سیدیها در کنگره۶۰، یکی از ستونهای اصلی آموزش و راهنمایی محسوب میشوند. این مجموعههای آموزشی، پلی میان علم، تجربه و عمل هستند، پلی که انسان را از تاریکی نادانی به روشنایی دانایی هدایت میکند. در حقیقت، هر سیدی بخشی از گنجینه معرفت و تفکری است که از دل تجربه و کشف بیرون آمده است و با بیانی ساده، اما عمیق به گوش ما میرسد تا راه درست را بیابیم.
گوش دادن به سیدیها، تنها شنیدن کلمات نیست؛ بلکه فرصتی برای مکث، تفکر و بازسازی اندیشهها است. در لحظه گوش دادن، ذهن انسان درگیر معنا میشود و به مرور، زاویه نگاه او به زندگی تغییر میکند؛ اما این آموزش زمانی درونی و پایدار میشود که فرد، دست به قلم برده و آن را بنویسد. نوشتن سیدی، مرحله تثبیت و نهادینهسازی آموختههاست؛ زیرا نوشتن، اندیشه را از حالت شنیداری به حالت دیداری و ذهنی تبدیل میکند و موجب میشود، مفاهیم در حافظه ماندگار ثبت شوند.
نوشتن، در کنگره۶۰ تنها یک تکلیف آموزشی نیست؛ بلکه تمرینی برای نظم، مسئولیتپذیری و صبر است. زمانی که فرد با دقت و عشق، سیدی مینویسد، در واقع افکار و احساسات خود را نیز نظم میدهد. ذهن او متمرکز میشود، دلش آرام میگیرد و درک عمیقتری از سخنان استاد به دست میآورد. آقای مهندس دژاکام همواره تأکید کردهاند که «نوشتن یعنی ثبت در حافظه ماندگار»؛ زیرا نوشتن، همان نقش نوری را دارد که تاریکی جهل را از میان برمیدارد.
هر واژهای که نوشته میشود، گامی به سوی دانایی است. بسیاری از اعضا تجربه کردهاند که با نوشتن سیدیها، نهتنها در آموزش کنگره پیشرفت کردهاند، بلکه در زندگی شخصی خود نیز تغییرات مثبتی احساس کردهاند. نوشتن باعث میشود، آموزشها از ذهن به قلب منتقل شود و تبدیل به رفتار، گفتار و عمل گردد. آنچه در ابتدا شاید صرفاً یک تمرین آموزشی به نظر برسد، در ادامه تبدیل به ابزاری برای خودشناسی و خودسازی میشود.
سیدیها، مسیر پیوند علم و عشق هستند. با گوش دادن، ما علم را میآموزیم و با نوشتن، عشق را در آن جاری میکنیم. گوش دادن و نوشتن سیدی، یعنی شرکت در یک گفتوگوی درونی میان عقل و احساس، میان دانایی و ایمان. هر چه در این مسیر عمیقتر شویم، زبان آموزش برای ما روشنتر و شیرینتر میگردد.
در کنگره۶۰، آموزش هیچگاه یکسویه نیست. هر فرد با گوش دادن و نوشتن سیدی، نهتنها آموزش میگیرد، بلکه خودش نیز به آموزشدهنده تبدیل میشود؛ چراکه وقتی آموزش در وجود انسان تثبیت میشود، بهصورت طبیعی در رفتار، گفتار و نوع نگاه او جریان پیدا میکند. این همان مفهوم دانایی مؤثر است که آقای مهندس از آن سخن میگویند؛ دانایی که نه فقط در ذهن، بلکه در زندگی جاری است.
در نهایت، میتوان گفت گوش دادن و نوشتن سیدیها، دو بال پرواز انسان در مسیر تکامل و تعادلاند. با یک بال گوش دادن، پرواز ممکن است؛ اما با هر دو بال گوش دادن و نوشتن، پرواز زیباتر، بالاتر و پایدارتر خواهد بود. این مسیر آموزشی، نه از بیرون، بلکه از درون آغاز میشود و تا عمق جان ادامه مییابد تا زمانی که انسان به نقطهای برسد که دانایی، عشق و ایمان در او به وحدت برسند.
منابع: آموزشهای کنگره۶۰، سخنان مهندس حسین دژاکام تجربه و برداشت شخصی نویسنده از سیدیهای آموزشی کنگره۶۰
نویسنده: راهنما همسفر ریحانه لژیون (ششم)
رابط خبری: همسفر نفیسه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون ششم)
ویرایش: همسفر بهاره نگهبانسایت
ارسال: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی امینقم
- تعداد بازدید از این مطلب :
298