ایمان و عقل طناب هدایت در مسیر زندگی

گاهی زندگی مانند آسمانی پر از بادهای گوناگون و بادبادک‌ها است بادهایی که گاه نوازشگر، گاه خشمگین و گاه خاموش‌اند. در این میان ما انسان‌ها همان بادبادک‌هایی به شمار می‌آییم که به دست عقل و ایمان هدایت می‌شویم؛ اما چه بسیار کسانی که نخِ بادبادک‌ خود را به باد سپردند و سقوط کردند و چه اندک‌ می‌باشند آنان که آموختند چگونه در میان طوفان بر مدار خود بمانند. مهندس دژاکام در این سی‌دی می‌فرماید: «برای آن‌که بتوانی در باد بمانی؛ باید بازیکن خوبی باشی.» باد همیشه وجود دارد؛ اما بازیکن ماهر اندک است. بازیکن ماهر کسی است که از باد شکایت نمی‌کند؛ بلکه باد را می‌شناسد، با آن هماهنگ می‌شود و از نیروی آن برای اوج گرفتن خود بهره می‌برد.

گاهی بادِ زندگی به سمتی می‌وزد که نمی‌خواهی؛ اما همان باد است که؛ اگر درست هدایتش کنید، تو را به بلندترین نقطه‌ها می‌رساند. زندگی هنرِ استفاده از بادها است نه جنگیدن با آن‌ها. کسی که در برابر باد بایستد پاره می‌شود؛ اما کسی که با باد برقصَد به پرواز در می‌آید. در مسیر رشد و درمان، گاهی فرود می‌آیید نه برای شکست؛ بلکه برای یادگیری؛ همان‌طور که بادبادک برای بالا رفتن؛ باید گاهی پایین بیاید تا طناب تنظیم شود ما نیز؛ باید در لحظات سکوت درونِ خود را مرتب کنیم گاهی؛ باید سقوط کنیم تا بفهمیم چه‌قدر بالا رفته بودیم. زندگی مانند امواج است بالا و پایین، تاریکی و روشنایی، سرما و گرما دارد؛ اما اصلِ حرکت در این است که در پایین‌ترین نقطه‌ها هم ایمان خود را حفظ کنید؛ زیرا هر کسی ایمان را از دست بدهد دیگر نخی در دست ندارد تا بتواند به باد متصل بماند. عقل، نخِ بادبادک ما است؛ اگر نخ پاره شود بادبادک در باد گم می‌شود؛ باید مراقب باشیم نخِ خود را با دست ناپاکِ خشم، قضاوت، حسادت یا ترس آلوده نکنیم؛ باید با ایمان و دانایی نخ را صاف نگه داریم تا مسیرمان مستقیم باشد.

جناب مهندس می‌فرماید: «هیچ چیز بی‌علت نیست.»؛ اگر بادها تند شده‌اند بدان که درونت در حال تمرین است؛ اگر امروز پایین‌تر از همیشه‌ای شاید زمین تو را می‌خواند تا چیزی را از آن‌جا بردارید؛ تجربه‌ای، درسی، بصیرتی. آن‌گاه که آن را یافتی، خود باد تو را دوباره بالا خواهد برد. بادبادکِ هوشمند از باد شکایت ندارد او می‌داند که باد بخشی از سفر او است همان‌طور که درد بخشی از درمان است، سکوت بخشی از دانایی و تاریکی بخشی از رسیدن به نور است؛ پس بگذار بادها بیایند، بگذار گاهی تند بوزند و گاهی خاموش شوند تو فقط طناب را محکم نگه دار و نگاهت را از آسمان برندار؛ زیرا تنها کسانی سقوط می‌کنند که فراموش می‌کنند هدف پرواز بوده نه ایستادن؛ پس هر وقت خسته شدید یا احساس کردید دیگر بالا نمی‌روید به یاد بیاورید که فقط از پایینِ موج تجربه جمع می‌کنید تا اوجِ بعدی بلندتر باشد و تا زمانی که نخِ ارتباط تو با عقل، عشق و آموزش قطع نشده باشد هیچ بادی نمی‌تواند تو را زمین بزند.

منبع: سی‌دی بادبادک
نویسنده: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر عالمه رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون ششم)
ویرایش همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون ششم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر منیژه رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اسلامشهر