منیّت دروازه ورود به معرکه گیری

امروز پنجشنبه ۱۴۰۴/٠٩/٠۶ جلسه هفتم از دوره چهارم سری کارگاههای عمومی مسافران و همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی زاهدان با دستور جلسه "رابطه یادگیری با معرکه گیری" به استادی اسیستانت محترم مسافر امیرحسین، نگهبانی مسافر محمدرضا و دبیری مسافر عیدمحمد ساعت ۱۷ آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، من امیرحسین هستم؛ مسافر.
هر نفسی که فرو می‌رود ممدّ حیات است و چون  برمی‌آید مفرّح ذات.

از دیده‌بان محترم، جناب آقای سلامی، و همچنین مرزبانان عزیز که با مشارکت و تلاششان این بستر آرام و امن را فراهم کرده‌اند، صمیمانه سپاس‌گزارم. همه‌ی کائنات دست به دست هم داده‌اند تا ما در این مکان به رشد، تکامل و رهایی برسیم.

از راهنمایان گرامی، خانم مهدیه و آقای جواد، تشکر می‌کنم، همچنین از همسفر عزیزم نیز سپاس‌گزارم که همواره همراه و یاری‌گر من بوده است.

در ابتدای ورودم به کنگره ۶۰ ترس، خجالت و تردید همراهم بود. جایی رفتم که کسی مرا نمی‌شناخت؛ اما خیلی زود فهمیدم امن‌ترین و مقدس‌ترین مکان برای من همین‌جاست. وقتی در لژیون قرار گرفتم، نگرانی‌هایم رنگ باخت و آرام‌آرام دانستم که بدون حضور همسفر، حضور من هم کم‌رنگ می‌شود. بودنِ خانواده در کنار مسافر، نیرویی است که مسیر رهایی را محکم‌تر و روشن‌تر می‌کند.

کنگره خانه‌ای است پر از جشن، آرامش و محبت؛ و هر کس با عشق خدمت می‌کند، در حقیقت قدمی به سوی تکامل خویش برمی‌دارد. امانت‌داری مسئولیتی سنگین است؛ چه برای مرزبان، چه برای ایجنت و چه برای هر خدمت‌گزار دیگری.

اما درباره‌ی دستور جلسه‌ی «یادگیری و معرکه‌گیری»:

یادگیری محور اصلی حرکت انسان است.
انسان زمانی در بن‌بست می‌ماند که راه را بلد نیست.
بسیاری از مشکلات ما از «ندانستن» آغاز می‌شود، نه از ناتوانی.
هدف از خلقت انسان، بهره‌مند شدن از زندگی و سپس یادگیری است؛ و بدون یادگیری، سختی‌ها و رنج‌ها بیشتر و بیشتر می‌شوند.

موانع یادگیری گاهی نداشتن خواسته است، گاهی نبود تمرکز، گاهی فراهم نبودن شرایط و گاهی نداشتن مربی و راهنما.
کنگره ۶۰ همه‌ی این بسترها را برای ما فراهم کرده است.

اما بزرگ‌ترین مانع یادگیری «منیت» است؛ همان چیزی که در مثلث دانایی از آن سخن گفته می‌شود.
منیت، حسادت، خودخواهی و توجیه، همه آغازگر «معرکه‌گیری» هستند.
انسانی که شکست می‌خورد اما از آن درس نمی‌گیرد، به جای حل مسئله به معرکه‌گیری رو می‌آورد:
پچ‌پچ کردن، تلفن زدن، اغراق، جمع کردن یار… اما سرانجام، خود قربانیِ همان معرکه می‌شود.
ما باید مراقب باشیم نه وارد معرکه‌گیری خودمان شویم و نه در معرکه‌ی دیگران.
چاره فقط آموزش، تفکر و یادگیری است.

امیدوارم همه‌ی شما در کنار همسفرانتان، محکم و روشن در مسیر رهایی قدم بردارید.
در ادامه اهدای شال و پیمان مرزبانان منتخب و تجلیل از مرزبانان سابق شعبه را در کنار هم خواهیم داشت.

نگارش : مسافر مهدی (لژیون چهارم، راهنما آقای سعید)

عکس و ارسال : مسافر رامین (لژیون یکم راهنما آقای جواد)