معرکه‌گیری تجلی نادانی و جهل انسان است

مقدمه
در ابتدا باید معنی واژه‌های یادگیری و معرکه‌گیری را مشخص کنیم. یادگیری به‌معنای آموزش‌دیدن و معرکه‌گیری به‌معنای عوض‌کردن یک موضوع است. انسان از زمان خلقت در حال یادگیری است و با یادگیری است که می‌تواند مسیر تکامل را طی کند. ما در هر کاری اعم از آشپزی و مسائل روزمره گرفته تا درست زندگی‌کردن نیاز به آموزش داریم. همان‌طور که دوچرخه‌سوار اگر رکاب نزند به زمین می‌افتد، انسان هم همیشه باید در حال آموزش‌گرفتن باشد؛ چون اگر از حرکت بایستد از نظر دانایی رشد نمی‌کند و این یعنی رکود و در نتیجه سقوط را به همراه دارد.

یادگیری فقط درس‌خواندن نیست، یادگیری موسیقی، زبان خارجی و حتی یادگیری چگونگی برخوردکردن با دیگران است؛ پس فضای یادگیری بسیار وسیع است و ما هر روز در حال اضافه‌کردن به معلومات خود هستیم.

معرکه‌گیری از خانواده گرفته تا محل کار، محل زندگی و حتی کنگره هم از این قاعده مستثنی نیست. انسان‌هایی که به مرحله لازم نرسیده‌اند، به‌جای این‌که وقتی مشکلی برایشان پیش می‌آید توضیحات منطقی بدهند، سعی می‌کنند موضوع را به نفع خودشان عوض کنند. برای این‌که وارد معرکه‌گیری نشویم، بایستی دانش و دانایی خودمان را ارتقا دهیم. کنگره مکان آموزش و یادگیری است و آقای مهندس درس درست زندگی‌کردن را به ما آموزش می‌دهند و ما نیز باید در این راستا حرکت کنیم.

وقتی در کنگره در حال آموزش هستیم، از حاشیه دور می‌شویم و بیش‌تر تمرکز خودمان را روی آموزش‌ها می‌گذاریم. کسانی‌که آموزش نمی‌گیرند و فقط برای وقت‌گذرانی به کنگره می‌آیند، کم‌کم به حاشیه می‌روند، شروع به نق‌زدن، غیبت‌کردن و معرکه‌گیری‌کردن می‌کنند. معرکه‌گیری تجلی نادانی و جهل انسان است. دشمن ما، نادانی ما است و این خود ما هستیم که باعث نابودی خودمان می‌شویم. کسی که خدمت نمی‌کند، تلاش می‌کند از خدمت‌کردن دیگران ایراد بگیرد.

چرا بعضی انسان‌ها آموزش‌پذیر نیستند؟ ما در مثلث دانایی متوجه شدیم که منیت ضلع مقابل آموزش است. یعنی اگر انسان منیت داشته باشد و خودش را از دیگران برتر و بالاتر ببیند، در این فرد آموزش‌گرفتن اتفاق نمی‌افتد. برای همین آقای مهندس در سی‌دی «وظایف رهجو» می‌فرمایند: کسی که وارد کنگره می‌شود؛ باید هر چیزی و هر شغلی دارد را پشت در کنگره بگذارد و بدون جاه و مقام وارد کنگره شود؛ زیرا همین جاه و مقام مانع آموزش افراد می‌شود.

انسان هرچه دانا‌تر باشد، ارتباط خودش را با هستی حفظ می‌کند. ما تا ندانیم هستی به ما چه داده است، نمی‌توانیم خودمان را بخشی از هستی بدانیم. کسانی‌که مسئولیت زندگی را به عهده نمی‌گیرند، همیشه در مقابل هستی طلب‌کار هستند و همیشه حق‌ به‌ جانب هستند.

نتیجه‌گیری:
پس یادگیری و معرکه‌گیری در مقابل هم هستند. انسان هرچه دانا‌تر باشد، از معرکه‌گیری فاصله می‌گیرد و این با تغییرکردن امکان‌پذیر است و تغییر هم با آموزش‌دیدن اتفاق می‌افتد.

نویسنده: راهنما همسفر محبوبه (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر فاطمه‌ رهجو راهنما همسفر محبوبه (لژیون چهارم)
ویرایش: رابطین خبری
ارسال: راهنما همسفر مهتاب (لژیون ششم)  نگهبان سایت
همسفران نمایندگی عطار نیشابوری