در کنگره ۶۰، آموزش تنها انتقال اطلاعات نیست؛ فرآیندی برای تغییر ساختارهای فکری، احساسی و رفتاری انسان است. یکی از ابزارهای مهم این مسیر «نوشتن سیدی» است؛ روشی به ظاهر ساده اما عمیق و کاربردی برای درک، تثبیت و جاری سازی آموزشها. نوشتن سیدی فقط یک تکلیف نیست؛ تمرین تفکر و ورزش ذهن است.
فلسفه نوشتن سیدی؛ چرا نوشتن مهمتر از شنیدن است؟ شنیدن یک سیدی دریافت پیام است؛ اما نوشتن آن تبدیل پیام به فهم شخصی است. در مسیر درمان، فرد مصرفکننده با آشفتگی ذهن، پرش فکری و ضعف تمرکز روبهروست. نوشتن سیدی مانند ورزش ذهن به تدریج توجه را متمرکز، حافظه را فعال، فکر را منظم و تحلیل را تقویت میکند و آموزش را وارد ناخودآگاه میسازد. نوشتن یعنی «یادگیری فعال»؛ جایی که فرد فقط شنونده نیست، بلکه سازنده فهم است.
نوشتن سیدی؛ تبدیل کلام راهنما به جهانبینی کاربردی.
مطالب سیدی شامل جهانبینی، روان، درمان و مسائل بنیادی هستی است؛ اما تا زمانی که این مطالب توسط فرد تفسیر نشود، اثر آن موقت است. نوشتن سیدی باعث میشود حرف راهنما تبدیل به حرف خود فرد شود، آموزشها از دانستن به باور برسند و جهانبینی از سطح اطلاعات به سطح درک و تغییر رفتار ارتقا یابد. به همین دلیل افراد میگویند: «وقتی نوشتم، فهمیدم قبلاً فقط شنیده بودم.»
سازوکار ذهن هنگام نوشتن سیدی.
علم میگوید هنگام نوشتن، نیمکرههای مغز باهم فعال میشوند، ذهن از پراکندگی به تمرکز میرسد، یادگیری چند برابر عمیق میشود و آگاهی وارد حافظه بلندمدت میگردد. همین مکانیزم در کنگره ۶۰ کمک میکند فرد از تاریکی به روشنی برسد، تحلیلش قویتر، قضاوتش سالمتر، افکارش متعادلتر و شخصیتش باثباتتر شود. نوشتن سیدی یک بازسازی تدریجی ذهن است.
نوشتن سیدی در سفر اول تاثیر دارد، چون ذهن مثل شهری رها شده است. نوشتن سیدی نقشه بازسازی آن است و نتایجی از جمله: کاهش آشفتگی ذهن، نظم خواب و افکار، افزایش انگیزه، کاهش وسوسه، تصمیمگیری بهتر و بهبود رابطه با خانواده حاصل میگردد. در سفر اول کسانی که سیدی مینویسند معمولاً دقیقتر، باثباتتر و پربازدهتر هستند.
نوشتن سیدی در سفر دوم، در ساختن انسانی متعادل تاثیر دارد.
در سفر دوم، سیدیها ابزار تکامل شخصیتاند. نوشتن سیدی زاویه دید را وسیع، عمق آموزش را روشن و مسیر خدمت را مشخص میکند و حسهای مثبت را فعال نگه میدارد. کسانی که سیدی را فقط «مینویسند» با کسانی که «میفهمند»، تفاوتی اساسی دارند.
چرا کنگره ۶۰ روی نوشتن تأکید دارد؟
زیرا نوشتن دروغ و ادعا نمیپذیرد و از انسان حضور ذهن میخواهد. نوشته نشان میدهد فرد فهمیده یا نه. برای راهنما نیز معیار رشد شاگرد است.
نوشتن سیدی از نگاه شخصیتی؛ ساختن ستونهای اخلاق است.
از دل نوشتن روزانه، صفات مهمی ساخته میشود: صبر، پایبندی، پشتکار، انضباط، فروتنی، احترام به آموزش و تعهد به رشد. نوشتن سیدی تمرینی برای تقویت نیروهای سازنده و تضعیف نیروهای بازدارنده است. نوشتن سیدی؛ پلی میان فرد و هستی است. با نوشتن، فرد متوجه میشود هر آموزش پیامی برای زندگی است و هر پیام نشانه حرکتی کوچک؛ اما حیاتی. سیدی نوشتن تبدیل میشود به گفتوگویی درونی با هستی؛ پلی میان انسان و آنچه باید بشود.
در نتیجه نوشتن سیدی در کنگره ۶۰ یک روش ساده نیست؛ یک متد تربیتی، درمانی و انسانساز است. این کار ذهن را بیدار، روان را آرام و جهانبینی را بازسازی میکند. کسی که سیدی مینویسد، درحال ساختن خود جدید است و کسی که نمینویسد، یکی از مهمترین ابزارهای تغییر را از دست میدهد.
منبع: اپلیکیشن دژاکام
نویسنده: راهنما مسافر شهرام (لژیون دهم)
تنظیم و ارسال: مسافر علی
نمایندگی ساوه
- تعداد بازدید از این مطلب :
39