حرف و سخن برای دانا یک بار و برای نادان هیچ بار نباید گفت.

جلسه دوم از دوره سی و نهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ شعبه شمس روز های چهارشنبه، با استادی راهنما محترم مسافر رضا، نگهبانی مسافر سجاد و دبیری مسافر محمدعلی با دستور جلسه رابطه یادگیری و معرکه گیری در تاریخ ۵ آذر ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه در مورد معرکه گیری و یادگیری است، ریشه معرکه گیری در بی نظمی، نادانی و جهل انسان می باشد؛ اخیرا به این موضوع پی برده ام که داستان معرکه گیری دو حالت دارد، حالت اول یک فرد معرکه گیر می آید طرف مقابل را تخریب کند و حالت دوم فرد معرکه گیر به دلیل نا آگاهی شروع به معرکه گیری می کند که هر دو به ضرر انسان است، مانند رهجویی که وظایف خود را به درستی انجام نداده و شروع به معرکه گیری می کند و به دنبال بهانه است، گاهی ترافیک و گاهی فشار اقتصادی را بهانه می کند؛ در روزهای اولی که راهنما شده بودم برای تعدادی از رهجو ها  سخت گیری در رابطه با سی دی نوشتن انجام نمی دادم و تجربه کافی نداشتم ولی بعد متوجه شدم که باید سخت گیری کنم؛ یکی از رهجوهایم گفته بود اقا رضا خودش دارد ماهی هفتاد میلیون  از کنگره می گیرد و بعد به ما فشار می آورد که سی دی بنویسید، این رهجو درست می گفت من ماهی هفتاد میلیون می گیرم اما نه از کنگره بلکه از درمان اعتیاد و رهایی، هزینه تهیه موادمخدر و سیگار به زندگی ام برگشت، تغذیه ام درست شد، بله درست می گوید شاید بالای هفتاد میلیون در ماه به نفع من شده است؛ بعضی از رهجوها دیر می رسند به کلینیک و کلینیک غیبت اعلام می کند و وقتی از رهجو سوال می کنیم چرا دیر رفتی رهجو شروع به بهانه گیری و معرکه گیری می کند و همه این موضوع رو تجربه کرده ایم.

من رضا وقتی به خانه می روم و خواسته ای را دارم شروع به شلوغ کردن می کنم و چون بلد نبودم به زبان بهتر و نرم تر این خواسته را بیان کنم درست کردنش زمان می برد. به لطف خداوند در کنگره زندگی کردن، خودش یادگیری است و فضای یادگیری در کنگره وسیع است، با معرکه گیری فقط به نا آرامی و نا متعادلی می رسیم؛ یک آدم معرکه گیر دوستانش را دور خودش جمع می کند، اگر کسی در کنگره خدمتگزار نباشد و آموزش نبیند از کنگره خارج می شود و این را تجربه نشان داده است. پیام یکی از استادان مهندس برایم خیلی جالب بود و دوست داشتم این مشارکت را با شما درمیان بگذارم: حرف و سخن برای دانا یک بار و برای نادان هیچ بار نباید گفت، اگر کسی به سخنان درون شما توجه نکرد نباید ادامه دهید و باید بدانید هر انسانی در حیات خود به تفکر و تعقل به طور طبیعی دعوت می شود، آن کسی که وارد می شود و ادامه را تا انتهای بی انتها طی می کند می داند که در پی چیست و چه می خواهد .