گلریزان، تجلی عشق بلاعوض و آیینی برای پالایش درون

در کنگره ۶۰، گلریزان تنها یک مراسم مالی نیست، بلکه آیینی است برای پالایش درون، تمرینی برای رهایی از صفات منفی، و تجلی عشق بلاعوض. گلریزان فرصت و بستری است برای آن‌که انسان از خود عبور کند و به مرحله‌ای از رشد برسد که بتواند بدون چشم‌داشت ببخشد. مهندس دژاکام در سی‌دی گلریزان می‌فرمایند: «بخشیدن عین برداشتن آب از رودخانه است»؛ یعنی بخشش نه تنها چیزی را از ما کم نمی‌کند، بلکه ما را به جریان زلال زندگی متصل می‌سازد.

در این مسیر، فرد می‌آموزد که کمک کردن و بخشش، نیاز به قدرت درونی و خواست قلبی دارد. اگر کسی از درون به این توانایی برسد، می‌تواند ببخشد و از این بخشش، حال خوش دریافت کند. استاد امین نیز اشاره می‌کنند که ما مأموریم؛ مأمور به انجام کارهای خوب یا بد و این انتخاب ماست که در کدام مسیر گام برداریم. گل‌ریزان، فرصتی است برای انتخاب مسیر روشنایی، برای ریزش صفاتی چون حرص، طمع، و خودبزرگ‌بینی.

این بخشش با آگاهی،معرفت همراه است  و همان عشق بلاعوضی است که در گل‌ریزان متجلی می‌شود. وقتی فردی از مال خود می‌بخشد، نه به نیت پاداش، بلکه از سر عشق، در واقع به خود لطف کرده است. زیرا همان‌طور که در کنگره آموختیم و دریافتیم؛ «کنگره به من نیاز ندارد، این من هستم که به کنگره نیاز دارم». این نگاه، انسان را از خودمحوری خارج کرده و به مسیر خدمت عاشقانه هدایت می‌کند.

بخشش، تنها بازگشت مالی ندارد، گاه در صور پنهان، به شکل آرامش، فرزند صالح، دوست خوب یا مسیر درست زندگی بازمی‌گردد. این‌ها همان برکاتی هستند که شاید دیده نشوند، اما زندگی را سرشار از معنا می‌کنند. وقتی انسان چیزی را می‌بخشد و این توان را در خود می‌بیند، شعف و شادی خاصی را تجربه می‌کند که هیچ چیز جای آن را نمی‌گیرد.

مهندس دژاکام می‌فرمایند: «اگر بنایی آباد باشد و ساکنین آن بنا خراب باشند، قطعاً آن بنا فرو می‌ریزد؛ اما اگر بنایی آباد باشد و ساکنین آن نیز آباد باشند، آن بنا پیشرفت می‌کند». این جمله، مسئولیت ما را در قبال کنگره روشن می‌سازد. ما ساکنین این بنا هستیم و باید با خدمت و بخشش، در آبادانی آن بکوشیم. زیرا دانایی، تنها با عمل معنا پیدا می‌کند و اگر جایی دانایی نباشد، نادانی همه چیز را ویران می‌سازد.

در وادی چهارم نیز تأکید شده است که در مسائل حیاتی، به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. بنابراین، گل‌ریزان تمرینی است برای پذیرش مسئولیت، برای آن‌که بدانیم اگر امروز در مسیر رهایی هستیم، باید این مسیر را برای دیگران نیز هموار کنیم. این وظیفه ماست که با دانش و تجربه‌ای که از کنگره آموخته‌ایم، به دیگران کمک کنیم تا از تاریکی اعتیاد رها شوند.

در نهایت، گلریزان فرصتی است برای آن‌که انسان، شکوه و فرّ درونی خود را بازیابد. اگر چیزی را دوست داریم، باید آن را ببخشیم؛ زیرا با بخشیدنِ بخشی از آن‌چه دوست داریم، بیشتر از آن‌چه می‌خواهیم را به دست خواهیم آورد. این همان وعده‌ای است که خداوند داده و دروغ نیست.

نگارنده: مصطفی راهنمای همسفر
منابع: 
سی‌دی گلریزان مهندس دژاکام
وادی چهاردهم کتاب عشق – سایت رسمی کنگره ۶۰

گروه وبلاگ مسافران نمایندگی کاشان