یادگیری یعنی منیت را کنار بگذاریم

هشتمین جلسه از دور چهارم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، ویژه‌ی مسافران و همسفران نمایندگی لامِرد، با استادی مسافر کوروش، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر غلامرضا با دستور جلسه‌ی «رابطه ی یادگیری و معرکه‌گیری» روز پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
شاکر و سپاسگزار خداوند بزرگ هستم بابت اجازه‌ای که برای ورود به کنگره به من داده شد. از جناب مهندس و خانواده محترمشان صمیمانه قدردانی می کنم که بستر الهی کنگره را فراهم نمودند تا منِ مصرف‌کننده، علاوه بر درمان اعتیاد، درمان سیگار و اضافه‌وزن را نیز تجربه کنم و راه درست زندگی کردن را بیاموزم.

جناب مهندس با علمی راستین و آموزش‌های که ارائه می‌دهند،فقط درمان جسم را به ما یاد نمی‌دهند، بلکه مسیر صحیح زندگی را نیز آموزش می‌دهند.که امروز به یک تعادل نسبی رسیده‌ و مسیر درست را یافته‌ام. ان‌شاءالله این آموزش‌ها هر روز پربارتر و مؤثرتر شود.
دستور جلسه، درباره‌ی «رابطه ی یادگیری و معرکه‌گیری» می باشد.

جناب مهندس می‌فرمایند: برای یادگیری، باید سه شرط اساسی را بپذیریم:
پذیرفتن ندانستن،
یعنی منیت خودرا کنار بگذاریم و بپذیریم که درباره‌ی درمان اعتیاد و شناخت جسم و بیماری اعتیاد چیزی نمی‌دانستیم؛ زیرا اگر می‌دانستیم، خودمان را درمان کرده بودیم.
باور داشتن به اینکه راهنما بهتر از ما می‌داند.
همان‌طور که پدر و مادر از فرزند باتجربه‌ترند، در کنگره نیز راهنما این مسیر را رفته و نتیجه‌اش را دیده است.
تسلیم بودن در برابر راهنما
یعنی گوش‌به‌فرمان وی باشیم.
مصرف دارو سر ساعت و به میزان مشخص، نوشتن سی‌دی‌ها، شرکت منظم در جلسات؛ تا به درمانی با کیفیت برسیم.

ما این سه شرط را پذیرفتیم و نتیجه‌اش را نیز دیدیم؛ درمانی با کیفیت و پایدار. این همان اصل مهم «کمک فرد رهاشده به فرد در حال مصرف» می‌باشد.
یکی از عوامل ورود انسان به معرکه‌گیری، منیت و ترس است.
منیت یعنی بگوییم: «من خودم می‌دانم؛ اگر دارو را بیشتر بخورم یا یک پله بالاتر بروم بهتر می‌شوم.» در حالی که اگر می‌دانستیم، تاکنون خودمان را درمان کرده بودیم.

گاهی هم چند نفر دور هم جمع می‌شوند و به‌جای تبعیت از برنامه، وارد بحث، بهانه‌تراشی و معرکه‌گیری می‌شوند؛ چه قبل، چه بعد و چه داخل جلسه.

جناب مهندس خاطره‌ای نقل کردند: قبلاً برخی افراد بعد از جلسات دور هم جمع می‌شدند و معرکه‌گیری ایجاد می‌کردند. برای رفع این مشکل، لژیون‌ها تشکیل شد تا معرکه‌گیری منفی به معرکه‌گیری مثبت و آموزشی تبدیل شود.

در پایان، از اینکه به صحبت‌های من‌توجه نمودید از همه‌ی شما متشکرم.

نگارش: مسافر غلامرضا(لژیون یکم)
ویرایش: همسفر علی(لژیون دوم)
عکس:مسافر رضا(لژیون دوم)
ارسال: مسافر رضا (دبیر سایت)