قدرت سکوت بیش از فریاد است.

یازدهمین جلسه از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دلیجان به استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر زینب، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه " یادگیری و معرکه‌گیری" روز چهارشنبه ۵ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا خدای خودم را شکرگزارم که این فرصت را به من داد، که بتوانم در این جایگاه باشم، تا خدمت کنم و آموزش ببینم، همچنین از ایجنت محترم خانم پریسا و مرزبانان عزیز متشکرم. از نگهبان جلسه، خانم فاطمه هم بسیار سپاسگزارم که اجازه دادند من در این جایگاه قرار بگیرم.
در مورد دستور جلسه، رابطه یادگیری و معرکه گیری، مثل نور و سایه است. نور خودش می‌تابد و مثل دانایی دیگر نیاز به معرف ندارد. ولی معرکه گیری اگر باشد، جای یادگیری را تنگ می‌کند، من همیشه به دنبال نمایش هستم و اینکه، از قدیم گفته‌اند: سر بی چراغ عقل و دانش همیشه دچار تیرگی است. مثل چه چیزی؟ مثل اینکه من حالا بیرون از کنگره یا در کنگره باشم، در مواقعی مثلا موضوعاتی یا مسئله‌ای برایم پیش می‌آید و حال من بد شود، دچار اشتباه و خطا شوم، انگشت اشاره‌ام  را به سمت دیگران می‌گیرم و دیگران را مقصر می‌بینم؛  به جای اینکه به درون خودم بنگرم و به خودم نگاه کنم و آن مشکل و خطا را در خودم بیابم؟ چون دانایی و آموزش نگرفتم حالا مثلث جهالت  در من رشد کرده است.
مثلث جهالت که همان منیت، ترس و ناامیدی بود، که این سه آیتم می‌آیند و جلوی رشد من را می‌گیرند و نمی‌گذارند که من رشد کنم و دانایی را کسب کنم و حالا ممکن است من در جایی، یک مطلبی یاد می‌گیرم یا یک آموزشی می‌ببینم و اگر ظرفیت من پایین باشد و آن ظرفیت را نداشته باشم، ممکن است من خودم را خیلی بالا ببینم و فکر کنم که من برترم و من بهتر بلد هستم و هر جا در جمع قرار بگیرم، سریع سعی می‌کنم که خودم را نشان بدهم، حرفی برای گفتن داشته باشم، شروع می کنم به پرحرفی کردن و اینکه می‌خواهم جلب توجه کنم. دقیقا اینجا است، که ضعف خودم رانشان بدهم و وقتی که من از خودم ضعف، نشان دادم. دقیقا اعتماد به نفس من هم پایین می‌آید.
حالا چیزی هست که می‌گویند در آسمان علم، عمل پر است. در آسمان علم، عمل برترین است . یعنی اگر من  به آن دانسته‌هایی که دارم به آن اطلاعاتی که دارم، جامه عمل بپوشانم؛ آن موقع من دانایی کسب کرده‌ام. چرا که دانایی  فقط در فکر نیست، باید در پندار و گفتار هم باشد.
اینجاست که می‌گویند، در سکوت یک قدرتی است که خداوند به گویاترین انسان‌ها بخشیده است، یعنی این که واقعا آموزش گرفته است و دانایی کسب کرده است و سعی می کند، در مواقعی که لازم است، همیشه خود را اول انتخاب کند و بعد شروع می‌کند به اینکه، اگر واقعا نیاز بود در آن مسئله نظر دهد و  وقتی نظرش را خواستند نظر می‌دهد. در جای دیگری می‌گویند که: دست بالای دست بسیار است، چون اگر من این نکته را بدانم، هیچ وقت نمی‌ایم، خودم را سریع با دیگران مقایسه کنم و بگویم که اگر من  چیزی را  بلد می‌باشم‌ حتما من بهتر از او می‌باشم. ولی من باید فکر کنم، که دیگران ممکن است  از من بهتر بلد باشند و تجربه بیشتری داشته باشند. این‌ها باعث می‌شود که، من از آن معرکه گیری به دور باشم و کم کم رشد کنم، زیرا در مسیر زندگی این یادگیری، مثل یک چشمه زلال و آرامی است که، جان انسان را سیراب می‌کند.
یادگیری، آن تفکر و دانش عمیقی است که باید انسان داشته‌ باشد. هر کس به دانش و یادگیری روی می‌آورد، رشد واقعی در او اتفاق می افتد.   
یادگیری و معرکه گیری؛ مثل روغن و آب هستند، که هیچ‌گاه با یکدیگر مخلوط نمی‌شوند. تنها با یادگیری و آموزش انسان از معرکه گیری دور می‌شود.

اعلام نفرات برتر آزمون 

مرزبان کشیک: همسفر مریم
تایپیست: همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دلیجان