دعوتی برای عمل

جلسه سوم از دوره‌ دوم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی بوئین‌زهرا با استادی ایجنت همسفران، همسفر محترم الهه ، نگهبانی مسافر یاسر و دبیری مسافر بقیه الله، با دستور جلسه "گلریزان" روز پنجشنبه 22 آبان ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۶ آغاز به‌کارکرد.

به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان،الهه هستم یک همسفر، ابتدا از نگهبان و دبیر محترم تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا بتوانم در این جایگاه خدمت کنم.
دستور جلسه: هفتهٔ گلریزان
سخنان استاد:
این هفته را به آقای مهندس، که سمبل ایثار و بخشندگی هستند، و به تمام اعضای کنگره تبریک می‌گویم. آقای مهندس از وقت، آبرو و ثروت خود بخشیدند تا من و شما امروز بتوانیم روی این صندلی‌ها بنشینیم و از آموزش‌های کنگره بهره‌مند شویم. جشن گلریزان از جنس خداوند است، زیرا خداوند بخشنده و مهربان است. این هفته، هفتهٔ تبدیل علم به عمل است، یعنی زمانی که باید از دانایی، به داناییِ مؤثر برسیم. استاد امین در سی‌دی «بخشش» می‌فرمایند: کسی که ادعا می‌کند جهان‌بینی را آموخته، باید بتواند ببخشد. چرا در کنگره دربارهٔ بخشش صحبت می‌شود؟ زیرا همان‌طور که می‌دانید، کنگره یک سازمان مردمی است و از هیچ ارگان یا نهادی کمکی دریافت نمی‌کند. تمام هزینه‌ها توسط خود اعضا تأمین می‌شود.

دیده‌ بان محترم، آقای زرکش، در هفتهٔ گلریزان فرمودند: ما در شرافتِ کنگره، شرافتمند شدیم، در علمِ کنگره، دانشمند شدیم، در هنرِ کنگره، هنرمند شدیم و در ثروتِ کنگره، ثروتمند شدیم. این جمله برای من بسیار زیباست، چون واقعاً در کنگره احساس ثروتمندبودن می‌کنم. ثروتمند کسی است که از زندگی برخوردار باشد. پیش از ورودم به کنگره، در تاریکی بودم؛ احتمالاً بسیاری از همسفران نیز در همان شرایط بودند. لحظاتی از عمرمان بود که از زندگی چیزی درک نمی‌کردیم ، نه زیبایی‌ها را می‌فهمیدیم و نه از زندگی لذت می‌بردیم. اما وقتی وارد کنگره شدیم و آموزش دیدیم، یاد گرفتیم که از زندگی لذت ببریم. از خود بپرسید: آیا اکنون در کنگره، ما ثروتمند هستیم یا نه؟ اینجاست که مفهوم بخشش معنا پیدا می‌کند.

خداوند در سورهٔ انفاق می‌فرماید: انفاق آن است که انسان از ثروتی که دارد ببخشد و این ثروت می‌تواند علم، محبت یا مال باشد. همچنین خداوند در سوره‌ای دیگر تأکید می‌فرماید: انسان باید از چیزی که دوست دارد ببخشد. بخشیدن باید با رنج و گذشت همراه باشد؛ زیرا بهشت را به بها می‌دهند، نه به بهانه. به باور من، ما در کنگره بیدار شدیم. آقای مهندس می‌فرمایند: «کنگره باعث بیدار شدن ما می‌شود.» شکوه و عظمت گلریزان نیز خود عاملی‌ست برای بیداری. ایشان همچنین می‌فرمایند: ما در کنگره مالک هیچ چیز نیستیم؛ حتی مالک لباس‌هایی که بر تن داریم هم نیستیم. شاید سندی به نام‌مان باشد، اما به محض مرگ، آن سند باطل می‌شود. انسان تنها می‌تواند یک‌سوم از دارایی خود را وصیت کند و حتی مالک مطلق همه اموالش نیز نیست.

بخشیدن نوعی زکات است، و زکات یعنی پاک شدن و هرس شدن. درختی را تصور کنید با شاخه‌ها و برگ‌های اضافی؛ تا وقتی آن‌ها را هرس نکنیم، انرژی در مسیر بیهوده‌ای مصرف می‌شود. اما وقتی شاخه‌های اضافی بریده می‌شوند، درخت جان تازه می‌گیرد و ثمر بیشتری می‌دهد. در کنگره نیز وقتی می‌بخشیم، درخت درون خود را هرس می‌کنیم و زمینه رشد و بیداری در ما پدید می‌آید. آقای مهندس در پیام سردار می‌فرمایند: آیا یاری‌رسانی هست که بتواند با گام‌های کوتاه یا بلند از ویرانی‌ها و نابودی‌ها جلوگیری نماید؟ این پیام برای من بسیار آشناست؛ چون در واقعهٔ عاشورا نیز امام حسین (ع) همین را فرمودند، این پیام، دعوتی است برای عمل. میدان عمل برای من و شماست تا از این فرصت الهی استفاده کنیم. کسی که اهل دل باشد، این پیام را درمی‌یابد، و کسی که غافل بماند، روزی حسرت فرصت ازدست‌رفته را خواهد خورد.
به قول آقای مهندس:همت بلند دار، که مردان روزگار از همت بلند، به جایی رسیده‌اند.

مرزبان کشیک: مسافر حمید

تایپ و تنظیم: همسفر امیرحسین