گفتگو با راهنما مسافر سعید میرزایی از نمایندگی لوئی پاستور
سلام، لطفاً به رسم کنگره خودتان را معرفی نمایید.
سلام، سعید هستم، یک مسافر. آخرین آنتی‌اکس شیشه و تریاک؛ ۹ ماه و ۱۵ روز به روش DST با داروی OT سفر کردم. رشته ورزشی‌ام فوتسال است. راهنمای عزیزم آقای علیرضا زرکش هستند. مدت رهایی: ۱۲ سال و چند ماه.
چرا در کنگره ۶۰ تأکید می‌شود که سی‌دی فقط گوش داده نشود و حتماً نوشته شود؟ برداشت شما از این آموزش چیست؟
قطعاً تمام آموزش‌هایی که آقای مهندس دژاکام ارائه کرده‌اند، با حکمت و ضرورت همراه است. نوشتن سی‌دی‌ها نیز از همین جنس است. من معتقدم نوشتن، یک تفکر یا گفتار ارزشمند را از «نیستی» به «هستی» تبدیل می‌کند. یعنی ما با نوشتن، آن پیام را در جهان فیزیکی خلق می‌کنیم. وقتی چیزی نوشته می‌شود، ماندگار می‌شود و امکان استفاده‌ٔ بهتر و عمیق‌تر از آن فراهم می‌شود. برای من سعید، نوشتن سی‌دی یعنی تبدیل آگاهی و حال خوش از یک مفهوم ذهنی به یک واقعیت بیرونی و قابل بهره‌برداری.
نوشتن منظم سی‌دی چه تغییراتی در نظم شخصی، خلق‌وخو یا تفکر شما ایجاد کرده است؟
اولین‌بار حدود هفت‌هشت سال پیش بود که نوشتن سی‌دی برایم اجباری شد؛ آن زمان قرار بود فقط هفت وادی نوشته شود. با اینکه خودم راهنما بودم، پذیرش نوشتن سی‌دی برایم سخت بود. اما وقتی شروع کردم، متوجه شدم که بار آموزشی، معنوی و حتی رفتاریِ لژیون من بسیار تقویت شده است. همیشه گفته‌ام وظیفهٔ راهنما این است که رهجو را به سرچشمهٔ اصلی، یعنی فرمایشات مهندس، وصل کند. نوشتن سی‌دی‌ها این ارتباط را عمیق و اثرگذار می‌کند و در رشد و آگاهی رهجو نقش بسیار مهمی دارد.
در زمان‌هایی که حس می‌کنید نوشتن سی‌دی تکراری یا سخت شده، چه روشی برای حفظ انرژی و انگیزه دارید؟
قطعاً تکرار در کنگره لازم و ضروری است. روش من این است که به رهجو می‌گویم:
«روزی یک ساعت بنویس؛ اگر خسته شدی یک استراحت کوتاه، یک لیوان آب یا چای بخور و برگرد. سی‌دی را با لذت بنویس، نه از سر اجبار. هدف این باشد که از این نوشتار چیزی بیاموزی و در زندگی اجرا کنی.»
به‌نظر شما مهم‌ترین اشتباهی که رهجوها هنگام نوشتن سی‌دی مرتکب می‌شوند چیست و راه درست چیست؟
بزرگ‌ترین اشتباه این است که رهجو در ابتدا نوشتن را سخت می‌بیند و بعدها آن را صرفاً یک وظیفهٔ خشک و تکراری می‌پندارد. اما واقعیت این است که نوشتن در ابتدا سخت است، سپس تبدیل به وظیفه می‌شود و در نهایت لذت‌بخش خواهد شد؛ اما فقط زمانی که از نوشتهٔ خود «دریافت» داشته باشد.
من همیشه به رهجوها می‌گویم: هر سی‌دی که مهندس دژاکام صحبت می‌کنند، برای همهٔ ماست، رهجو، راهنما، ایجنت و حتی تازه‌وارد. هنر ما این است که آن یک دقیقه‌ای را که مخصوص ما گفته شده، پیدا و درک کنیم. اگر همان یک دقیقه را برداشت کنیم و در زندگی جاری کنیم، بسیاری از اشتباهات برطرف خواهد شد.
در روزهایی که نوشتن سی‌دی سخت می‌شود، چگونه انگیزهٔ خود را حفظ می‌کنید؟
وقتی می‌دانم چیزی به نفع من است و کارم را راه می‌اندازد، طبیعتاً باید برایش وقت بگذارم. سفر اولی معمولاً اولویت‌های خود را درست نمی‌شناسد. اما حقیقت این است که مهم‌ترین اولویت او درمان و بهبود جسم و رسیدن به رهایی است.
زمان مصرف مواد، برای رسیدن به خواسته‌مان از همه چیز می‌گذشتیم؛ حالا برای حفظ سلامتی و رسیدن به درمان باید از برخی خواسته‌ها بگذریم. آموزش‌های کنگره ۶۰، از پارک رفتن، لباس سفید پوشیدن، به‌موقع در شعبه حاضر شدن تا نوشتن سی‌دی، همه لازم و ضروری است. اما «نوشتن سی‌دی» گلِ سرسبد همهٔ این‌هاست، چون همهٔ آموزش‌های مهم در آن نهفته است.
نوشتن سی‌دی باعث می‌شود وادی‌ها را بهتر بفهمم، تفکر کردن را بیاموزم و روابط خودم را با خانواده، دوستان و همکاران بهتر کنم. راهکار من این است که روزی یک ساعت زمان ثابت برای نوشتن بگذارم؛ با همین روش، هم سی‌دی انجام می‌شود و هم به کارهای دیگرم می‌رسم.
اگر بخواهید به یک رهجوی جدید توصیه‌ای دربارهٔ نوشتن سی‌دی بدهید، مهم‌ترین نکته چیست؟
در کنگره روش، «روش الگویی» است. یعنی لازم نیست زیاد حرف بزنم؛ کافی است کار خودم را درست انجام دهم. اگر رهجو خواسته داشته باشد، خودش را با کنگره همسو می‌کند؛ در غیر این صورت، هیچ جمله‌ای نمی‌تواند او را به رهایی برساند.
همهٔ ما، سفر اولی، سفر دومی و راهنماها، به کنگره نیازمندیم؛ کنگره به ما نیاز ندارد.
سخن پایانی
در پایان از شما که این مصاحبه را انجام دادید و از تمام خدمتگزاران سایت تشکر می‌کنم. امیدوارم خداوند به من سعید اجازهٔ خدمت بدهد تا همیشه خدمتگزار کنگره باشم، زیرا هیچ چیز لذت‌بخش‌تر از خدمت به خلق خدا نیست. از همهٔ شما سپاسگزارم.
تایپ: مسافر اکبر
(گروه سایت نمایندگی لوئی پاستور)
- تعداد بازدید از این مطلب :
118