انسان موجودی جاری است

مولانا در ابیات خود می‌فرماید:
«صدهزاران فضل دارد از علوم
جانِ خود را می‌نداند از ظلوم
داند او خاصیت هر جوهری
در بیان جوهر خود چون خری»

انسان هزاران علم را می‌آموزد و از خاصیت هر چیز آگاه می‌شود، اما از جوهر خود بی‌خبر می‌ماند. شناخت جهان آسان‌تر از شناخت جان است. در این مسیر، جمله‌ای راهگشا حقیقتی بزرگ را بازگو می‌کند: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.»

انسان موجودی جاری است؛ نه ثابت و جبری. او هم راه صعود دارد و هم راه سقوط. نگاه مهربان خداوند همواره همراه انسان است و چون او دارای اختیار است، می‌تواند در هر لحظه صفات ناپسند خود را تغییر دهد. هیچ انسانی مجبور نیست تا ابد با زشتی‌ها و خطاهایش بماند؛ زیرا صفات او همانند رودخانه‌ای در جریان است. جهان نیز بر مدار تغییر می‌چرخد: از آسمان تا زمین، از زمین تا آسمان، از این جهان تا جهانی دیگر. همه چیز در حرکت است و این تغییر تا ابد ادامه دارد. برای بودن و زیستن، سه مولفه بنیادین در شکل‌گیری هستی نقش دارند: نور، صوت و حس.

نور: خداوند نور آسمان‌ها و زمین است؛ نوری که زندگی بخش تمامی موجودات است. نور بیداری می‌آورد. طلوع خورشید فرمانی الهی است که به انسان می‌گوید: «ای از خویشتن رمیده، برخیز و جانت را دریاب.»

صوت: صدا قدرت اتصال و حیات بخشی دارد. یک موسیقی دلنشین، یک کلام محبت‌آمیز یا آهنگی آرام می‌تواند در درون انسان معجزه‌ای بیافریند. همه چیز در جهان با وجود صوت زنده می‌شود و جریان می‌گیرد.

حس: حس‌ها ابزار ادراک و بقا هستند. هرچه انسان خالص‌تر و پاک‌تر باشد، حس او نیرومندتر می‌شود. برای تغییر صفات گذشته، انسان باید حس‌ها و امواج گیرنده و فرستنده خود را دگرگون کند و این امر تنها با تصفیه و پالایش روح امکان‌پذیر است. راه پالایش با تفکر آغاز می‌شود: تفکر سالم → ایمان سالم → عمل سالم → حس سالم → عقل سالم و از عقل سالم، عشق سالم پدید می‌آید. وقتی انسان به عشق سالم می‌رسد، با جهان و با آدمیان در صلح خواهد بود. عشق سالم قلب را نیرومند می‌کند، شخصیت را جلا می‌دهد و وجود را پاک می‌سازد.

این جاست که وادی دهم معنای ژرف‌تر خود را آشکار می‌کند: انسان اگر سال‌ها در تاریکی بوده باشد، باز هم می‌تواند تغییر کند؛ زیرا تاریکی صفتی پایدار نیست و نور در جریان است. همان‌گونه که آب راکد با جاری شدن زلال می‌شود، انسان نیز با حرکت در مسیر درست، صفات پیشین خود را دگرگون می‌کند. رسوبات گذشته با جریان تفکر، آگاهی و عشق شسته می‌شوند.

درک این اصل، امید را در دل انسان زنده می‌کند: هرگز دیر نیست. انسان می‌تواند دوباره برخیزد، دوباره بیاندیشد و دوباره ساخته شود. این همان حقیقتی است که راه انسان را روشن می‌کند؛ راهی که از خاک آغاز می‌شود، اما به آسمان می‌رسد.

منابع: کتاب عشق، سی‌دی‌های وادی دهم
نویسنده: راهنما همسفر اعظم (لژیون چهارم)
رابط خبری: راهنما همسفر اعظم (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر حمیرا (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر لیلا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم