گلریزان در کنگره یعنی شکرگزاری و قدرشناسی

در زمان‌های گذشته همیشه در ورزش‌های باستانی مانند کشتی، سالی یک‌بار گلریزان انجام می‌شد. این کار برای کمک به افرادی که در امر ازدواج یا درمان بیماری و چیزهای دیگر نیاز به کمک داشتند، انجام می‌شد. اکنون بعد از سال‌ها این مراسم عبادی و الهی در کنگره ۶۰ اجرا می‌شود و همه باجان و دل، مشتاق چنین روزی هستند. جشن گلریزان در کنگره، خیلی باشکوه برگزار می‌شود و حس و حال خوبی دارد؛ همچنین برای یک همسفر روزی به‌یادماندنی است. گلریزان در کنگره، شکرگزاری و قدرشناسی و همچنین محصول پربار یک سال رهایی و حال خوب اعضا؛ محسوب می‌شود. من این روز بزرگ را خیلی دوست دارم، چون تا چند روز حال خوب و انرژی بالایی تجربه می‌کنم. در جشن گلریزان؛ همه سعی دارند از هم سبقت بگیرند. همسفر و مسافر، کمک راهنما و مرزبان و همچنین ایجنت، همه شور و شوق وصف‌نشدنی دارند؛ چشم همه از شادی برق می‌زند.

افرادی هستند که شاید بیرون از کنگره، حاضر نمی‌شوند از پول خود ریالی ببخشند ولی اینجا با دل‌وجان می‌بخشند و خیلی هم خوشحال هستند. عده‌ای سردار و تعدادی هم پهلوان و دنور می‌شوند. واقعاً بی‌نظیرند و مانند یک مروارید می‌درخشند. شادی با اشک شوق همراه است و همه آرزو می‌کنند که سردار، دنور یا پهلوان شوند. هیچ جا چنین چیزی را ندیده‌ام که از مال خود ببخشی و این‌قدر خوشحال باشی؛ اما در کنگره؛ می‌آموزیم که لذتی که در بخشش است در گرفتن نیست. اینجا قدرت بخشیدن خداوند را در مخلوقاتش می‌بینیم، البته در خداوند به‌اندازه اقیانوس و در انسان، به‌اندازه بحر و رودخانه است، اما فرقی نمی‌کند چون خداوند از روح خودش در انسان دمیده است. این یک معجزه است که یک انسان به‌سادگی از مال خود بگذرد، آن‌هم در شرایطی که خودش نیاز دارد. این همان ایمان و عشق است؛ چون یک انسان باایمان می‌تواند از شیره و جان خود بگذرد و بسیار خوشحال باشد. در کنگره، عشق خودنمایی می‌کند. عشق به همدیگر، به یک دردمند و به یک انسان که در قعر تاریکی زندگی می‌کند و در آخر هم؛ عشق به قدرت مطلق که بالاترین و زیباترین عشق است.

روز گلریزان، روز حساب‌وکتاب و روز چیدن میوه‌های درختان پربار و به ثمر رسیده است. همچنین روز برگشت لطف و محبت به خدمتگزاران بی‌ادعا و روز پهن شدن سفره پر از رزق و روزی بی‌حساب خداوند است. خوش به حال؛ سبک بالان عاشق که دل بزرگی دارند؛ چون بخشیدن دل بزرگ می‌خواهد؛ بنابراین باید عاشق باشی تا بتوانی آن چیزی که خیلی دوست داری و وابسته آن هستی را ببخشی؛ واقعاً این معجزه بزرگ کنگره است. در کنگره؛ همه سعی دارند که پا جای پای یکدیگر بگذارند و از هم سبقت بگیرند. افرادی به کنگره آمدند و خدمت کردند؛ درواقع آن‌ها کاشتند و مسیر را برای من همسفر و مسافران هموار کردند بنابراین امروز نوبت ما رسیده که بکاریم تا دیگران برداشت کنند؛ بنابراین باید آموزش‌ها و آنچه در کنگره آموخته‌ایم را در زندگی کاربردی کنیم و از قوه به عمل درآوریم. همیشه؛ عمل کردن سخت است ولی در کنگره چیزهایی به ما داده و بخشیده شده است که قابل قیاس با جاهای دیگر نیست.‌ درکجای دنیا یک نفر مجانی و بدون چشم‌داشت به دیگران خدمت می‌کند.

کنگره؛ مکان مقدس و امنی است و همچنین بستری گرم برای انسان‌های دردمند و نیازمند به محبت و کمک؛ آماده کرده است. مکانی پر از عشق و محبت، صفا و صمیمیت و همچنین تمیز و مرتب، با پذیرایی پر از حس خوب. در کنگره، همه‌چیز با عشق داده می‌شود. همه پول‌های گلریزان برای راحتی و آسایش و همچنین آرامش مسافران و همسفران هزینه می‌شود، در کجا می‌توان چنین سرویس و خدمات رایگانی را مشاهده کرد، درواقع همه خرج خودمان می‌شود. اگر کسی کمک کند تا بستری مهیا شود و یک انسان بیمار احیا و به رهایی برسد و همچنین خانواده‌ای به آرامش و دل مادری شاد شود، پدری اشک شوق بریزد و فرزندی دلگرم شود و همچنین لبخند بر لب خواهر و برادری بنشیند؛ این چقدر بها دارد؛ بنابراین من همسفر باید همان کاری را انجام بدهم که دیگران آمدند و برای من انجام دادند و رفتند و نام نیک برجای گذاشتند. کمک در کنگره و جشن گلریزان، غیر از عمل خیر و ثواب دنیوی، یکی از اعمال صالحات و باقیات محسوب می‌شود. چراکه؛ اگر سال‌ها هم بگذرد و افرادی در این مکان به زندگی و حال خوب برسند، حال خوب او قطعاً شامل کسی که در این کار خداپسندانه مشارکت داشته هم می‌شود.

همیشه دست‌هایی که کمک می‌کنند بالاتر و باارزش‌تر از پیشانی‌هایی هستند که بر مهر نهاده، اما دست بخشش ندارند. اولین حس خوبی که در بخشیدن به ما دست می‌دهد، آرامش و خوشی درون ماست. درواقع حال دل ما خوش می‌شود که این بزرگ‌ترین گنجی است که درون ما وجود دارد. وقتی بدون توقع می‌بخشی؛ چنان سرخوش می‌شوی که خودت باور نداری، پس باید قدر این خدمت را بدانیم. همه دوستان درکنگره؛ وقتی می‌بخشند اظهار می‌کنند که خیروبرکت زندگی ما زیاد شده است. خداوند متعال در کلام‌الله فرموده: کسی که انفاق کند، یک‌دانه گندم می‌شود صد دانه.

از خداوند بزرگ می‌خواهم که به من دل بزرگ و قدرت بخشش مانند باران بدهد تا بتوانم در گلریزان خدمت کنم. کنگره؛ خدمات زیادی برای ما انجام داده است، آرامش و آسایش، حال خوب و از همه مهم‌تر رسیدن به آگاهی و هنر زندگی کردن را همه مدیون کنگره ۶۰ هستیم. از راهنمای عزیزم و همه اعضا و خدمتگزاران کنگره کمال تشکر دارم و دست همه آن‌ها را می‌بوسم. به امید روزی که در جشن گلریزان دیده شوم.

نویسنده: همسفر فریده رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون نهم)
ویرایش: رابط خبری همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون نهم)
ارسال: همسفر رها رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر