گروه خانواده_ انسان هر آنچه را ببخشد مالک آن است

گل‌ریزان یادآور عشق، بخشش و مهرورزی است؛ هفته‌ای که اعضاء کنگره۶۰ با دستانی گشوده و قلبی سرشار از محبت در مسیر ساخت و آبادانی بسترهای انسانی گام برمی‌دارند. در همین راستا گفت‌وگویی داشتیم با راهنما همسفر فریبا از خیرین گران‌قدر و همراهان صمیمی کنگره۶۰ که با اقدامی نیکو و ماندگار زمینی را برای گسترش این مجموعه انسان‌ساز اهدا کرده‌اند. در این مصاحبه از انگیزه‌ها، احساسات و دیدگاه‌های ایشان درباره بخشش، خدمت و معنای واقعی گل‌ریزان سخن گفته‌ایم. شما را به خواندن این مصاحبه دعوت می‌کنیم.

راهنما همسفر فریبا با حضور دو مسافر رضا و احمد وارد کنگره شدند. مسافر رضا با انواع آنتی‌ایکس وارد کنگره شدند؛ روش درمان DST با داروی OT، مدت سفر 1 سال و 10 روز، با راهنمایی مسافر سینا و همسفر رویا سفر کردند؛ ورزش مسافر فوتبال، ورزش همسفر فریبا پیاده‌روی و شنا، مدت رهایی 2 سال و 8 ماه. آخرین‌ آنتی‌ایکس مسافر احمد تریاک و شیره، روش درمان DST با داروی OT، ورزش مسافر فوتبال و مدت سفر مسافر احمد 11 ماه، با راهنمایی مسافر بابک مدت رهایی 1 سال و 3 هفته است.

ابتدا از حضور ارزشمند شما در این گفت‌وگو صمیمانه سپاسگزارم. خواهشمندم بفرمایید چه انگیزه‌ای سبب شد تا در این اقدام ارزشمند؛ یعنی اهدای زمین به کنگره۶۰ دست به چنین کار بزرگ و ماندگاری بزنید؟

برای این امر انگیزه‌ای بزرگ‌تر از این نیست که متأسفانه سن اعتیاد به کمتر از ۱۰ سال رسیده است. در مدارس و دبیرستان‌ها با مصرف‌کنندگان یا پخش‌کنندگان مواد روبه‌رو می‌شویم. این موضوع نشان از جهل و بی‌توجهی نسبت به این معضل دارد. ما باید خودمان به فکر خودمان باشیم؛ زمانی که در خیابان‌ها و چهارراه‌های شهر کودکان کاری را می‌بینیم که به‌دلیل اعتیاد پدرانشان مجبورند به‌ جای درس خواندن کار کنند و نان‌آور خانه باشند، یا وقتی آمار طلاق و بزهکاری جوانان بالا می‌رود و خانواده‌ها به‌خاطر اعتیاد از هم می‌پاشند با خودم گفتم من به‌عنوان ذره‌ای از اقیانوس چه کاری می‌توانم انجام دهم تا جامعه و مردم کاشان را از این معضل نجات دهم؟ با پیگیری از دیده‌بان محترم آقای حکیمی که فرمودند: برای تأسیس شعبه باید زمین اهدا شود تا مجوز داده شود تصمیم گرفتم با یاری مادرم و لطف خدا این توفیق نصیبمان شود. در کنگره کمترین کاری که انجام می‌شود «درمان اعتیاد» است. اینجا انسان‌ها با آموزش‌های سالم قوانین درست زندگی کردن در صراط مستقیم را می‌آموزند؛ آموزش‌هایی که در هیچ دانشگاهی داده نمی‌شود. علم کنگره، علم انسان‌سازی و انسان‌شناسی است. با خودم گفتم چه خوب است مردم شهر کاشان نیز از این علم بی‌نظیر بی‌بهره نمانند.

وقتی از واژه «گل‌ریزان» صحبت می‌کنیم مفهوم عشق و بخشش در ذهن تداعی می‌شود. گل‌ریزان برای شما چه معنایی دارد و چه احساسی از حضور در این‌هفته دارید؟

اولین روزی که قسمت شد به کنگره بروم جشن گلریزان در شعبه ایمان شهر تهران بود. هیچ‌چیز از کنگره نمی‌دانستم. با شور و حال خوش همسفرها روبه‌رو شدم؛ شعبه آن‌قدر زیبا و همسفران پرانرژی بودند که تعجب کردم و با خود گفتم این افراد چگونه با وجود داشتن فردی مصرف‌کننده در خانواده این‌قدر شادند و در لژیون سردار بخشش می‌کنند؟ بعدها از راهنمای خوبم آموختم که بخشش در کنگره از نوع الهی است؛ یعنی ببخشی و فراموش کنی، بدون هیچ چشم‌داشتی. در گلریزان می‌بخشند چون می‌دانند این بخشش وامی به کائنات است که در زمانی نامعلوم هستی آن را به شکل دیگری بازمی‌گرداند؛ حتی شاید در چرخه‌ای دیگر از زندگی. در کتاب شریف آمده است که «ذره‌ای کار نیک از بین نمی‌رود» و خداوند آن را پاداش می‌دهد. این‌هفته در سراسر کشور و در تمام شعب کنگره جشن گلریزان برگزار می‌شود؛ جایی که مخلوق، بار دیگر پیوند عشق خود را با خالق محکم‌تر می‌سازد. به‌ نظر من پاداش واقعی فردی که می‌بخشد همان رضایت درونی و حال خوشی است که نصیبش می‌شود. خدا را بسیار شاکرم که امسال در شعبه کاشان، اولین جشن گلریزان شهرمان برگزار می‌شود و من نیز توفیق حضور دارم. انسان هر آنچه را ببخشد مالک آن است؛ وگرنه همه‌ ما امانت‌داریم. روزی تمام دارایی‌هایمان را می‌گذاریم و می‌رویم و تنها آنچه بخشیده‌ایم در حیات بعدی با ما خواهد ماند.

اهدای زمین و کمک‌های مادی در کنگره۶۰ در واقع زمینه‌ساز آینده‌ای بهتر برای انسان‌هاست؛ از دیدگاه شما خیرین چه نقشی در پیشرفت و گسترش این حرکت انسان‌ساز دارند؟

سخنم با خیرین عزیز شهر کاشان است کسانی که در پی ساختن پرورشگاه، مدرسه، مسجد، حسینیه یا دانشگاه هستند. به‌قول مهندس: «شما این مکان‌ها را می‌سازید کودکی در پرورشگاه بزرگ می‌شود، به مدرسه و سپس دانشگاه می‌رود؛ اما اگر در آنجا گرفتار اعتیاد شد آیا نباید مکانی باشد تا دوباره به زندگی بازگردد؟ یا باید او را به حال خود رها کرد تا به بزهکاری و فساد اجتماعی کشیده شود؟» در کنگره افرادی که به‌ دلیل اعتیاد رنج می‌برند و هویت خود را گم کرده‌اند به تعادل می‌رسند و دوباره به زندگی و جامعه بازمی‌گردند؛ چه‌ بسا بعدها فردی مفید برای اجتماع شوند. آیا این امر ارزشش از ساختن مسجد مدرسه یا حسینیه کمتر است؟ اگر همه ما دست در دست هم دهیم و از این مکان (شعبه کاشان) که برای تأسیسش زحمات زیادی کشیده شده حمایت مالی کنیم خواهیم توانست این بلای خانمان‌سوز را در شهرمان مهار کنیم و برای آیندگان که شاید فرزندان یا نوه‌هایمان باشند مسیری برای بازگشت به اصل خویش فراهم آوریم.

بدون شک پشت هر بخششی یک احساس درونی و تجربه خاص نهفته است. اگر ممکن است برای اعضاء کنگره بفرمایید بعد از انجام این‌کار خداپسندانه چه تغییری در نگاه یا حس درونی شما به‌وجود آمد؟

اولین حس من پس از بخشش حس رضایتمندی از خویشتن و مفید بودن بود؛ احساسی که باعث می‌شود مادیات را فراموش کنم. در کنگره آموختیم که بزرگ‌ترین دشمن انسان مادیات است؛ اگر انسان اسیر آن شود نابود می‌گردد و اگر بر آن تسلط یابد سعادتمند و در صلح و آرامش زندگی خواهد کرد. کسی که می‌بخشد در واقع نفس خود را تربیت می‌کند تا سوار بر مادیات باشد، نه اسیر آن باشد. با بخشش حس کردم به پروردگارم نزدیک‌تر شده‌ام؛ همان حس حضور در طواف خانه خدا را داشتم. با صدای درونم گفتم: «لبیک، اللهم لبیک» چون آنجا خانه خدا (کعبه) بود و این‌جا خانه‌ دل مخلوقین خداست؛ همان‌جا که فرمود: «در آسمان‌ها و معابد به‌دنبالم نگردید، من در دل و قلب انسان‌ها هستم.»

اگر ممکن است بفرمایید چه پیامی برای اعضاء، همسفران و کسانی دارید که تمایل به یاری دارند؛ اما هنوز در تصمیم‌گیری دچار تردید هستند؟

ما همسفران به‌خوبی می‌دانیم که کنگره با زندگی ما چه کرده است و چگونه عزیزانمان را از نابودی نجات داده. زمانی را به یاد بیاوریم که حاضر بودیم همه‌چیزمان را بدهیم تا مسافرمان به زندگی و خانواده بازگردد؛ پس قدردان باشیم و با هر میزان توان کمک کنیم تا چراغ این مکان روشن بماند و دیگران نیز مانند ما به رهایی و حال خوش برسند. برای کسانی که هنوز تردید دارند، باید بگویم «ترس» یکی از اضلاع مثلث جهالت است. اگر به آن اجازه ورود دهیم، نمی‌توانیم درست فکر کنیم و از کار خیر باز می‌مانیم. کار شیطان همین است از راه ترس و ناامیدی انسان را منحرف می‌کند. باید هوشیار باشیم و نیروی بازدارنده را بشناسیم. پیامی از کتاب شریف خداوند می‌فرماید: «در کار خیر از یکدیگر سبقت بگیرید، همانا خداوند انفاق‌کنندگان را دوست می‌دارد.»

کلام آخر:

این‌که آرزو می‌کنم جشن گلریزان امسال که نخستین بار در شعبه کاشان برگزار می‌شود پربار و پر برکت باشد؛ با رهایی‌های زیاد و حال خوش بدرخشد. فراموش نکنیم که این فرصت همیشه نیست. هیچ‌کدام نمی‌دانیم سال آینده هستیم یا نه! شاید امسال آخرین فرصت بخشش ما باشد؛ «پس آن کنیم که فرمان است.» 

عکاس: راهنمای ‌تازه‌واردین همسفر ایران
انجام مصاحبه و ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر بهاره نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کاشان