دلنوشته همسفر رضا از لژیون دوم به راهنمایی همسفر رضا در رابطه با دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکه گیری»
سلام دوستان رضا هستم یک همسفر. مسافر من ذبیح اله با ٢۵ سال تخریب وارد کنگره شد؛ آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیره،تریاک و متادون، مدت سفر اول ١٠ ماه و ٢٧ روز ، روش درمان DST، داروی درمان شربت OT، راهنمای خوبشون مسافر حسین حسین زاده از لژیون ١٩ شعبه فردوسی مشهد و راهنمای خوب خودم آقای رضا ریختگر از لژیون دوم همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد، رشته ورزشی مسافرم والیبال ، رهایی هم با دستان پر مهر جناب مهندس ٣ سال و ۴ ماه.
ما انسان‌ها در برابر فرصتی که خداوند برای زندگی به ما بخشیده است، همواره در جست‌وجوی یادگیری هستیم. از لحظه‌ای که متولد می‌شویم، گوش، عقل و زبان ما در مسیر آموزش و یادگیری قرار می‌گیرند. هر آنچه داریم، نتیجه یادگیری است. در هر دوره‌ای از زندگی، ذهن ما در حال آموختن است؛ مثلاً در هفت‌سالگی به مدرسه می‌رویم و خواندن و نوشتن را می‌آموزیم، و هرچه بزرگ‌تر می‌شویم، چه در کلاس درس و چه در جامعه، همچنان در مسیر یادگیری هستیم. اما پس از این مرحله، گاهی به‌جای به‌کارگیری آموخته‌هایمان، به سراغ معرکه‌گیری می‌رویم. در هر موقعیتی با ترفندهای مختلف سعی می‌کنیم توجه دیگران را جلب کنیم یا رفتار خود را توجیه نماییم. بعضی انسان‌ها برای انکار اشتباهاتشان معرکه به پا می‌کنند. به‌عنوان مثال، فردی که در یک تصادف مقصر است، هزار و یک دلیل بی‌اساس برای تبرئه خود می‌آورد. یا کسی که می‌خواهد کار اداری‌اش سریع‌تر انجام شود، با داد و فریاد به‌دنبال پیشبرد خواسته‌اش از راه معرکه‌گیری است. خیلی خوشحالم که توانستم از طریق این دلنوشته، برداشت خودم را از این دستور جلسه بیان کنم. در پایان از زحمات راهنمای عزیزم آقا رضا صمیمانه تشکر می‌کنم.
مرزبان خبری: همسفر امین
تایپ: همسفر رضا (لژیون دوم)
ویراستاری: همسفر علی (لژیون دوم)
ارسال خبر: همسفر حسین (لژیون یکم)
سایت همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
103