انسان وقتی از تاریکی عبور می‌کند قدر نور و روشنایی را بهتر می‌فهمد

هفته‌ی گلریزان برای من فقط یک مناسبت نیست بلکه یک یادآوری است؛ یادآوری روزهایی که سایه‌ی تاریکی روی زندگیم افتاده بود و من فکر می‌کردم هیچ‌کس، هیچ‌ کجا هیچ‌وقت دَر را به روی  انسان‌های افتاده باز نمی‌کند. اما کنگره۶۰ بی‌منت و بی توقع در را برای من باز کرد. گلریزان نماد انسان‌های هست که روزی خودشان نیازمند دستی حمایتگر بودند. حالا خودشان دست می‌گیرند، کمک می‌کنند، زندگی می‌بخشند. انسان وقتی از تاریکی عبور می‌کند، قدر نور و روشنایی را بهتر می‌فهمد. ما امروز کنار هم نور شدیم، نه برای خودمان، برای آن‌هایی که هنوز ته دلشان دنبال یک کورسوی امید می‌گردند. اینجا هر اسکناسی که در صندوق می‌افتد، فقط پول نیست، رؤیا است. داستان یک انسانی‌که دوباره به خودش بر می‌گردد، شاید لبخند یک مادر یا آرامش یک خانه است. هفته‌ی گلریزان یعنی ما با هم می‌توانیم «انسان» باشیم و سهمی از رهایی و رستگاری دیگر داشته باشیم؛ ببخشیم حتی وقتی خودمان هم هنوز کامل نشده‌ایم. تشکر برای محبت‌ها کلمه‌ی کوچکی است. اما من از صمیم قلب می‌گویم؛ ممنون که هستید برای خودِ من، برای همسفرهای فردا، برای امیدی که هیچ‌ وقت تمام نمی‌شود.

نویسنده: همسفر ستایش رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون‌یکم)
رابط‌خبری: راهنما همسفر ملیحه (لژیون‌‌‌یکم)
عکاس: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون‌دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون‌‌ششم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی صادق قم