کنگره۶۰ خود عشق است

تمام جهان درگیر واژه‌ای به‌نام عشق است؛ اما هنوز بسیاری از انسان‌ها معنای واقعی عشق را نمی‌دانند. ما انسان‌ها در طول زندگی همواره در جست‌وجوی عشق بوده‌ایم و خواهیم بود. عشق مایه‌ حیات و سرچشمه‌ بودن است.

به‌حق می‌توان گفت که این واژه بیانگر هستی و جوهر وجودی ماست. عشق به ما می‌آموزد که چه بوده‌ایم، چه هستیم و چه خواهیم شد. هزاران سال است که انسان‌ها آمده‌اند تا ذره‌ای از اقیانوس الهی را به دیگران منتقل کنند و این رسالت انسان است.

انسانی که همیشه طلبکار باشد، همه‌چیز را تیره و منفی می‌بیند و توان دیدن زیبایی‌های زندگی را از دست می‌دهد. در مقابل انسان راستگو و صبور می‌تواند دیگران را به راستی، بردباری و درستی رهنمون کند. چنین فردی قدرشناسی می‌کند، می‌بخشد و در بخشش خود چشم‌داشتی ندارد.

عشق حقیقی‌؛ یعنی بخشش بی‌منت. در عشق حس و جاذبه نقشی بنیادین دارند. مهندس حسین دژاکام به عنصر دیگری به‌نام سایه اشاره می‌کنند. سایه؛ یعنی شخصی یا چیزی که به آن دل بسته‌ایم و دوستش داریم؛ اما باید مراقب باشیم که این دلبستگی‌ها ما را از مسیر درست منحرف نکند.

مراقبت از سایه در حقیقت همان مراقبت از خود است که شامل ورزش کردن، آراستگی، توجه به سلامتی و بهداشت جسم و روان است. ناگفته نماند که سخن گفتن ما نیز در ایجاد حس و جاذبه مؤثر است؛ درحالی‌که گاهی‌اوقات با کلامی ناآگاهانه روح دیگران را می‌آزاریم.

رسیدن به نقطه‌ تکامل؛ یعنی انسان را شناختن. زمانی که شخصی سخن می‌گوید، بدانیم شاید رنج‌ها و مشکلاتی بر دوش دارد؛ بنابراين وظیفه‌ ما درک کردن اوست، نه قضاوت کردن. ما می‌توانیم خداوند را حس کنیم و شکرگزار نعمت‌های او باشیم.

عشق واقعی، عشقی است که بی‌چشم‌داشت باشد و به دیگران یاری برساند. نمونه‌ این عشق را می‌توان در کنگره‌ی۶۰ یافت؛ جایی که راهنماها با عشق و بدون هیچ چشم‌داشتی خدمت می‌کنند و تنها برای کمک به دیگران قدم در این مسیر می‌گذارند.

هدف نهایی انسان چیزی جز خدمت و یاری به دیگران نیست. خوشا به حال کسی که می‌بخشد، بی‌آنکه در پی بازپس گرفتن باشد. کنگره۶۰ خود عشق است.

منبع: سی‌دی «عشق» از آقای مهندس حسین دژاکام
نویسنده: همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر آرزو (عضو لژیون سردار)
ارسال: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی جواد گلپایگان