گاهی اوقات ما نمی‌خواهیم فرمانبردار باشیم شروع می‌کنیم به ایراد گرفتن از کنگره

جلسه دهم از دوره دهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی شهبازبا استادی مسافر احمد، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه: «رابطه‌ یادگیری و معرکه‌گیری»سه‌شنبه، ۴آذر ۱۴۰۴ – ساعت ۱۷آغازبه کارنمود.

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان، احمد هستم، مسافر.

خیلی خدا را شکر می‌کنم که فرصتی پیش آمد تا در اینجا حضور داشته باشم؛ برای خدمت کردن و آموزش گرفتن. شرایطی برای ما فراهم شده که فقط یاد بگیریم، یاد بگیریم و آنچه یاد گرفته‌ایم را منتقل کنیم؛ نه جایی برای معرکه‌گیری است و نه برای بحث‌های بی‌فایده.

قبل از ورود به کنگره، هرکدام از ما دنیای خودمان را داشتیم، با ادعاهایی در ذهنمان. اما در کنگره، با «علم» و «عالم» آشنا شدیم؛ جایی برای فهمیدنِ اینکه باید فقط یاد بگیرم و فرمان‌بردار باشم. زمانی فکر می‌کردم فقط در کنگره باید به حرفِ راهنما گوش بدهم، اما حالا می‌بینم در همه‌جا همین است. مثلاً با پسرم که به تمرین فوتبال می‌روم، می‌بینم وقتی بازیکنان از جلوی مربی رد می‌شوند، همگی می‌گویند: «سلام آقا!»

فهمیدم هرجا می‌خواهی یاد بگیری، ادب و احترام و نظم پایه‌ی آن است.

گاهی ما نمی‌خواهیم فرمان‌برداری کنیم و شروع می‌کنیم به ایراد گرفتن از کنگره یا راهنما؛ اما این، نشانه‌ی آن است که نیرویی می‌خواهد مرا از مسیر رشد بیرون بکشد. باید همیشه بیدار باشم.

یک‌بار در لژیون سیگار، استاد می‌گفت: «من اشتباه کردم و راهنما مرا تنبیه کرد.» مردم وقتی می‌شنوند «تنبیه»، فکر می‌کنند یعنی زدن یا تحقیر کردن؛ درحالی‌که «تنبیه» در اصل یعنی بیدار کردن. یعنی شخصی را هوشیار کردن نسبت به اشتباهش. گاهی با یک یادآوری، گاهی با نظم دادن. معنای واقعی «تنبیه» همان بیدار شدن است.

من از زمانی که به کنگره آمدم، فهمیدم فقط باید آموزش ببینم. نه دنبال بحثم، نه دنبال حاشیه. از وقتی مدرسه می‌رفتم تا امروز، نه دفتر و قلمی داشتم نه مطالعات خاصی. اینجا فرصت یادگیری و رشد برایم فراهم شد. یاد گرفتم مثل شاگردی که همیشه ته کلاس می‌نشیند، باید بنویسم و بیاموزم.

کسی که به دنبال حقیقت است، درگیر حاشیه نمی‌شود. او در مسیر “حق و روشنایی” حرکت می‌کند، نه در مسیر حرف‌های بی‌اساس. در جایی خواندم که:

«در طول زندگی، نسیم رحمت الهی به سوی ما می‌وزد؛ اما ما باید خود را در مسیر آن قرار دهیم، نه اینکه از آن دور شویم.»

این نسیم می‌تواند در لژیون سیگار، کارگاه آموزشی، خدمت به دیگران یا حتی نوشتن یک سی‌دی باشد. مهم این است که از این فرصت‌ها غافل نشویم و روی‌گردان نباشیم.

قانون‌ها و نظم‌ها برای رشد ما هستند. گاهی فکر می‌کنیم سختگیری‌ها بی‌دلیل است، اما در واقع برای بیداری ماست. خدا کند بتوانیم از این فرصتی که داده شده، به بهترین شکل استفاده کنیم، از دانش و دانایی بهره ببریم، از حاشیه‌ها دوری کنیم و در مسیر رشد و روشنی بمانیم.

در پایان، از خداوند می‌خواهم به ما توانایی دهد که خوبی‌ها را ببینیم، بفهمیم و عمل کنیم.

تایپ؛مسافر ابوالفضل 

تنظیم؛مسافر احمد مرزبان خبری