سلام دوستان، رضا هستم، یک مسافر.
دستور جلسهی این هفته نقش سیدی و نوشتن آن در آموزش است. بسیار بدیهی است که نوشتن در فرایند آموزش گرفتن، تأثیری شگفتانگیز دارد. در طول این هفته صحبتهای زیادی دربارهی این موضوع میشود، اما من میخواستم چند خطی دربارهی نکات فنی نوشتن سیدی بنویسم؛ شاید برای عزیزان دیگر هم مفید باشد.
اولین قدم، برنامهریزی برای نوشتن سیدی است.
هر عضو کنگره، از دیدهبانان عزیز گرفته تا رهجویان سفر اول، موظف است هر هفته یک سیدی بنویسد. بعضی از تازهواردان میگویند وقت کافی برای نوشتن ندارند، اما معمولاً دلیل این موضوع، نبود برنامهریزی مناسب است.
نوشتن یک سیدی بهطور متوسط پنج تا شش ساعت زمان میبرد. انجام این کار در یک روز، هم خستهکننده است و هم بازده آموزشی را پایین میآورد. بنابراین، بهترین کار این است که هر روز حدود یک ساعت را به نوشتن اختصاص دهیم. مهمتر از همه این است که این ساعت، مشخص و ثابت باشد. من خودم معمولاً صبحها، قبل از رفتن به سر کار، این کار را انجام میدهم.
کار دیگری که انجام میدهم، استراحتهای کوتاه است.
بهطور متوسط، بعد از هر نیم ساعت نوشتن، پنج دقیقه استراحت میکنم. در این زمان کمی قدم میزنم و به آنچه نوشتهام فکر میکنم. این کار باعث میشود نوشتههایم مرور شوند و بدنم نیز از خستگی درآید.
موضوع بعدی، اهمیت مکان و ابزار مناسب برای نوشتن سیدی است.
بهتر است نوشتن در محیطی آرام انجام شود (در صورت نبود آرامش، میتوان از هندزفری استفاده کرد). نور مناسب، خودکار و دفتر دلخواه و راحتی جای نشستن—مثل میز تحریر یا میز معمولی—نیز اهمیت زیادی دارد. همچنین، طرز نشستن باید درست باشد تا از آسیبهای جسمی به کمر و گردن جلوگیری شود.
استفاده از خودکار با رنگهای مختلف، میتواند به نوشته زیبایی و تنوع ببخشد و ذوق نوشتن را افزایش دهد.
نکتهی بعدی، نوشتن در زمان حال است.
گاهی ما فقط مینویسیم تا زودتر کار تمام شود، و این گاهی ناخودآگاه اتفاق میافتد. من همیشه سعی میکنم در لحظهی حال بنویسم؛ به آنچه مینویسم دقت داشته باشم و ذهنم را درگیر مطلب کنم. این نوع نوشتن، خود نوعی مراقبه است.
امیدوارم نکاتی که گفته شد به درد عزیزان بخورد.
متشکرم
تنظیم:مسافر حسین کاربرسایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
162