در کنگره۶۰ درمان اعتیاد بر اساس مثلث «جسم، روان و جهان‌بینی» انجام می‌شود. برای درمان جسم و روان حداقل 10 ماه زمان لازم است؛ اما درمان جهان‌بینی زمان مشخصی ندارد، زیرا تغییر نگرش و تغییر زاویه دید درونی انسان به زمان، آموزش، تجربه و تفکر نیاز دارد. به همین دلیل یادگیری جایگاه بسیار مهمی در کنگره دارد و یکی از ابزارهای اصلی درمان محسوب می‌شود.
کنگره۶۰ در بسیاری از دستورجلسات، دو واژه متضاد را کنار هم قرار می‌دهد تا مسیر درست و نادرست مشخص شود؛ مانند: «قضاوت و جهالت»، «فضولی و آرامش»، «تعادل و بی‌تعادلی»، «یادگیری و معرکه‌گیری». این روش کمک می‌کند تا رهجو بتواند موقعیت خودش را تشخیص دهد و بفهمد که در کدام سمت در حال حرکت است.
در این دستور جلسه گفته می‌شود که انسان یا در حال یادگیری است یا در حال معرکه‌گیری؛ یعنی نمی‌توان همزمان در مسیر آموزش و درگیر حاشیه بود. یادگیری یعنی تمرکز بر آموزش‌ها، کسب آگاهی و تلاش برای تغییر؛ اما معرکه‌گیری یعنی نق زدن، وارد حاشیه شدن، بحث بی‌نتیجه، قضاوت کردن، اشکال گرفتن، اتلاف وقت و گریز از مسئولیت.
یکی از مثال‌های روشن درباره معرکه‌گیری، مثال معرکه‌گیر خیابانی است. فردی که بساطی پهن می‌کند و هر روز حرکتی تکراری انجام می‌دهد تا افراد بی‌هدف را دور خود جمع کند. این افراد نه چیزی یاد می‌گیرند و نه هدف خاصی دارند، فقط برای گذراندن وقت آنجا هستند. در پایان نیز همان افراد هزینه معرکه را پرداخت می‌کنند. این مثال نشان می‌دهد که معرکه‌گیری هیچ بار علمی و آموزشی ندارد و فقط انسان را از مسیر رشد و یادگیری دور می‌کند.
کنگره۶۰ باور دارد که معرکه‌گیری در وجود همه انسان‌ها هست و بخشی از طبیعت انسان است؛ اما تفاوت در این است که دانایان کمتر از آن استفاده می‌کنند و نادانان بیشتر؛ حتی در مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی نیز از معرکه‌گیری برای جلب توجه و منحرف کردن افکار مردم استفاده می‌شود. معرکه‌گیری ذهن را از حقیقت اصلی دور می‌کند و انسان را در جهل نگه می‌دارد؛ برای همین یک اهرم پرقدرت برای افراد ناآگاه محسوب می‌شود.
در مقابل یادگیری تنها راه خروج از جهل و نادانی است. یادگیری یعنی آموزش گرفتن، تجربه کردن، تفکر و به‌کارگیری آموزش در عمل. در کنگره۶۰ هیچ آموزشی بدون کاربرد ارزش ندارد؛ زیرا شناخت واقعی زمانی به وجود می‌آید که فرد عمل کند و نتیجه بگیرد. اگر انسان در مسیر یادگیری باشد، کم‌کم حاشیه‌ها را کنار می‌گذارد و وارد مدار دانایی می‌شود.
در کنگره رهجوهایی که به درمان واقعی می‌رسند دو دسته هستند: کسانی که با نمره عالی درمان می‌شوند و کسانی که با حداقل نمره. اگر بررسی کنیم متوجه می‌شویم افرادی که نمره عالی می‌گیرند کسانی هستند که بیشترین وقت و توجه خود را صرف آموزش‌ها کرده‌اند، و از حاشیه و معرکه‌گیری فاصله گرفته‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که یادگیری با عمل همراه است، اما حاشیه‌پردازی نتیجه بی‌هدفی و بی‌مسئولیتی است.
کنگره۶۰ می‌گوید: «یادگیری و معرکه‌گیری در جهت مخالف هم حرکت می‌کنند.» هر چه انسان به سمت یادگیری برود، از معرکه‌گیری دور می‌شود و هر چه وارد حاشیه شود و نق بزند از مسیر آموزش و درمان فاصله می‌گیرد. برای رسیدن به تعادل و درمان واقعی باید تمرکز را از بیرون به درون منتقل کنیم و به‌جای قضاوت و حاشیه‌سازی، به یادگیری و عمل به آموزش‌ها بپردازیم؛ زیرا تنها در این مسیر است که تغییر نگرش اتفاق می‌افتد و راه درمان آشکار می‌شود.
منبع: سایت کنگره
نویسنده: همسفر زهرا (ب) رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر نفیسه رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی اندیشه
- تعداد بازدید از این مطلب :
94