جلسه هفتم از دوره ششم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی پردیس به استادی همسفر مرزبان معصومه نگهبانی همسفر کبری و دبیری همسفر ماهرخ با دستور جلسه «نقش سی دی و نوشتن آن» روز سهشنبه ۲۷ /۸ /۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکرم که در این جایگاه قرار گرفتم تا آموزش ببینم. از نگهبان و ایجنت محترم سپاسگزارم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند. سیدیهایی که ما مینویسیم نتیجه سالها تجربه و تلاش آقایمهندس و استادان ایشان هستند تا راه بهتر زندگی کردن را به ما بیآموزند. زمانی که به همسفر گفته میشود باید سیدی بنویسد ممکن است با خود بگوید چرا من؟ من که مصرف کننده نیستم! مگر من هم باید درمان شوم؟ اما نمیداند که او هم به واسطهی داشتن مصرفکننده زندگیای پر از استرس و تخریب را تجربه کرده است. نوشتن سیدی به همسفر آموزش میدهد که از مسافر خود توقع بیجا نداشته باشد و او را سرزنش نکند. به مرور متوجه میشویم حال مسافر ما کی خوب و کی بَد است. این مسئله باعث میشود مسافر درمان خود را با آرامش بیشتری ادامه دهد. این سیدیهایی که مینویسیم به این دلیل است تا زبان من با زبان کنگره هماهنگ شود، این یعنی چه؟ یعنی قوانین و مفاهیم جهانبینی را بیآموزیم.
زمانی که مفاهیم جهانبینی را آموزش نبینیم نمیتوانیم سفر خوبی داشته باشیم. به عنوان مثال راهنما از واژه ظرفیت و نقطه تحمل استفاده میکند که ما قبل از کنگره هیچ آشنایی با این کلمات نداشتیم. حضور در لژیون و راهنما معنای آنها را به ما آموزش میدهد. با این آموزشها تفکر همسفر به مرور تغییر میکند و عشق و محبتی را که از بین رفته دوباره میسازد. مسئولیت رفتارهای خود را میپذیرد. آقایمهندس میگویند: شما هر چه بیشتر سیدی بنویسید ذهن قویتر و مطالب ماندگارتر میشوند. هم در قرآن هم در وادی سیزده به قلم(نوشتن) اشاره شده که گامهای بلندش در سراسر گیتی، روان و جاری میشود. یعنی قلم و نوشتن مانند رودخانهای زنده است که علم، آگاهی و تجربه ما را در سراسر جهان پخش میکند. زمانی که ناراحت و عصبانی هستم یا میخواهم دیگران را قضاوت کنم، شروع به نوشتن سیدی میکنم. زیرا با این کار ذهنم آرام میشود.
باعث میشود روی حرفها و رفتارهایم تمرکز بیشتری میکنم. به نظرم نوشتن نوعی مراقبه و مدیتیشن است. زیرا ذهن را از افکار منفی خالی میکند و به مسیر دانایی نزدیکتر میکند. قبلاً ًهمیشه دوربینم روی مسافرم بود، اما با نوشتن سیدی متوجه شدم که باید روی افکار خودم متمرکز باشم نه دیگران و در نهایت این من هستم که به حال خوش میرسم. باید بدانیم حال خوش از آگاهی، فهمیدن و عوض شدن نگاه خودمان به وجود میآید.نوشتن سیدی یکی از پایههای اصلی آموزش و تغییر است. در حقیقت با این کار مطالب از گوش به ذهن و از ذهن به قلب میرسد و نهایتاً به عمل تبدیل میشود. پس با نوشتن چراغی را که سالها خاموش بوده روشن و به نوعی ساختن خودمان و مرتب کردن ذهنمان را آغاز میکنیم.

مرزبانان کشیک: مسافر امید و همسفر مرضیه
تایپیست: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر مبینا (لژیون سوم)
عکاس: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
ارسال: همسفر ندا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پردیس
- تعداد بازدید از این مطلب :
227