سی‌دی نوشتن شده،‌ وقتِ خلوتِ من با حقیقت

به نام قدرت مطلق الله

دل نوشته مسافر مصطفی رهجوی راهنمای محترم مسافر مرتضی از لژیون هفدهم نمایندگی فردوسی مشهد در مورد دستور جلسه نقش سی دی و نوشتن آن در آموزش
سلام دوستان مصطفی هستم یک مسافر، با بیش از 8 سال تخریب وارد کنگره شدم، آخرین آنتی ایکس مصرفی حشیش گل، مدت 60 روز است که سفر می‌کنم به روش دی اس تی، داروی درمان شربت اوتی، به راهنمایی آقا مرتضی از لژیون هفدهم شعبه فردوسی مشهد، ورزش در کنگره بدمینتون، تی دی اس در حال مصرف 0/4،
و اما در مورد دستور جلسه: سی‌دی نوشتن برای من فقط یک تکلیف نیست؛ کنگره ۶۰ به من یاد داد که راه رهایی از شناخت آغاز می‌شود؛ و سی‌دی‌ها همان نوری هستند که مسیر را روشن می‌کنند. انگار فرصتی است برای گفتگو با خودم، برای روبه‌رو شدن با چیزهایی که سال‌ها از آن‌ها فرار کرده بودم. هر بار که قلم را روی کاغذ می‌گذارم یا انگشتانم روی صفحه‌کلید حرکت می‌کنند، حس می‌کنم دارم لایه‌ای دیگر از تاریکی درونم را کنار می‌زنم. گاهی نوشتن برایم سخت است، چون مجبورم به عمق بروم، به‌جاهایی که شاید دوست ندارم دوباره لمسشان کنم؛ اما هر بار که می‌نویسم، می‌فهمم همین موارد است که آرام‌آرام مرا می‌سازد.
سی‌دی نوشتن شده،‌ وقتِ خلوتِ من با حقیقت. همان لحظه‌ای که صدای راهنما در گوشم می‌پیچد و من با خودم فکر می‌کنم: «این حرف‌ها را چطور می‌توانم زندگی کنم؟»
بعد می‌نویسم، خط می‌زنم، دوباره می‌نویسم…
و در پایان، حس عجیبی از سبکی در دلم می‌نشیند؛ مثل باری که زمین گذاشته می‌شود.

برای من، سی‌دی نوشتن یعنی قدم برداشتن در مسیرِ آرام، مسیرِ فهمیدن، مسیرِ ساخته‌شدن؛ یعنی باور اینکه اگر هرروز یک صفحه بنویسم، یک‌قدم از گذشته‌ام فاصله می‌گیرم و یک‌قدم به آزادی نزدیک‌تر می‌شوم.
ممنون که دل نوشته من را مطالعه نمودید.

ویرایش: مسافر علیرضا لژیون پنجم
ارسال: مسافر علیرضا لژیون پنجم