شنا عارف و غرق ساده‌لوح در جهان

در سی‌دی «عارفان»، آقای مهندس دژاکام با زبان بسیار ساده و در عین‌ حال عمیق، مسیر تکامل انسان را از «حس» تا «آگاهی» ترسیم و توصیف می‌کنند. دانایی و آگاهی نه پرواز در خیال و نه ادعای رسیدن به دانایی در مدت کوتاه است، بلکه سیر تدریجی در شناخت خویش، قوانین هستی و نیروی مطلق است. عارف از نگاه مهندس و با توجه به آموزش‌‌ها در کنگره، انسانی متعادل، آگاه و خدمت‌گزار است؛ یعنی کسی که در علم، ایمان و محبت به تکامل می‌رسد. در شروع مسیر حس به‌عنوان نخستین قوهٔ آگاهی مطرح شده است.
ایشان بحث را با موضوع «حس» آغاز می‌کنند. حس، اولین قوه‌ای است که انسان توسط آن قادر به درک و دریافت اطلاعات از محیط می‌شود و قدرت پردازندگی عقل را به کار می‌اندازد. تمام موجودات در جهان هستی از جماد و نبات گرفته تا حیوان و انسان و تمام ذرات خلقت  ذاتا و غریزی دارای حس هستند؛ زیرا بدون حس، هیچ حرکت و حیاتی شکل نمی‌گیرد.
در انسان، دو نوع حس وجود دارد:
1. حواس درونی (پنج حس حیوانی): بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه، که انسان را در ارتباط با جهان مادی و حیات فیزیکی نگه می‌دارند.
2. حواس بیرونی: حواسی که در خواب و پس از مرگ فعال‌ هستند و انسان به کمک آن‌ها در حلقه‌ها و بعد‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کند. اما نکتهٔ کلیدی آن است که تقویت حواس بیرونی بدون رشد ظرفیت درونی و‌ بدون دانایی و آگاهی، می‌تواند خطرناک و ویرانگر باشد. همان‌طور که آقای مهندس می‌فرمایند: اگر ظرف وجودی انسان کوچک باشد و بخواهد نیرویی عظیم را در خود جای دهد، «انفجار» حس یعنی انواع بیماری‌های جسمی، روانی، مالیخولیایی، یا توهم و گم‌گشتگی روحی رخ می‌دهد.
نظم در هستی و قانون مرزها و‌ مرزبندی‌ها یک امر مشخص و از قبل تعیین شده است.
جهان هستی با نظام و عدالت و برنامه‌ریزی و نظام کامل طراحی شده است. هر موجود در قلمرو و حیطهٔ خاص خود قرار دارد و اجازهٔ عبور از آن محدوده را ندارد، همان‌گونه که هر کشوری مرز و حریم مشخصی دارد.
میان انسان و موجودات دیگر و حتی میان انسان و نیروهای غیرارگانیک، مرزهایی وجود دارد.
شیطان نیز اجازه ورود به حریم انسان را ندارد، مگر آن‌که انسان خود دروازهٔ وجودش را بگشاید، یعنی با افکار منفی، نافرمانی، یا غرور و‌ انجام اعمال ضد ارزشی اجازه دهد نیروهای مخرب وارد شوند. پس اگر انسانی بخواهد بدون آمادگی به تجربه‌های معنوی یا نیروهای ماورایی نزدیک شود، در واقع به بیراهه و آسیب در جسم و روان نزدیک شده است. در تعریف، ساده‌لوحان و عارفان ایشان در مثالی زیبا می‌فرمایند:
«ساده‌لوحان در جهانی غرق می‌شوند که عارفان در آن شنا می‌کنند.»
ساده‌لوح کسی است که می‌خواهد در مدت کوتاه، بدون صبر و تمرین، به همه‌ی اسرار هستی دست یابد؛ همانند کسی که بدون یادگیری شنا به دل دریا می‌زند و غرق می‌شود. اما عارف حقیقی یا انسان آگاه کسی است که در اقیانوس علم، تفکر و تجربه به آرامی شنا می‌کند، می‌آموزد، می‌اندیشد و رشد می‌یابد.
عرفان واقعی، با کلاس‌های کوتاه‌مدت یا ادعاهای ظاهری به دست نمی‌آید. برای درک جهان‌های بالاتر، باید از ظواهر دنیا، غرور و خودخواهی، منیت و تمام ضد ارزش‌ها فاصله گرفت و سال‌ها در مسیر خدمت، آموزش و عمل سالم گام برداشت و به تزکیه و تصفیه و پالایش پرداخت.
پنج گام اساسی در مسیر تکامل انسان که هر یک مرحله‌ای از رشد و تزکیه درونی است، برای به دست آوردن مسائل معنوی و عرفانی باید از ظواهر و زرق‌وبرق دنیا گذشت و بهای گزافی را پرداخت تا به تکامل رسید.
برای آموزش و صعود به قله‌های بالا باید مطالب مهمی را فراگرفت که شامل
1. تولید حلقه‌های زنجیری: ایجاد پیوندهای محبت‌آمیز، دوستی و ارتباط سالم میان انسان‌ها؛ زیرا انرژی محبت، نیروی محرکهٔ تکامل است.
2. تکامل بخشیدن به دانش در حال آموزش: هر دانشی باید رشد کند و در مسیر کاربردی قرار گیرد تا ارزش بیابد.
3. تولید قدرت و توان فکری: قدرتی که از دانایی و تجربه می‌جوشد، نه از غرور و تسلط بر دیگران.
4. ایجاد محبت واقعی: عشقی بدون چشم‌داشت که انسان را به خدا نزدیک می‌کند.
5. از بین بردن ترس‌های ساختگی: ترس، مانع حرکت است و تنها با ایمان و آگاهی می‌توان از آن گذشت.
این مراحل، به یک‌باره و بدون تلاش حاصل نمی‌شوند؛ بلکه نتیجهٔ تفکر، آموزش و خدمت مستمر هستند به عبارتی کاربردی کردن وادی نهم است.
تعادل، ظرفیت و قانون تحمل، اگر انسان بخواهد بیش‌تر از ظرفیتش با نیروهای ناشناخته یا مسائل معنوی درگیر شود، ساختار درونی‌اش دچار آشفتگی می‌شود.حس انسان‌ها وقتی از حد معمول قوی شود و از تعادل و تحمل خود خارج شود انفجار در ساختارها و سلول‌های جسم را معیوب می‌کند و هاله تابان سوراخ‌سوراخ می‌شود. نقطه تحمل در برابر حس بسیار مهم است باید از مرزهای متعددی عبور کند.

همان‌طور که در طبیعت، هر چیزی حد و مرز و نقطه تحمل دارد، روح و روان انسان نیز چنین است. تحمل یا به عبارتی نقطه تحمل در برابر نیروهای حسی و معنوی، یعنی توان نگه‌داشتن نور و آگاهی در حد تعادل.
عارف کسی است که این نور را در درون خود نگه می‌دارد، نه کسی که در برابر آن بسوزد.
حمایت پروردگار و قانون عدالت
خداوند دانا و توانا نظام هستی را با عدالت و تعادل کامل آفریده است. حمایت الهی همواره جاری است، اما اگر انسان با رفتار و اندیشه‌های منفی با دست خود، حریم خود را بشکند، از این حمایت فاصله می‌گیرد و نیروهای تخریبی وارد میدان می‌شوند. به همین دلیل رعایت حرمت، قانون و فرمان‌برداری از جایگاه‌ها در این مسیر تکانل و صراط مستقیم ضروری است.
نقش جایگاه و جمع در مسیر عارفان
در مسیر تکامل، انسان نمی‌تواند جدا از جمع حرکت کند. در هر نظام و مجموعه‌ای، از جمله کنگره۶۰، جایگاه‌ها بر اساس میزان تلاش، توانایی و تجربه و عشق به خدمت شکل می‌گیرد. مخالفت با جایگاه‌های بالاتر یا بی‌احترامی به قوانین، در واقع آسیب به خود انسان است، نه دیگری. عقل حکم می‌کند که با احترام، ادب و عطوفت متقابل، مسیر خدمت و رشد ادامه یابد.
انسان آگاه کسی است که می‌فهمد اطاعت از قانون، عین آزادی است. با توجه به آموزش‌‌های آقای مهندس دژاکام، مسیر صحیح : سفری از حس تا آگاهی و از آگاهی تا محبت است. انسان آگاه و عارف واقعی نه ادعا دارد و نه عجله؛ او در مسیر دانش، ایمان و عمل سالم حرکت می‌کند. او می‌داند که جهان هستی با نظم و عدالت اداره می‌شود، پس هر گامی را با تفکر و عشق برمی‌دارد. انسان آگاه و عارف کسی است که در اقیانوس علم و محبت شنا می‌کند، نه در توهم و خیال. رسیدن به اگاهی واقعی در این دیدگاه، پرواز در راستی است، نه پرواز در رؤیا.

منبع: سی‌دی عارفان
نویسنده: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دلیجان