همه در مسیر نور قدم برمی‌داریم

چهارمین جلسه از دوره اول‌ کارگاه‌های‌ آموزشی‌‌ خصوصی جشن گل‌ریزان همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ملایر به استادی همسفر اکرم، نگهبانی‌ همسفر شکوفه و دبیری همسفر‌ لیلا با دستور‌ جلسه‌‌ «گل‌ریزان» در روز يك‌شنبه ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

جشن گل‌ریزان را به همه تبریک می‌گویم امیدوارم این اتفاقی که افتاده حسن و اثرش را درک کنیم. گاهی انسان فقط یک‌بار متوجه می‌شود و امیدوارم این اتفاق برای همه ما بیفتد. خداوند در سوره‌ی آل عمران آیه۹۲ می‌فرمایند: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ» هرگز به نیکی دست نیابید مگر این‌که از آنچه دوست دارید انفاق کنید و هرچه انفاق کنید قطعا خدا از آن آگاه است.

حالا یک کمدی را می‌خواهید دور بیاندازید یا کفشی را دوست ندارید می‌بخشید با این بخشش چیزی کسب نمی‌کنیم و اتفاق خاصی در زندگی ما نمی‌افتد. استاد امین می‌گویند: «اگر کسی را دیدید که در زندگی‌اش تغییر نمی‌کند و دو سال پیش همان‌طور که خسیس بوده، الان هم هست خب چرا این‌طور است؟ چون به نیکی دست پیدا نکرده است، اگر دست پیدا کرده بود قطعا تغییراتی در خلق و خو و رفتارش به‌وجود می‌آمد.»

حالا ما یک وقت است فقط تعریف‌ها را یاد می‌گیریم ولی این تعریف‌ها فقط در قسمت فکر و عقل ما است باید محبت کنیم، غیبت نکنیم، تهمت نرنیم؛ ولی اصل موضوع این‌جا است که باید در دل ما اتفاق بیفتد و کاری که در کنگره۶۰ انجام می‌دهیم این است که بذری می‌کاریم و هم خودمان آزاد می‌شویم هم شرایط را برای انسان‌های دیگر فراهم می‌کنیم. مولانا می‌گوید: ببخش ای دل که بی بخشش نمانی جهان را ده، که بی دنیا نمانی

گل‌ریزان فقط یک مراسم خالی نیست یک حرکت معنوی است، حرکتی که از عمق دل آغاز می‌شود و به لبخند خدا می‌رسد. در گل‌ریزان ما به یاد می‌آوریم که چه کسانی پیش از ما دست در جیب خود کردند تا کنگره۶۰ باقی بماند تا این علم رشد کند و ما بتوانیم از تاریکی به نور برسیم. در این مراسم هرکس به‌اندازه توان و عشق خود کمک می‌کند. ممکن است عددها متفاوت باشد اما نیت‌ها یکی است؛ نیت عشق و نیت سپاس‌گزاری؛ اما در اصل همه در مسیر نور قدم بر می‌داریم.

من اگر امروز رها هستم و آرامش دارم، اگر خانواده‌ام دوباره لبخند می‌زنند همه از برکت کنگره۶۰ است که مثل یک درخت می‌ماند؛ درختی که سال‌ها پیش با عشق انسان‌هایی مثل من و شما آبیاری شد و حالا نوبت ما است. باید این چرخه‌ی عشق را ادامه بدهیم و نگذاریم چراغی که روزی راه ما را روشن کرد خاموش شود. من خودم هرگز نمی‌توانم دِین خود را به کنگره۶۰ ادا کنم؛ اما می‌توانم با خدمت، محبت و بخشش گوشه‌ای از قدردانی‌ام را نشان بدهم و بخشیدن بدون انتظار با عشق همان چیزی است که حال من را خوب می‌کند. امیدوارم گل‌ریزان امسال ما خیلی پررنگ‌تر و پر برکت‌تر از همیشه باشد و ثمره‌اش گسترش علم و محبت و انسانیت در دل همه ما باشد.

مرزبانان کشیک: همسفر‌ فاطمه و مسافر عابدین
عکاس: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون دوم)
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم)
ویرایش و  ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فائزه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ملایر