جشن گلریزان نماد عبور است

چهارمین جلسه از دور اول کارگاه های خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی دنا، شهرضا؛ با استادی پهلوان مسافر احسان و نگهبانی مسافر احسان و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه «گلریزان» در روز یکشنبه ۱۸ آبان‌ماه۱۴۰۴ ساعت ۱۷ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان احسان هستم یک مسافر. خداوند را شکر می‌کنم که اجازه میدهد جلسات برگزار شود، که برگزاری این جلسات بهانه‌ای می‌شود برای اینکه تا دور هم جمع شویم و از آموزش‌ها و تجربه‌های یکدیگر بهره‌مند شویم. همچنین از اعضای لژیون سردار، نگهبان، دبیر، خزانه‌دار و گروه مرزبانی سپاسگزارم که اجازه دادند امروز در این جایگاه قرار بگیرم برای خدمت کردن و در ادامه تا آموزش ببینم. موضوع دستور جلسه امروز، هفته‌ی گلریزان است. آغاز این هفته‌ی فرخنده را به جناب مهندس، خانواده محترم ایشان و تمامی اعضای کنگره تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم که هر یک از ما بتوانیم از این هفته و جشن پیش‌رو به بهترین نحو بهره ببریم. وقتی سخن از «جشن» به میان می‌آید، به‌ناچار سخن از شادی است؛ زیرا جشن، نماد سرور و شادی و خوشحالی است. حتی اگر در شرایط فعلی به اهدافی که برای خود در این مراسم تعیین کرده بودم دست نیافته باشم، باز هم باید شاد و سپاسگزار باشم که در این جمع حضور دارم. در کنگره‌ی ۶۰ جشن‌های متعددی برگزار می‌شود. در جشن همسفر، از همسفرانمان  یعنی همراهان و خانواده‌هایمان سپاسگزاری می‌کنیم. در جشن راهنما، از رب و مربی ام، از کسی که نخستین مفاهیم کنگره را به ما آموخته است قدردانی به‌عمل می‌آوریم. در جشن ایجنت و مرزبان و دیده بان نیز از بزرگ‌ترهای کنگره تشکر می‌کنم. اما در جشن گلریزان،امروز من دارم از چه کسی تقدیر و تشکر می‌کنم ؟ از چه کسی سپاسگزاری می‌کنم؟ قدردانی از جنسی دیگر است؛ این جشن، فرصتی است برای شکرگزاری، برای شناخت منشأ لطف و عشق و بخششی که در مسیر زندگی‌مان جاری شده است انسان در چنین روزی باید بیندیشد که از چه کسی سپاسگزاری می‌کند؟ از خداوند؟ از کنگره؟ از خودم؟ یا از انسانهایی که پیش از ما در این راه قدم نهاده‌اند؟ پاسخ هر یک از این پرسش‌ها درتفسیر و درک و برداشت فرد نهفته است. جناب مهندس در  سی دی هفتگی، داخل سخنانشان فرمودند «بهشت جاری است»؛ یعنی اگر امروز در این جایگاه و این فضا بهشت را تجربه کنیم، وعده‌ی حقیقی الهی در همین‌جا محقق می‌شود. بهشت ساختنی است، نه یافتنی. برای ساخت بهشت، نیاز به علم، نیرو و مال داریم.اگر امروز جشن گلریزان گرفتیم به هیچ وجه به معنای گرفتن پول از کسی نیست،همان‌طور که دوستانمان نیز یادآور شدند، هدف از این جشن آن نیست که شور و هیجان ایجاد کنیم تا کسی احساس اجبار در پرداخت کند، بلکه بنا بر اصل حقیقت کنگره، همه‌چیز بر پایه‌ی آزادی و ایمان استوار است.
آقای زرکش فرموده‌اند: «من در ثروت مهندس، ثروتمند می‌شوم.» مهندس به ما می‌آموزند که ثروتمند بودن نه تنها به دارایی مادی مربوط نمی‌شود، بلکه از ایمان، علم و خدمت برمی‌خیزد. هیچ‌گاه کنگره از جایی کمک مالی بیرونی دریافت نکرده است؛ بلکه هر یک از اعضا، به اندازه‌ی توان و عشق خود در آبادانی این مجموعه سهیم هستند. در واقع، آموزش‌های مهندس به ما کمک می‌کند تا خودکفا شویم، برای خویش و جامعه مفید واقع بشیم و بتوانیم دست دیگران را بگیریم. در مسیر سفر و درمان، بارها شاهدیم که راهنما اعلام سفر میکند، پنج سال، ده سال یا دیده بان اعلام سفر می‌کند بیست سال، ولی هنوز در مسیر خدمت و آموزش است، چه خبری است که بعد از این همه مدت هنوز در کنگره مانده است ؟!. اگر امروز DST است، روشی که ما را از تاریکی به روشنایی می‌رساند. من خود را «فرزند DST» می‌دانم، زیرا این روش مرا از انسانی گمشده و گرفتار به انسانی تازه متولد شده مبدل ساخت. پیش‌تر خیلی شنیده بودیم،که برخی خود را «سرباز کنگره» می‌نامیدند، اما مهندس توصیه کردند که بگوییم «فرزند کنگره». زیرا سرباز فعال است و کاری انجام میدهد، اما فرزند کسی است که مورد لطف و تربیت قرار می‌گیرد. کنگره برای من همچون مادری است که مرا در آغوش گرفته و بازسازی کرده است.در بخشی از آموزش‌ها، مهندس بیان کردند که خود نیز روزی تا مرز خودکشی پیش رفته بودند، و تنها جهان‌بینی کنگره و تعالیم الهی مانع از سقوطشان شد. این حقیقت، بزرگی و عمق راه ایشان را نشان می‌دهد. جشن گلریزان در واقع نماد عبور است؛ عبور از ترس‌ها، خشم‌ها، نداری‌ها و خیلی چیزهای دیگر. هر یک از ما باید بیندیشیم که آنچه می‌بخشیم : چه مال، چه زمان و چه اندیشه  در چه راهی صرف می‌شود. این آگاهی، اساس رضایت درونی است. من روزی آن‌قدر در تنگنا بودم که حتی توان پرداخت هزینه‌ی دارویم را نداشتم، اما اکنون خدا را شاکرم که می‌توانم بخشی از دارایی‌ام را در مسیر عشق خرج کنم.

در مرحله‌ی بخشش، آنچه ارزش دارد میزان پول نیست، بلکه درجه‌ی ایمان است. ممکن است فردی با دارایی بسیار، مبلغی اندک بپردازد و دیگری که اندک دارد، از ته دل ببخشد؛ ارزش واقعی در نیت و ایمان نهفته است، نه در عدد و رقم. در لژیون سردار، پله‌های مشارکت مشخص شده است. هرکس آزاد است به اندازه‌ی میل و توان خویش در این جشن مشارکت کند و هیچ الزامی از سوی راهنما یا دیگران وجود ندارد. حتی مهندس تأکید کرده‌اند که روز گلریزان تنها روزی است که رهجو بدون هماهنگی با راهنما، می‌تواند هر خدمت دلخواه را انجام دهد، زیرا این عمل از ایمان شخصی او سرچشمه می‌گیرد. جایگاه‌ها به صورت پلکانی تعیین شده‌اند: عضویت از شش تا شصت میلیون، دنوری از شصت تا ششصد میلیون، پهلوانی از ششصد میلیون تا سه میلیارد، و مرتبه‌ی «نشان در بی‌نشانی» که تنها در خلوت با مهندس مطرح می‌شود. اما نباید فراموش کرد که این مراتب صرفاً نماد جنبه‌ی فنی مشارکت هستند و آنچه ارزش واقعی دارد، جنبه‌ی جهان‌بینی و رشد روحیِ درون فرد است. بخشش نه‌تنها چیزی از انسان کم نمی‌کند، بلکه ظرفیت او را برای دریافت برکت الهی افزایش می‌دهد. در تعالیم الهی و داستان‌های کهن نیز بخشش و فرمان‌برداری از اصول، مضمونی تکرارشونده است. حتی نافرمانی نخستین موجود از فرمان الهی نیز در مسیر فرمان قرار داشت تا در نهایت انسان از طریق درک و اصلاح آن به تعالی برسد. جشن گلریزان همین حرکت اصلاحی را تداعی می‌کند؛ حرکتی برای بازگرداندن عشق و نظم به هستی است. در پایان، باید گفت بخشش حقیقی آن است که از روی عشق و رضایت انجام شود، نه از ترس و نه به قصد معامله‌گری. روزی می‌گفتم «می‌بخشم تا فرزندم معتاد نشود» یا «برای جبران بدی‌هایم می‌بخشم»، اما اکنون درمی‌یابم که بخشش نه از ترس بلکه از درک نشأت می‌گیرد. اگر درک‌مان از هستی افزایش یابد، دیگر نیاز به ترس یا توقع نخواهیم داشت، زیرا خودِ بخشش پاداشی است بسیار بزرگ‌تر از آنچه بخشیده‌ایم.
در پایان، از تمام کسانی که به سخنانم گوش دادند و از جناب مهندس و راهنمایان گران‌قدر صمیمانه تشکر می‌کنم. آرزو می‌کنم که جشن گلریزانِ امسال برای همه ما سرشار از عشق، آرامش و رشد معنوی باشد و بتوانیم با دلِ رضامند و شاد،یکدیگر را در آغوش بگیریم.

تایپ و ویرایش: مسافر بهنام لژیون هفتم 

عکس: مسافر طاها لژیون دوم 

ارسال: مسافر بهنام لژیون هفتم