دلنوشته ایی از پهلوان محترم مسافر آرمین در باب هفته گلریزان

به نام قدرت مطلق الله؛

سلام دوستان آرمین هستم یک مسافر؛ نخستین باری که با لژیون سردار آشنا شدم، حدود پنج سال پیش بود که به دعوت راهنمای عزیزم به عنوان میهمان سفر اولی در جلسه‌ای که در حیاط شعبه پیشین بود حضور یافتم. بیشتر اعضای جلسه، راهنمایان شعبه بودند. آن زمان هنوز خبری از جایگاه پهلوانی نبود. تنها چند نفر از اعضا، انگشتر دنوری بر انگشت داشتند و صحبت از پرداخت‌های 50 میلیون تومانی و بیشتر می‌شد که در باورم نمی‌گنجید. بیشتر که به صحبت‌های آنها دقت کردم، متوجه حس خوبی شدم که تلاش داشتند آن را به بقیه منتقل کنند. از همانجا بذری در وجودم نهاده شد و موجب شد همواره در جلسات سردار شرکت کنم.
خیلی به این موضوع اندیشیدم که چرا اسم این جلسه مالی، لژیون سردار است. جایگاه دنوری و آن انگشتر، و بعدها شال پهلوانی و اینک نشانی در بی‌نشانی...
شرکت آگاهانه در جلسات لژیون سردار، و پیگیری سخنان استادان جلسات سردار شعب دیگر کنگره از طریق سایت، به‌ویژه آقای زرکش، دیده‌بان محترم، تغییر ژرفی در افکار و اندیشه ایجاد می‌کند. گویی تو را به مسیری هدایت می‌کند که در آنجا همه چیزش بوی بخشش می‌دهد. چراغ راهش نیز انوار الهی است که با تابیدن بر این مسیر، می‌توانی پیوندهای اولیه را حس کنی و عشق خالق بر مخلوق را بیشتر درک کنی. و اینها همه، مسیر سفر دوم را پرمخاطره‌تر، اما جذاب‌تر و سهل‌تر می‌سازد.
اما به‌راستی چرا نام بزرگ سردار را بر این لژیون نهاده‌اند؟ شاید کنایه از این دارد که در این مسیر، حتی بوده‌اند عشاقی که سر بر دار داده‌اند تا به وصال یار برسند. انگشتری که در نماز به فقرا بخشیده‌اند، یا قله‌های سعادت در لامکان را فتح کرده و نشانی در بی نشان از خود بر جای گذاشته‌اند!
مسافران و همسفران در مسیر حقیقت، با ورود به این لژیون، از شراب ناب آموزش‌هایش بهره‌مند می‌شوند تا فهم بخشش را در خود زنده‌تر سازند؛ چرا که این مهم‌ترین راز هستی است. رازی که اگر رمزش را به‌دست آوری، کلید ورود به هر دری را خواهی یافت و به اولی‌الالباب‌ سلام خواهی گفت.
در برهه‌ای که مشکلات اقتصادی گریبان‌گیر همه ماست، می‌آیند مردان و زنانی که با ایمان راسخ به رحمت ماوراء، بخشی از درآمدشان را بدون هیچ منت و درخواستی، در کمال افتادگی، وقف کنگره 60 می‌کنند. این همه دل‌های بزرگ، همگی روشن به ایمانی است که پیر خردمندمان، آنرا بر ما تابانده است و با آموزش‌های نابش به ما گوشزد کرده که کوله‌بار زمینی خود را سبک‌ کنیم و بر توشه اخروی خود که فناناپذیر است بیافزاییم. هر چند که سرعت حرکت ایشان بسیار تندتر از لشگر پشت سرشان است، اما می‌کوشیم که از این قافله‌سالار عشق، جا نمانیم و هر از گاهی با بهانه‌های این چنینی، کمی بر سرعت خود بیافزاییم تا آن شود که فرمان است.

هفته گلریزان 1404 مبارک
با احترام مسافر آرمین