رسیدن به آرامش و رهایی با یادگیری

معرکه‌گیری معمولاً از جایی آغاز می‌شود که انسان بعد از یک اشتباه، شکست یا یک اتفاق ناخوشایند مسئولیت کار خودش را قبول نمی‌کند؛ به‌جای این‌که با واقعیت روبه‌رو شود و از اشتباه درس بگیرد، شروع می‌کند به پیدا کردن بهانه و حاشیه‌سازی، وقتی آدم یادش می‌رود که شکست‌ها می‌توانند سکوی رشد باشند ذهنش به‌ سمت توجیه می‌رود و تلاش می‌کند خودش را کاملاً بی‌تقصیر نشان دهد حتی اگر در دلش می‌داند که خلافش درست است، در این حالت فرد معمولاً به‌جای این‌که اشتباهش را بررسی کند و از آن تجربه بگیرد، تلاش می‌کند خطای خودش را بپوشاند؛ برای این‌که احساس بد نکند یا از ترس این‌که دیگران او را مقصر بشناسند شروع به سرزنش بقیه می‌کند او صورت‌ مسئله را عوض می‌کند و موضوع اصلی را طوری جلوه می‌دهد که انگار دیگران اشتباه کرده‌اند؛ همین رفتار باعث می‌شود از جمع فاصله بگیرد و از مسیر اصلی آموزش دور شود، آرامشش را از دست بدهد و بیشتر وقتش را در دعوا، گله‌گذاری و بحث‌کردن بگذراند.

ریشه‌های این رفتار معمولاً به کمبود آگاهی، منیت، ترس از قضاوت شدن، حسادت و ضعف در پذیرفتن حقیقت برمی‌گردد؛ کسی که این مشکلات را در خودش حل نکرده باشد، حتی با یک اتفاق کوچک هم وارد معرکه‌گیری می‌شود، به‌جای اینکه مسئله را درست حل کند، انرژی‌اش صرف نگرانی، دلخوری و جنگیدن با دیگران می‌شود اما در مقابل، انسانی که به یادگیری اهمیت می‌دهد و آموزش‌ها را جدی می‌گیرد، یاد می‌گیرد با اشتباهاتش صادقانه برخورد کند، او می‌فهمد که خطا کردن طبیعی است اما ادامه دادن یک خطا و سرپوش گذاشتن روی آن، مانع رشد و آرامش می‌شود.

کسی که آموزش‌پذیر باشد، به‌جای حاشیه‌سازی، اشتباهش را می‌بیند، آن را اصلاح می‌کند و از آن تجربه می‌گیرد، چنین فردی به‌جای مقصر دانستن بقیه، مسئولیت رفتار خودش را قبول می‌کند و همین باعث می‌شود آرام‌تر،منطقی‌تر و قوی‌تر رشد کند. در کنگره هم لژیون‌ها دقیقاً به همین دلیل وجود دارد چون لژیون‌ها محیطی می‌سازند که افراد بتوانند مشکلاتشان را در همان جای درست، صمیمی و محترمانه مطرح کنند؛ وقتی انسان یاد می‌گیرد با راهنمای خودش مشکل را در میان بگذارد، دیگر نیازی به دور زدن، شکایت‌کردن یا بزرگ‌کردن یک مسئله ندارد. این ساختار جلوی بسیاری از معرکه‌گیری‌ها را می‌گیرد و آدم‌ها را به مسیر درست برمی‌گرداند در نهایت، هرچه آموزش، آگاهی و تجربه فرد بیشتر باشد، کمتر وارد درگیری‌های بی‌فایده می‌شود، یاد می‌گیرد چگونه با مسائلش روبه‌رو شود، چگونه خودش را اصلاح کند و چگونه انرژی‌اش را صرف رشد، آرامش و زندگی سالم‌تر کند. به همین دلیل است که با بالا رفتن سطح یادگیری، معرکه‌گیری کم‌کم محو می‌شود و انسان جای حاشیه، مسیر رهایی و آرامش را انتخاب می‌کند.
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فریبا(لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر مسیح رهجوی راهنما همسفر فریبا(لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر مسعود