خداوند بزرگ را شکر می‌کنم که توفیق حضور دوباره در جشن گلریزان کنگره۶۰ را به من عطا فرمود. فرصتی ارزشمند تا یک‌بار دیگر در کنار همسفران، در مسیر خدمت و بخشش قدم بردارم؛ سپاسگزار پروردگاری هستم که نعمت کنگره را در زندگی‌ام قرار داد؛ جایی که یاد گرفتم چگونه از تاریکی به روشنایی حرکت کنم و معنای واقعی آرامش، نظم و عشق را در عمل تجربه نمایم. گلریزان برای من یادآور مسئولیت و قدردانی است. در این روز، اعضا کنگره با همدلی و ایمان گرد هم می‌آیند تا بخشی از امکانات و خدمات کنگره را تأمین کنند؛ تا چرخه آموزش، درمان و رهایی برای دیگران نیز ادامه یابد. گلریزان فرصتی است برای بازپرداختِ محبت و سپاس از سیستمی که مسیر رهایی را در اختیار ما گذاشت. هر کمکی در این جشن، در واقع سهمی است در نجات جان‌ها و ادامه حیات کنگره‌ای که زندگی‌های بسیاری را از تاریکی نجات داده است. در کنگره، هر فرد در جایگاه خودش مسئولیت دارد؛ چه در مسیر آموزش، چه در خدمت. نظم، انضباط، احترام و عمل سالم پایه‌های حرکت در این مسیر هستند.
گلریزان نیز بخشی از همین سیستم ارزشمند است؛ جشنی برای قدردانی، بخشش و استمرار. در ظاهر ممکن است فقط جمع‌آوری کمک مالی باشد، اما در باطن، تمرینی برای گذشت و مسئولیت‌پذیری است. گلریزان یعنی ما قدردان مسیری هستیم که ما را از تاریکی به نور رسانده و می‌خواهیم سهمی در روشن ماندن چراغ آن برای دیگران داشته باشیم. در گلریزان، هیچ‌کس بر دیگری برتری ندارد؛ هرکس به اندازه‌ی توان و وسع خود می‌بخشد و همین برابری و صداقت، زیبایی این مراسم را معنا می‌بخشد. در پایان، از خداوند مهربان می‌خواهم این توفیق را همواره در وجودمان زنده نگه دارد تا بتوانیم در مسیر خدمت، آموزش و انسان‌بودن ثابت‌قدم بمانیم.
نویسنده: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم) دبیر اول سایت
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر زیور رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون نهم)
ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون چهارم) دبیر دوم سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
228