جلسه دوازدهم از دوره چهارم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی محمدیپور قم به استادی همسفر نرگس، نگهبانی همسفر لیلا و دبیری همسفر شیرین با دستور جلسه «نقش سیدی و نوشتن آن در آموزش» روز دوشنبه ۲۶ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شاکر و سپاسگزارم که امروز روزیام قرارداد که در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. از راهنما همسفر آمنه، ایجنت همسفر رضوانه و گروه مرزبانی که به من این فرصت را دادند صمیمانه تشکر میکنم. دستور جلسه «نقش سیدی و نوشتن آن در آموزش» است. نوشتن و مکتوب کردن مطالب، همواره ماندگار بوده و منابع ارزشمندی از آنها بهدست میآید. چه بسا بسیاری از کتابهای نفیس گذشتگان، تنها بهخاطر مکتوب شدن، برای ما به یادگار ماندهاند.
وقتی وارد کنگره۶۰ شدم، از قوانین آن چیزی نمیدانستم. زمانی که راهنمای تازهواردین به من گفتند باید مطالب و سیدیها را بنویسم و راهنما داشته باشم، اصلاً فکرش را نمیکردم. تصورم این بود که همراه مسافرم آمدهام و فقط باید او را زیر نظر داشته باشم که خطایی نکند یا مواد مصرف نکند. اما وقتی گفتند علاوه بر آموزشهای راهنما، باید سیدیها را هم بنویسید و ارائه بدهید، برایم سخت بود؛ چون نوشتن را از بزرگسالی شروع کرده بودم، هم دستم کند بود و هم خطم خوب نبود. همین موضوع باعث شد وارد چالشی تازه شوم.
در ابتدا نمیدانستم چه کنم. با کمک راهنمایم که گفتند: میتوانید با چند روز تأخیر سیدیهایت را بیاوری، دلگرم شدم. سپس شروع کردم به نوشتن. اوایل واقعاً برایم دشوار بود؛ نه تمرکز کافی داشتم و نه ذهن آرامی. کوچکترین صدایی تمرکزم را به هم میزد و مجبور میشدم از اول شروع کنم. هر روز درگیر این چالشها بودم تا اینکه کمکم پذیرفتم که: «نرگس! هر که هستی و هر جا که هستی، باید سیدیهایت را بنویسی.»
خدا را شکر، نوشتن را آغاز کردم. سعی میکردم هر هفته سیدیهای خودم را آماده کنم. بعد از نوشتن سه چهار تا سیدی، خودم را به نوشتن عادت دادم. صبحها بعد از نماز، زمانی که همه خواب بودند، در اتاق را میبستم و در آرامش کامل سیدیهایم را مینوشتم؛ چون تمرکز بیشتری داشتم. به لطف خدا توانستم رهایی ۴۰ سیدی و ۳۰ سیدی خودم را دریافت کنم. شاکر خداوند هستم که این توانایی را به من داد تا مسئولیتهایم را درست انجام دهم و سربلند بیرون بیایم.
آموزشی که از این مسیر گرفتم، این بود که نوشتن سیدیها به من نظم و انضباط داد و کمک کرد روی تمرکزم کار کنم. همانطور که مهندس دژاکام میفرمایند: سیدی نوشتن نظم و انضباطی خاص در انسان ایجاد میکند و بهترین حافظه مکتوب است. تمام جلسات کنگره۶۰ نیز با همین نظم و هماهنگی برگزار میشود. مهمتر از همه این است که نوشتن ذهن را فعال نگه میدارد و از آلزایمر جلوگیری میکند. امیدوارم خداوند توفیق دهد که همه ما این مسیر را تا انتها برویم و سربلند از آن خارج شویم.
مرزبانان کشیک: همسفر اعظم و مسافر حمید
تایپیست: همسفر سیران رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر حمیرا (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر لیلا نگهبان سایت همسفران نمایندگی محمدیپور قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
270