جمعهها برای ما فقط یک روز تعطیل نیست؛
روزیست که زمین، وزن قدمهای تازهمان را میفهمد
و آسمان، نفسهای بلند ما را به رسم بازگشت به زندگی در دفتر نور ثبت میکند.
اینجا، در جمعههای ورزشی کنگره ۶۰ زاهدان،
هر حرکت یک اعتراف روشن است؛ اعتراف به اینکه ما از تاریکی رد شدهایم،
اما هنوز برای نور، برای سلامِ دوباره به زندگی،
میدویم، میپریم، میخندیم
و خودمان را دوباره میسازیم.
ورزش برای ما تمرین عضلهها نیست؛ تمرین بخشش است.
تمرین اینکه دل را سبک کنیم،
کینهها را از روی شانهها بتکانیم
و بفهمیم که انسان وقتی بخشنده میشود،
جانش جای بیشتری برای نور پیدا میکند.
جمعهها کنار هم میایستیم
نه فقط به عنوان مسافرانی که از تاریکی عبور کردهاند، بلکه به عنوان کسانی که یاد گرفتهاند
زندگی را دوباره صدا بزنند؛ بلکه بلند، رها و روشن:
سلام زندگی… ما برگشتهایم.
و چه زیبا گفت:
«هر که از ظلمتِ خود، راه برون میجوید
عاقبت سمتِ سحر، بالِ رهایی روید»
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
نگارش، عکس و ارسال: مسافر رامین (لژیون یکم راهنما آقای جواد)
- تعداد بازدید از این مطلب :
149