول، همه از کلام‌الله گرفته شده‌است. این ۱۴ وادی که پشت سر ما است، خلاصه‌ای از کلام‌الله را برای رسیدن انسان به سعادت، به زبانی ساده نشان می‌دهد.

در اینجا جایی برای معرکه‌گیری نیست که بگوییم: «امروز سی‌دی‌ام را ننوشتم چون کار داشتم»، «امروز به موقع به جلسه نرسیدم»، یا «دیشب تا دیروقت بیدار بودم». اگر در فضای مجازی باشیم، ممکن است تا ساعت ۱:۳۰ شب بیدار بمانیم و نگوییم از خوابم زدم، اما می‌دانیم که برای رسیدن به سلامتی، باید حداقل از ساعت ۱۰ شب تا ۴ صبح بخوابیم. اگر چنین نکنیم، نیروهای منفی به سراغمان می‌آیند و فردا صبح که دیر از خواب بیدار می‌شویم، بهانه می‌آوریم که دارویم را مصرف نکرده‌ایم.

چرا دارویت را مصرف نکردی؟ زیرا به حرف راهنما گوش ندادی. وقتی به حرف راهنما گوش ندهی، نیروهای منفی، همراه تو می‌شوند. اگر دور نیروهای مثبت باشیم، آن‌ها ما را همراهی می‌کنند و اگر دور نیروهای منفی، آن‌ها. اگر خوابم را تنظیم نکنم، دارویم در آن روز اثر مطلوب را نخواهد داشت و نیروهای منفی به سراغم می‌آیند. سپس می‌گویم: «ساعت ۵ نمی‌آیم، ساعت ۶ می‌آیم.» اما راهنمای محترمی که از قم آمده، یا خدمت‌گزارانی که از اصفهان یا نجف‌آباد، مانند آقای مصطفی که هفته‌ای چهار بار این مسیر را طی می‌کنند و در بخش اوتی زحمات زیادی می‌کشند، به اینجا آمده‌اند. حال اگر من سی‌دی‌ام را ننوشته باشم، شروع به معرکه‌گیری می‌کنم.

عکس: مسافر رضا- لژیون دوم 

تایپ و ارسال خبر- همسفر مسعود- نگهبان سایت 

نمایندگی دلیجان