شناخت، آغاز مسیر آرامش است

اگر بخواهیم یک سیستم را بازسازی کنیم، باید آن سیستم را درست بشناسیم؛ و اگر ندانیم، نمی‌توانیم درستش کنیم. اگر انسان را نشناسیم، نمی‌توانیم مشکلاتش را حل کنیم. بسیاری دربارهٔ روح، نفس و جن اطلاع درستی ندارند و آن‌ها را غیرعلمی می‌دانند، درحالی‌که علمی که نتواند انسانی را درمان کند ارزشی ندارد؛ مانند برخی نظرات فروید که بخشی درست و بخش‌هایی نادرست بود و خود او تا آخر عمر گرفتار بیماری شد. باید صور پنهان انسان را بشناسیم، درحالی‌که حتی صور آشکار را هم به‌درستی نمی‌شناسیم؛ زیرا انسان موجودی بسیار شگفت‌انگیز است. جسم مانند قفسی است که ما در آن مهمانیم؛ این موضوع را قرآن نیز بیان کرده و گفته که نفس و روح از هم جدا هستند و خداوند از روح خود در انسان دمیده است. جن موجودی منفی است.

در مورد شگفتی‌های شتر نیز در قرآن آمده است: آیا نگاه کرده‌اید که شتر چگونه خلق شده است و آسمان و کوه و زمین چگونه گسترده شده‌اند؟ قراردادن شتر کنار زمین بی‌علت نیست. خلقت شتر اهمیت دارد: شتر سه پلک دارد که یکی نقش عینک را در طوفان اجرا می‌کند؛ در هوای ۴۸ درجه بسیاری از حیوانات می‌میرند؛ ولی شتر کارش را انجام می‌دهد؛ بدون آب و غذا و در گرمای ۷۰ درجهٔ شن‌ها تاب می‌آورد. شتر تا ۱۱۴ لیتر آب می‌نوشد و گاهی تا ۳۰ درصد آب بدنش را از دست می‌دهد. گلبول‌های قرمز خونش بیضی‌شکل‌اند و دهانش توان خوردن بدترین خارها را دارد. اصلاً خلقت شتر قوانین هستی و جهان را به هم زده است. این‌ها همه در قرآن آمده است. سپس قرآن می‌گوید خوب به آسمان نگاه کنید و تذکر می‌دهد که تو فقط بیان‌کننده‌ای یعنی تو نمی‌توانی انسان را تغییر دهی تا خودِ او نخواهد؛ پس فقط باید تذکردهی.

این موضوع در مورد فرد معتاد هم صادق است؛ ما در اعتیاد به درمان رسیده‌ایم و این به‌خاطر شناخت انسان است. وقتی از قفس صحبت می‌شود، منظورمان شناخت خود است. بر ما واجب است دربارهٔ جسم که در آن قفس مهمانیم صحبت کنیم؛ جسم از جانمان محافظت می‌کند. در شکافتنِ انسان، مثلثی داریم به نام نفس واحده که شامل روح، جسم و جن است: یکی ما هستیم، دیگری ما را به خیر دعوت می‌کند و سومی ما را به شر دعوت می‌کند. همهٔ این‌ها را می‌شناسیم، اما آنچه می‌ماند جان است. همان‌که در خواب می‌بینیم. گفته شده نفس هنگام خواب با بندی از نقره از جسم جدا می‌شود و از زمان مرگ فرشتگان آن بند را قطع می‌کنند. هرچه جسم تحت فرمان‌های صحیح باشد، در این بعد می‌توانیم زندگی راحت‌تر و بهتری داشته باشیم؛ بنابراین باید به تمام مسائل جاری سامان بدهیم؛ مثلاً تنظیم خواب، تغذیه مناسب، تنظیم مخارج، وزن متعادل و… در همین دنیا بهشت و جهنم وجود دارد.

ما برای کسی که بذر نیکویی می‌کارد احترام قائل هستیم؛ مانند راهنمایانی که در کنگره به کسی کمک می‌کنند و بذر نیکو می‌کارند. نظام خلقت خودش پاسخ کارهای خوب و بد ما را می‌دهد. در زندگی باید از ایستگاه‌های مختلفی عبور کنیم، پس اکنون باید بیشتر تعمق کنیم و هدف مشخصی را دنبال نماییم. در دعای کنگره نیز آمده است که اول تفکر کن، سپس بر روی یک کار تمرکز کن؛ آن یک کار می‌شود هدفت. اگر فردی دانا باشد، یک‌بار سخن‌گفتن با او کافی است و با نادان نباید مدت‌ها حرف زد. هر انسانی به تفکر و تعقل دعوت شده است؛ کسی که این دعوت را بپذیرد تا انتهای بی‌نهایت پیش خواهد رفت، و اگر در این مسیر کج قدم بردارد، خود بر زمین خواهد خورد. اگر بخواهیم در زندگی به آرامش برسیم، ابتدا باید خود را بشناسیم؛ و اگر بخواهیم به دیگران کمک کنیم، راهی جز شناخت کلمات الهی و معرفت نداریم.

نویسنده: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر ستاره (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر ستاره (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت