یادگیری یکی از بنیادی‌ترین نیازهای انسان برای رسیدن به آرامش، تعادل و رشد است

یادگیری یکی از بنیادی‌ترین نیازهای انسان برای رسیدن به آرامش، تعادل و رشد است. هر انسانی که قدم در مسیر کنگره۶۰ می‌گذارد، در حقیقت سفر خود را با یادگیری آغاز کرده است. یادگیری یعنی پذیرش، یعنی دیدن نادانی‌های گذشته، یعنی باز کردن چشم‌ها و بستن زبان؛ یعنی حرکت به سمت دانایی! در مقابلِ یادگیری، معرکه‌گیری قرار دارد؛ رفتاری که انسان را از مسیر دور می‌کند و او را در تاریکی گذشته نگه می‌دارد.

یادگیری یعنی گوش‌دادن با دقت، بدون قضاوت و پیش‌داوری؛ یعنی اجازه دهیم سخن راهنما در ما نفوذ کند و تبدیل به فهم شود. یادگیری یعنی سکوتی از روی خرد، نه سکوتی از روی ترس! انسانِ در حال یادگیری می‌پرسد تا بفهمد، نه برای اینکه خود را اثبات کند. وقتی یاد می‌گیریم، ذهن ما آرام می‌شود و قدم‌هایمان محکم‌تر می‌گردد.

اما معرکه‌گیری نقطه مقابل این مسیر است. معرکه‌گیری یعنی حرف‌زدن زیاد، اظهار نظرهای بی‌جا، دخالت در مسیر دیگران و بحث‌ کردن برای اثبات خویش؛ یعنی منِ متورم و منیت! در معرکه‌گیری، انسان به جای نگاه‌کردن به خودش، دیگران را نقد می‌کند. چنین فردی انرژی جمع را می‌گیرد و خودش نیز از آموزش و درمان دور می‌ماند.

یادگیری یعنی فروتنی؛ یعنی اعتراف به اینکه «من نمی‌دانم، اما می‌خواهم بدانم». و معرکه‌گیری یعنی غرور؛ یعنی «من می‌دانم، حتی اگر نمی‌دانم». در کنگره۶۰ می‌گویند: اگر دهان بسته شود، چشم‌ها باز می‌شود؛ یعنی وقتی کمتر حرف می‌زنیم، بیشتر می‌فهمیم، چون شنیدن اولین قدم دانایی است.

یادگیرنده می‌داند که هرچه بیشتر بداند، باز هم جای یادگیری وجود دارد؛ اما معرکه‌گیر فکر می‌کند همه چیز را می‌فهمد و نیازی به روش صحیح ندارد. یادگیری انسان را به سمت ساختن جهان‌بینی سوق می‌دهد؛ اما معرکه‌گیری جهان‌بینی را تخریب می‌کند. معرکه‌گیری تنها یک رفتار نیست؛ یک انرژی منفی است که انسان را از رهایی دور می‌کند.

کسی که به جای عمل‌کردن بحث می‌کند، درجا می‌زند و کسی که به جای پذیرش مقاومت می‌کند، عقب می‌ماند. مسیر رهایی از معرکه‌گیری می‌گذرد، زیرا معرکه‌گیری انسان را از آرامش دور کرده و ذهن او را آشفته نگه می‌دارد. در یادگیری، انسان با خودش صادق است؛ دردهایش را می‌بیند، ضعف‌هایش را می‌پذیرد و برای بهترشدن تلاش می‌کند.

اما در معرکه‌گیری، انسان خودِ واقعی‌اش را پنهان می‌کند و با حرف‌زدن زیاد، بر زخم‌هایش سرپوش می‌گذارد. یادگیری به معنی توجه به حرف راهنما، اجرای صحیح دستورها، احترام به قوانین و رعایت نظم است. معرکه‌گیری به معنی زیر پا گذاشتن قوانین، دخالت در کار دیگران و ایجاد حاشیه است.

یادگیرنده آرامش و معرکه‌گیر آشفتگی می‌آورد. یادگیرنده حرکت می‌کند، اما معرکه‌گیر مانع می‌شود. یادگیرنده از تاریکی فاصله می‌گیرد، اما معرکه‌گیر در تاریکی می‌ماند. انتخاب بین یادگیری و معرکه‌گیری انتخاب بسیار مهمی است و هر مسافر و همسفری باید از خود بپرسد: امروز کدام را انتخاب می‌کنم؟ یادگیری که مرا بالا ببرد یا معرکه‌گیری که مرا زمین‌گیر کند؟

در پایان باید گفت: کسی که یاد می‌گیرد، رشد می‌کند؛ کسی که یاد می‌گیرد، آرامش می‌سازد و کسی که یاد می‌گیرد، به رهایی می‌رسد. اما کسی که معرکه می‌گیرد، از مسیر دور می‌شود و فرصت تغییر را از خود می‌گیرد.

منابع: سی‌دی‌ رابطه یادگیری و معرکه‌گیری و سایت کنگره۶۰
نویسنده: مسافر لژیون تغذیه سالم همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون جونز)
رابط خبری: مسافر لژیون تغذیه سالم همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون جونز)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رضوی