شتر نمادی از تحمل و صبوری است.

سلام دوستان علی هستم، یک همسفر 

خداوند در قرآن مثال شتر را می‌زند و راجع به خلق کردن شتر توضیح می‌دهد.
وقتی به این موجود نگاه می‌کنم، می‌بینم شتر فقط یک حیوان نیست؛ یک نشانه از حکمت و دقت خلقت است. موجودی که می‌تواند تا صد و چهل لیتر آب بنوشد و بیست روز در دل بیابان بدون آب زنده بماند. خارهایی را می‌خورد که اگر زیر لاستیک ماشین برود، آن را سوراخ می‌کند، اما سیستم گوارش او چنان طراحی شده که هیچ آسیبی نمی‌بیند.
بدنش طوری ساخته شده که هنگام تنفس، شصت درصد رطوبت هوا را حفظ می‌کند و فقط چهل درصد را بیرون می‌دهد؛ پاهای بلندش هم باعث می‌شود گرمای سوزان کویر دیرتر به اندام‌های اصلی‌اش برسد.

جالب‌تر این‌که گلبول‌های قرمز شتر لوزی‌شکل‌اند، نه گرد؛ و همین ویژگی باعث می‌شود بتواند تغییرات زیستی سخت را تحمل کند.
می‌بینم که این موجود برخلاف بسیاری از حیوانات، اگر چندین لیتر آب بنوشد نه‌تنها دچار مرگ نمی‌شود، بلکه به‌راحتی مدیریت می‌کند؛ در حالی که دیگر موجودات با چنین شرایطی از بین می‌روند.

خداوند در ادامه می‌فرماید: همان‌گونه که شتر را آفریدیم، آسمان‌ها را نیز چنین با نظم و حساب پدید آوردیم
وقتی آقای مهندس در این سی‌دی از شتر حرف می‌زند، منظورش فقط یک حیوان نیست؛ بلکه نمادی از تحمل، صبوری و توان بارکشی است. شتر حیوانی است که در سخت‌ترین شرایط—گرما، بی‌آبی، شن و باد—باز هم آرام و ثابت‌قدم مسیرش را ادامه می‌دهد.

من در مسیر کنگره یاد گرفتم اگر بخواهم به مقصد برسم باید مثل شتر بار خودم رو بردارم؛ نه غر بزنم، نه عجله کنم و نه از گرما و سرما شکایت.
شاید اوایل سفرم سخت بود، شاید حال جسم و روحم خوب نبود، ولی یاد گرفتم صبوری کنم و به راه و راهنما اعتماد داشته باشم. نتیجه‌اش هم این شد که کم‌کم آرامش، نظم، انرژی و امید به زندگیم برگشت.
پیام این سی‌دی برای من این است که
اگر مسیر سخت شد، به جای توقف باید ظرفیت خودم را بالا ببرم.
در
آخر، برای من شتر یعنی:
سکوت… صبر… استقامت… و ایمان به اینکه مقصد هست، حتی اگر در نگاه اول دیده نشود.

نویسنده: همسفر علی لژیون دوم راهنما همسفر مهراب

بارگذاری:همسفر نیما

همسفران آقا،شعبه کوروش آذرپور