به نام قدرت مطلق الله
مشارکت مکتوب در مورد دستور جلسه "گلریزان"
بنام خداوند بخشنده و مهربان
سلام دوستان، سید علیرضا هستم مسافری از لژیون ششم شعبه یوسف.
در زندگی انسان، بخشش و دهش مالی تنها یک رفتار اخلاقی نیست، بلکه نوعی سلوک معنوی و حرکت فلسفی در جهت گشودن افقهای وجودی است. وقتی انسان میبخشد، در حقیقت از مرزِ «مالکیتِ ظاهری» عبور کرده و وارد قلمرو «جریان بودن» میشود؛ جایی که دارایی نه چیزی برای نگهداشتن، بلکه نیرویی برای حرکت دادن خیر در جهان است.
خداوند در قرآن با وعدهای شفاف و امیدبخش میفرماید:
«وَما أَنفَقْتُم مِن شَیءٍ فَهُوَ یُخلِفُهُ»
هرچه ببخشید، خداوند آن را برایتان جبران میکند.
این آیه صرفاً یک وعدهی مالی نیست؛ یک قانون هستیشناسانه است:
انرژیِ خیر، بازمیگردد و کسی که بخشنده است، در مدار گشایش قرار میگیرد.
از منظر فلسفی، بخشش نوعی تمرین برای رهایی از ترس است؛ ترس از کمآمدن، از نداشتن، از ازدستدادن. انسان وقتی میبخشد، به جهان و به خالق جهان اعلام میکند که «به وفور اعتماد دارد». همین اعتماد، میدانِ جذب نعمت را گستردهتر میکند.
بخشش از دارایی انسان کم نمیکند؛ بلکه «ظرف وجود» را وسعت میبخشد تا جای نعمتهای بزرگتر فراهم شود. هر دستی که برای کمک باز شود، دستی از عالمِ غیب برای جبران و گشایش بهسوی او باز خواهد شد.
و این همان راز لطیف آفرینش است:
هرچه بیشتر میبخشی، بیشتر تبدیل به سرچشمه میشوی.
ببخشید تا بخشیده شوید.
.jpg)
نویسنده : مسافر سیدعلیرضا لژیون ششم
رابط خبری ، عکس و تایپ : مسافر رضا خدمتگزار سایت
ارسال و ویرایش : مسافر نظام خدمتگزار سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
1074