بخشش در کنگره، معامله نیست، عبادت است

امروز پنجشنبه ١۴٠۴/٠٨/٢٢ جلسه چهارم از دوره اول سری جشن های کنگره ۶٠ نمایندگی زاهدان، با دستور جلسه «هفته ی گلریزان» با حضور مسافران و همسفران، به استادی همسفر پهلوان سمیرا، نگهبانی پهلوان مسافر یاسر و دبیری دنور مسافر مهدی راس ساعت آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر می‌گویم که اذن نشستن بر صندلی کنگره را به من عطا کرد؛ جایی که نور دانایی در تاریکی جهل می‌تابد و انسان بار دیگر طعم زندگی را درمی‌یابد. به امید لطف الهی و با همت و یاری شما عزیزان، آرزو دارم روزی شعبه‌ای از وجود خودمان بنا کنیم، جایی که چراغ عشق و آموزش همواره روشن بماند.

گلریزان، هفته‌ی بخشندگی است؛ بهاری‌ترین فصل کنگره‌ی ۶۰، فصلی که درخت انسانیت دوباره سبز می‌شود. ما در مسیر زندگی می‌آموزیم که بخشش نه برای دیگران، که برای رهایی خودِ ماست. کنگره نیازی به من ندارد، این منم که به کنگره محتاجم؛ چرا که در این‌جا معنا، آرامش و تعادل را دوباره پیدا می‌کنم.

در کنگره افراد بسیاری هستند که میل به خدمت مالی دارند، اما جناب مهندس دژاکام، با دانایی و عشق، اجازه‌ی این خدمت را تنها در زمانی می‌دهند که شرایطِ درونی فرد مهیا باشد؛ چرا که خدمت، چه مالی و چه معنوی، باید از سرچشمه‌ی خلوص بجوشد، نه از رودخانه‌ی اجبار.

گلریزان، تمرینی است برای آموختن بخشندگی، برای گشودن قفل دل‌هایی که سال‌ها در تنگنای منیت و ترس اسیر بوده‌اند. اینجا، در این جمع عاشقان، حال خوب، تعادل و آرامش را می‌توان لمس کرد.

یکی از دغدغه‌های من این است که در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه چگونه وارد کنگره شوم؛ چرا که می‌دانم با هر قدم، انرژی می‌گیرم و با هر نگاه، انرژی می‌دهم. همین آمدن و رفتن، خودِ بخشندگی است؛ بخشیدنِ لبخند، نگاه، و حضور.

درمان اعتیاد، نیکوتین یا چاقی در کنگره شاید در ظاهر هدف باشد، اما در حقیقت، تنها بهانه‌ای است برای بازسازی انسان. تبعیت از راهنما، ما را به رهایی می‌رساند، چرا که درمان در کنگره فراتر از ترک است؛ درمان، بازگشتِ انسان به خودش است.

گاهی حال ما همسفران از مسافران هم بدتر است؛ چرا که درگیر قضاوت‌ها، منیت‌ها، کوتاهی‌ها و منت‌گذاشتن‌های پنهان هستیم. اما در همین مسیرِ آگاهی است که تلاش می‌کنیم خود را اصلاح کنیم و به آرامشی واقعی دست یابیم.

من توانستم در کنگره ۶۰ از بند نیکوتین رها شوم؛ چرا که آموختم ترک موقت است و درمان همیشگی. در ترک، انسان بازمی‌گردد با مصرفی بیشتر؛ اما در درمان، پرونده‌ی اعتیاد برای همیشه بسته می‌شود.

کمک مالی در کنگره، نه برای ساختمان‌ها که برای ساختن انسان‌هاست. اینجا آموزش می‌بینیم که چگونه دست بگیریم، نه اینکه تنها دست دراز کنیم. کنگره روزی جهانی خواهد شد؛ درمان از اینجا آغاز شده و به تمام دنیا خواهد رسید. چه خدمتی بالاتر از درمان انسان‌ها؟

در کنگره، اولویت ما همیشه یاری‌رساندن به بیمارانی است که در مسیر درمان نیاز به حمایت دارند. این کمک‌ها بدون توقع و از روی عشق صورت می‌گیرد، چرا که بخشش در کنگره معامله نیست، عبادت است.

نگارش : مسافر جواد (لژیون دوم، راهنما آقای محمدعارف)
عکس و ارسال : مسافر رامین (لژیون یکم، راهنما آقای جواد)