English Version
This Site Is Available In English

بخششِ بی‌منت یعنی تجلیِ عشق

بخششِ بی‌منت یعنی تجلیِ عشق

به نام خالق زیبایی
سلام دوستان موعود هستم یک مسافر. 
سپاسگزار خدای مهربانم که در مسیر زندگی، اجازه‌ی ورود به کنگره را به من بخشید.
هفته‌ی گلریزان را به همه‌ی اعضای کنگره تبریک می‌گویم. 

دل‌نوشته‌ها را می‌خواندم و در گفت‌وگوها شرکت می‌کردم، میان اعضا قدم می‌زدم؛ شور و شعفی را دیدم که از عشق و بخشش سرچشمه می‌گیرد. 
این حال زیبا برایم بسیار ارزشمند بود، زیرا نشانه‌ای از درکِ ژرفِ انسان‌هایی است که معنای واقعیِ شادی پس از بخشش را فهمیده‌اند؛ همان عشق و محبتی که در وادی چهاردهم از آن سخن گفته شده است. 
آرزو دارم بتوانم با الگو‌برداری از این عزیزان، به آن حال خوش برسم؛ حالی که از محبت می‌جوشد و در بخشش شکوفا می‌شود.

کشاورز وقتی بذرش را به دل خاک می‌سپارد، ایمان دارد که زندگی در زیر خاک در حال روییدن است.
بذر، پس از تحول، سر از خاک برمی‌آورد و تبدیل به ساقه‌ای سبز می‌شود، و نیرویی از جانب قدرت مطلق، آن  بذر کوچک را به ده‌ها دانه بدل می‌کند.

اگر چشم دل باز کنم، می‌بینم که این اعجاز فقط در مزرعه نیست؛ در هر ذره‌ی هستی جاری است. باید بتوانم ببینم تا فریاد خاموش معجزه را بشنوم. 
بخشش‌های انجام‌ شده در جشن گلریزان و لژیون سردار نیز همان بذرهایی‌اند که در دل خاک محبت کاشته می‌شوند. 
با حضور در لژیون‌ها و با کسب دانش و آگاهی، این بذرها آبیاری می‌شوند، تا روزی درختی شوند تنومند، پرمیوه و رهایی‌آفرین. 
چه زیباست روزی که این درخت به بار می‌نشیند و میوه‌های رهایی یکی پس از دیگری گل می‌کنند؛ تصویری از عشق در عمل.

در آغاز، وقتی خواستم عضو لژیون سردار شوم، خیال می‌کردم این مسیر فقط پرداختی دارد؛ اما کمی که در این بازی عاشقانه پیش رفتم، دیدم در حقیقت تمام مدت دارم «دریافت» می‌کنم؛ دریافت عشق، آرامش و معنا. 
سرداری، دنوری، پهلوانی و نشانِ بی‌نشانی، همه هدایای آسمانی‌اند که با تدبیر مهندس عزیز به جان‌ها عطا می‌شوند. 

بخششِ بی‌منت یعنی تجلیِ عشق؛ یعنی جاری شدن نهرهای زلال شادی در بهشتِ درونیِ انسان و چه مقدس است آن دستی که بی‌هیچ چشم‌داشتی یاری می‌رساند. 
اینجا کنگره است؛ جایی که دیگران کاشتند و ما خوردیم و امروز ما می‌کاریم تا دیگران بخورند. 
آرزو دارم خداوند توفیقِ بخششِ خالص و بی‌تمنا و توفیقِ حرکت در این مسیر انسان‌ دوستانه را به من عطا کند؛ تا شاید روزی نشان‌دارِ بی‌نشانی گردم همان‌گونه که عشق می‌آموزد.

تایپ: مسافر موعود لژیون نهم
تنظیم و ارسال: گروه سایت

نمایندگی خواجو

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .