کنگره ۶۰ انسان را تبدیل می‌کند

هفتمین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی ساوه ویژه مسافران و همسفران با استادی دنور راهنما همسفر فرشته و نگهبانی دنور راهنما محمد و دبیری دنور راهنما همسفر ناصر با دستور جلسه « گلریزان» روز پنج‌شنبه ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

از دبیر، نگهبان جلسه و دوستانی که نوشتارها را قرائت کردند تشکر می‌کنم همچنین از گروه مرزبانی و ایجنت سپاسگزارم که این فرصت ارزشمند را در اختیار من قرار دادند تا بتوانم آموزش ببینم و در مسیر خدمت گام بردارم. فرارسیدن هفته‌ گلریزان را به تمامی عزیزان تبریک و شادباش عرض می‌کنم. انشاءالله بتوانیم با تمام توان، عشق و ایمان، در این هفته مشارکت مؤثر داشته باشیم و از برکات معنوی آن بهره‌مند شویم.

خداوند بزرگ را شاکرم که توفیق حضور در کنگره ۶۰ را نصیبم فرمود و مرا از آموزش‌های والا و ارزشمند این مکان مقدس بهره‌مند ساخت. نخستین کاری که کنگره با انسان می‌کند، بازگرداندن و ارتقاء ارزش حقیقی انسان است. هر کس وارد کنگره می‌شود، نخستین احساسی که در وجود خود می‌یابد، حس زندگی است و من نیز در کنگره دریافت کردم که زندگی جاری است و باید آن را آگاهانه و زیبا زندگی کرد.

هر انسانی اگر بخواهد بداند چه اندازه ارزشمند است، باید از خود بپرسد: «اگر من نباشم، چه می‌شود؟» برخی از انسان‌ها چنان رفتار می‌کنند که نبودشان مایه‌ آسایش اطرافیان است؛ اما گروهی دیگر اگر نباشند، نبودشان رنج و اندوهی عمیق برای خانواده و نزدیکان به همراه دارد. بیاییم بیندیشیم که ما در کدام دسته قرار داریم. آیا بودن ما مایه‌ آرامش و خیر است یا نبود ما؟

من روزهایی در زندگی‌ام داشتم که آرزو می‌کردم کاش مسافرم در زندگی‌ام نباشد؛ اما از زمانی که با کنگره آشنا شدم و از آموزش‌های آن بهره گرفتم، زندگی چهره‌ زیبا و واقعی خود را به ما نشان داد. اگر زندگی امروزمان را با ده سال پیش مقایسه کنیم، درمی‌یابیم که زمین تا آسمان تفاوت دارد، و این گشایش‌ها را مدیون کنگره ۶۰ هستیم، جایی که به ما آموخت چگونه زندگی کنیم، چگونه آرامش بیابیم و چگونه ارزش واقعی خود را باز یابیم.

کنگره ۶۰، انسان را تبدیل می‌کند. تبدیل از فردی بیمار به انسانی سالم از نظر جسم، روان و جهان‌بینی. این تغییر در همسفران نیز به‌ وضوح دیده می‌شود. آنان که در آغاز راه از نظر روحی و روانی آشفته بودند، با آموزش و خدمت در کنگره آرامش و تعادل را باز می‌یابند. این هفته، هفته‌ی شکرگزاری است. اگر نگاهی به گذشته خود بیاندازم، در می‌یابم که چه فاصله‌ای میان آنچه بودم و آنچه اکنون هستم وجود دارد. توانایی‌هایی که امروز دارم، حاصل آموزش‌هایی است که در کنگره ۶۰ فرا گرفته‌ام و این‌ جای شکر و سپاس دارد.
همان‌گونه که گفته‌اند:
«شکر نعمت، نعمتت افزون کند / کفر نعمت از کفت بیرون کند»
هر کس در این هفته می‌تواند به اندازه‌ توان و وسع خود در قالب اعلام سرداری، دنوری یا پهلوانی مشارکت کند. مهم آن است که این بخشش با نیتی پاک و دلی آگاه انجام گیرد، نه از سر معامله یا انتظار گشودن گرهی از زندگی. اگر می‌بخشیم، باید خالصانه و بدون چشم‌داشت باشد.

قوانین الهی ما را به یاری رساندن به درماندگان فرا می‌خواند. باید زکات حال خوش و زکات نعمت خود را بپردازیم. اگر در این مکان درمان یافته‌ایم و به آرامش رسیده‌ایم، وظیفه داریم به دیگران نیز کمک کنیم. نباید تنها خود را ببینیم.

خداوند در سوره‌ زلزال می‌فرماید:
اگر انسان ذره‌ای نیکی انجام دهد، پاداش آن را خواهد دید و اگر ذره‌ای بدی کند، نتیجه‌اش به او باز می‌گردد. همان‌گونه که آقای مهندس فرموده‌اند: اگر ذره‌ای نیکی کنی، حتی به اندازه‌ی نخود کوچک و در زیر کوهی پنهان، آن نیکی روزی به تو بازخواهد گشت.

در سی‌دی «حسابگر» آقای مهندس به دو نکته‌ اساسی اشاره می‌کنند:نخست آنکه هر کار انسان، اگر بار معنوی داشته باشد حتماً در پی آن بار مادی نیز خواهد آمد.
دوم آنکه وعده‌ خداوند هرگز دروغ نیست. همین دو نکته کافی است تا بدانیم هر کار نیکی، سرانجام به برکت و روزی منتهی خواهد شد و وعده‌ خداوند، حقیقتی مطلق است.
ما در این مکان مقدس آموزش می‌بینیم تا به اصل الهی خود متصل شویم و با گام‌هایی استوار در مسیر نور و دانایی قدم برداریم. اگر در گلریزان شرکت می‌کنیم باید با تفکر، برنامه‌ریزی و ایمان این کار را انجام دهیم. بیندیشیم چه چیزهایی به‌دست آورده‌ایم و چرا می‌خواهیم بخشش کنیم.
در پایان، این سخن را به یاد داشته باشیم: «تو نیکی می‌کن و در دجله انداز / که ایزد در بیابانت دهد باز»
کار نیک را خالصانه و بی‌انتظار انجام بدهد و یقین بداند که پروردگار مهربان در زمانی و مکانی که گمان نمی‌بری، دستت را خواهد گرفت.

مرزبان کشیک: مسافر همایون
عکاس: مسافر علی
تایپ: مسافر ابراهیم
تنظیم و ارسال: مرزبان خبری مسافر علی

نمایندگی ساوه