منیت بزرگ‌ترین سد راه یادگیری

فردی که در دام معرکه‌گیری می‌افتد، در مثلثی از صفات منفی ترس، منیت و ناامیدی زندانی می‌شود.

ترس از پیامدهای پذیرش اشتباه مانند طرد شدن یا از دست دادن جایگاه کنونی فرد را به دفاع و توجیه وامی‌دارد. این ترس باعث می‌شود او همیشه در حاشیه بماند تا مورد قضاوت مستقیم قرار نگیرد.

منیت بزرگ‌ترین سد راه یادگیری است. منیت اجازه نمی‌دهد فرد بگوید: من اشتباه کردم، زیرا پذیرش اشتباه را مساوی با شکست می‌داند. وقتی فرد همواره در حاشیه می‌ماند و نمی‌تواند به دلیل منیت مسیر درست را انتخاب کند، در ناامیدی و گلایه باقی می‌ماند و هرگز به مرکز و ثبات نمی‌رسد.

فرد معرکه‌گیر به جای پذیرش یک اشتباه یا کاستی در مسیر خود، عمداً آن موضوع را به حاشیه می‌برد و مسئله‌ای جدید خلق می‌کند تا انرژی خود و اطرافیان را صرف آن کند.

این کار به چند دلیل ریشه دارد: پنهان‌کردن خطا، این رفتار ابزاری برای طفره‌رفتن از مسئولیت است. زمانی که انسان اشتباهات خود را نادیده می‌گیرد و دیگران را مقصر می‌داند، وارد معرکه‌گیری می‌شود.

جایگزینی نقص با درگیری، به جای پرداختن به نقص درونی مثلاً کمبود تفکر یا آموزش، فرد با ایجاد یک درگیری بیرونی یا معرکه، انرژی خود را مصرف می‌کند و موقتاً احساس می‌کند درگیر موضوع مهمی شده است؛ در حالی که از اصلِ مطلب دور مانده است.

تنها راه رهایی از این وضعیت، کسب علم و دانایی و به‌کارگیری عملی آن در زندگی است. دانایی به فرد اجازه می‌دهد اشتباهات خود را ببیند، مسئولیت را بپذیرد، از حاشیه به مرکز بازگردد و با خدمت‌کردن، منیّت خود را کاهش دهد. بدون این دانش، فرد در همان حاشیه و دایره‌ی معرکه‌گیری باقی خواهد ماند.

نویسنده: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون یازدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی پرستار