کلید رهایی در بخشش است

سومین جلسه از دوره دوم کارگاه های آموزشی ، خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران با استادی دنور راهنما مسافر جواد، نگهبانی پهلوان مسافر رضا و دبیری دنورمرزبان مسافر بهمن با دستور جلسه :(گلریزان) روز چهارشنبه21آبان ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود .
سخنان استاد:

سلام دوستان جواد هستم یک مسافر
خدا را شکر می‌کنم که در این روز زیبا، در میان شما عزیزان حضور دارم. واقعاً دیدن این نظم، شکوه و حضور پرانرژی شما در سالن، مایه‌ی دلگرمی من است. این جمع باصفا، خود نشانه‌ای از عشق و پیوندی است که در کنگره بین ما برقرار شده است.چند لحظه‌ی پیش داشتم به کتاب چهارده وادی برای رسیدن به خود فکر می‌کردم. از وادی اول تا وادی چهاردهم، پله‌پله مثل نردبانی چیده شده‌اند؛ هیچ‌کس نمی‌تواند از پله‌ی اول به چهاردهم بپرد. باید قدم‌به‌قدم بالا رفت تا در آخر، در وادی چهارده، به مفهومی برسیم که نامش عشق است.اما عشق در کنگره فقط یک واژه احساسی نیست؛ راه و روش زندگی است.عشق یعنی بخشیدن. نه فقط بخشیدن مال و پول، بلکه بالاتر از آن،یعنی بخشیدنِ خودمان است.

ما یاد گرفته‌ایم اگر خطایی کردیم، خودمان را ببخشیم؛ اگر کاری درست بود و نکردیم، باز خودمان را ببخشیم. این یعنی پذیرفتنِ خود، یعنی عشق. چون عشق، در اصل، نوری است که درون انسان روشن می‌شود تا توان گذشت پیدا کند.زندگی پُر از فرصت است. بعضی‌ها می‌گویند شانس، بعضی‌ها سرنوشت. اما تفاوت در این است: من از فرصتی که پیش رویم آمد، چه استفاده‌ای کردم؟
وادی چهاردهم همین را به ما یاد می‌دهد؛ یاد می‌دهد از آنچه داریم، درست استفاده کنیم. هر کس که در این مسیر قدم گذاشت و به رهایی رسید، صاحب نعمتی بزرگ شده است. اما ارزش این نعمت به استفاده‌ی ما از آن است، نه فقط داشتنش.
مثلاً اگر یک نفر به رهایی رسیده، اما از آموزه‌ها استفاده نکند، مثل کسی است که یک بنز گران‌قیمت خریده و گذاشته در پارکینگ، بدون اینکه حتی رانندگی بلد باشد. در مقابل، کسی که تازه وارد سفر دوم شده اما آموزش می‌گیرد، خدمت می‌کند و سپاسگزاری را در عمل نشان می‌دهد، اوست که رانندگی با این بنز را یاد گرفته و حال خوش واقعی را تجربه می‌کند.حالا ممکن است بپرسید: چرا بعضی‌ها در سفر دوم حال‌شان بهتر است و بعضی نه؟ این به راهنما، شهر یا جایگاه مرزبانی ربطی ندارد. فقط یک دلیل دارد که آن میزان سپاسگزاری و خدمت می باشد.

کسی که یاد گرفته باشد قدردان آموزش‌ها باشد، خدمت کند، شکرگزار باشد،همان کسی است که حال خوش واقعی دارد. چون حال خوش، پاداش بنده‌ای است که به خدمت برخاسته، نه بنده‌ای که فقط دعا کرده.کنگره نیازی ندارد ما فقط با زبان تشکر کنیم؛ بهترین تشکر، خدمت کردن است. خدمت که می‌کنیم، انرژی عشق در وجودمان جاری می‌شود و آن‌وقت می‌فهمیم بخشیدن یعنی چه.من امروز که در این جایگاه می‌ایستم، باور دارم هر کسی که الان در این سالن حضور دارد، انتخاب شده‌ی خداوند است.

هیچ‌چیز اتفاقی نیست. امروز ما اینجا هستیم چون خدا خواسته حال ما خوب باشد. اگر این فرصت را درک کنیم، حالمان روزبه‌روز بهتر می‌شود.هیچ تضمینی نیست که سال آینده در همین مکان باشیم، پس قدر همین امروز را بدانیم. حضور ما در این جشن، خودش لطف و فرمان خداست.
 این اولین بار است که من در جایگاه استادِ جشن گل‌ریزان قرار گرفته ام، و افتخار بزرگی است.از دیدن مسافر بهزاد و رضا عزیز، پهلوان مهربان و پرتلاش ، واقعاً خوشحال شدم  این نشان می‌دهد که عشق در کار و خدمت، نتیجه می‌دهد.

من هم  آرزو دارم روزی به مرحله‌ای برسم که این عشق رابا دریافت شال پهلوانی ببینم، اما بیشتر از آن، دلم می‌خواهد هرروز آدم بهتری شوم. دوست دارم یاد بگیرم چطور رهایی ام را حفظ کنم، چطور از نعمتی که به دست آورده‌ام، درست استفاده کنم.ما در کنگره، یاد گرفته‌ایم انگیزه خریدنی نیست، باید ساخته شود.هیچ‌کس قرار نیست به ما وعده دهد؛ آنچه ما را نگه می‌دارد، آموزش، وادی‌ها، و عشق در عمل است. استاد سردار می‌گویند: آنچه به دست آورده‌ای، درست استفاده کن. حال خوش تو در همین است.اگر امروز خدا ما را پذیرفته و در این محفل نشاند، یعنی شایسته‌ی حال خوب بوده‌ایم. این نعمت کمی نیست.
دوستان، حضور خودتان را دست‌کم نگیرید؛ اینجا بودن شما حاصل فرمان الهی است.پس سپاسگزار باش، خدمت کن، ببخش، و بگذار عشق در زندگی‌ات جریان پیدا کند.خیلی ممنون که بادل شنیدید.
برای خودتان وکنگره‌ی بزرگ، با عشق دست بزنید
درادامه جشن گلریزان برگزار شد 

تایپ ، ویراستاری و ارسال: مسافرمختار
عکس: مرزبان خبری مسافر بهمن
مسافران نمایندگی صفادشت